Bp Rakoczy do srebrnych księży jubilatów: jesteście pierwszym darem naszej diecezji

17 księży bielsko-żywieckich, którzy w 1992 roku podczas pierwszych święceń kapłańskich w historii diecezji zostali prezbiterami, obchodziło swój kapłański jubileusz. W bielskiej katedrze wspólnie koncelebrowali Mszę św. pod przewodnictwem bp. seniora Tadeusza Rakoczego. Duchowny ten ćwierć wieku temu udzielił w tym samym miejscu po raz pierwszy w dziejach nowej jednostki administracyjnej Kościoła święceń diakonom z seminariów w Krakowie i Katowicach.

Bp Rakoczy przypomniał w homilii, że pierwsze święcenia w nowo ustanowionej wówczas bielskiej katedrze były niezwykle ważnym momentem w historii diecezji. Zaznaczył, że dar kapłaństwa nieskończenie przerasta człowieka. „Nieraz odczuliśmy, jak bardzo do tego daru nie dorastamy, choć każdy stara się najlepiej służyć Chrystusowi żyjącemu w Kościele” – powiedział, wzywając do przeproszenia Boga za własne uchybienia.

W imieniu Kościoła bielsko-żywieckiego jednocześnie duchowny wyraził wdzięczność wobec kapłanów za ich wierną posługę. „To również dzięki tej posłudze nasz Kościół diecezjalny jest żywą cząstką kościoła Chrystusowego. Nie szukamy spektakularnych sukcesów. W królestwie Bożym obowiązują inne kryteria. Ludzkie słabości uczą nas pokory i zachęcają do przejrzystego życia. Jesteśmy wszyscy nawracającymi się grzesznikami” – podkreślił kaznodzieja.

„Patrzę na was jak na wielki, pierwszy dar kapłaństwa w naszej diecezji” – dodał emerytowany ordynariusz. „Dziękuję Bogu za to, że używa waszych ust i rąk, gdy sprawujecie Eucharystię i wypowiadając słowa rozgrzeszenia w sakramencie pokuty i pojednania” – zaznaczył, zachęcając do realizacji swego powołania we wspólnocie i środowisku kapłańskim. „Nikt nie jest samotną wyspą. Tym bardziej kapłan” – powiedział i przestrzegł przed pielęgnowaniem indywidualizmu połączonego z egoizmem i brakiem dialogu.

Na koniec wezwał srebrnych jubilatów do odczytania na nowo słów nauczania św. Jana Pawła II i wprowadzenia ich w życie.

W imieniu księży wyświęconych 25 lat temu podziękował biskupowi ks. Piotr Gruszecki, proboszcz parafii konkatedralnej w Żywcu. „Otrzymałeś wielką misję, by być pierwszym w sztafecie, który buduje Kościół bielsko-żywiecki. Nie tylko ten instytucjonalny, ale ten żywy – mistyczny, Chrystusowy” – podkreślił, wyrażając wdzięczność wobec swego konsekratora za jego posługę.

„Gorąco chciałem podziękować Ci za Twą wiarę: żywą i prostą wiarę pasterza, który ma świadomość swej słabości i wielkości Boga. I za pokorę, która nie boi się słowa przepraszam” – dodał, przypominając słowa św. Brata Alberta – „Nikt do nieba nie idzie sam”.

„Idziemy razem. Kroczymy do tego Domu, w którym czeka na nas Ojciec” – powiedział.

We Mszy św. w bielskiej katedrze uczestniczyło siedemnastu księży wyświęconych 16 maja 1992. 25 lat temu do kapłaństwa włączono w sumie 22 prezbiterów: sześciu z Katowic i szesnastu z Krakowa.

W chwili powstania diecezji w 1992 r. teologię studiowało w seminarium 113 kleryków: 83 w Krakowie i 30 w Katowicach. Alumni kontynuowali formację w seminarium, w którym już byli. W roku akademickim 92/93 kandydaci do kapłaństwa mieli prawo wyboru seminarium. W roku następnym 24 kandydatów z ternu diecezji bielsko-żywieckiej rozpoczęło formację kapłańską w wyższym seminarium duchownym w Krakowie.