Bp Skucha wprowadził relikwie bł. kard. Wyszyńskiego

Relikwie bł. Prymasa Stefana Wyszyńskiego do kościoła w Proszowicach wprowadził w niedzielę 22 października pochodzący z proszowickiej parafii bp Piotr Skucha. Z obecnością relikwii łączy się parafialny projekt duszpasterski.

W wygłoszonej homilii bp Piotr Skucha przypomniał najważniejsze fakty z życia Prymasa Tysiąclecia, wykorzystał także jego nauczanie i cytaty z pism, z homilii, jak m.in. „Musicie mieć w sobie coś z orłów! – serce orle i wzrok orli ku przyszłości”, albo: „Jeśli przyjdą zniszczyć ten Naród, zaczną od Kościoła, gdyż Kościół jest siłą tego narodu”.

Hierarcha skupił się także na misji nauczycieli. – Prymas uczył, że sama praca wychowawcza wymaga głębokiego życia duchowego i wielu cnót. Nauczycielstwo to nie jest zawód, widzicie, jak wiele zawodów zawodzi, wy zawieść nie możecie – podkreślał, powołując się na to, co Prymas mówił na temat nauczycielskiej misji i powołania.

– Nie ma prawdziwej służby narodowi bez poświęcenia, bez wyrzeczenia, bez ofiary – stwierdził. Jak przypomniał, za Prymasem Tysiąclecia, „nauczyciele pracują w rozżarzonych sercach młodego pokolenia, jak gdyby w piecach hutniczych i wykuwają w młodych pokoleniach, jak gdyby twardymi kilofami górniczymi, nową przyszłość”. Zaznaczył także, że wzór powołania nauczyciela widział Prymas Wyszyński w Maryi. – Uważał, że proces wychowawczy, zlecony Maryi przez samego Boga, udał się Jej wyśmienicie – stwierdził bp Skucha.

Wprowadzenie relikwii było poprzedzone pielgrzymką parafian do sanktuarium na Bachledówce.

– W każdy pierwszy wtorek miesiąca jest sprawowana Msza św. w intencji ojczyzny i mediów katolickich, a teraz po wprowadzeniu relikwii, będzie ona łączona z ich uczczeniem i błogosławieństwem relikwiami – mówi KAI ks. dr Jan Zwierzchowski, proboszcz parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Proszowicach. Dodaje, że przewiduje także głośną lekturę „Zapisków więziennych”, z odniesieniami do katolickiej nauki społecznej.

Życie religijne i duszpasterskie w Proszowicach ma bogatą historię.

Według niektórych źródeł kościół istniał tu już przed 1240 r., a w dokumentach można znaleźć zapiski, że w 1306 r. wojska walczące z Władysławem Łokietkiem spaliły proszowicką świątynię. Prawa miejskie Proszowicom nadał w 1358 r. Kazimierz Wielki. W 1453 r. Proszowice miały już nową, murowaną świątynię w stylu gotyckim. Jan Długosz porównywał ją z najpiękniejszymi ówczesnymi kościołami Krakowa. Świątynia dotrwała do 1824 r., gdy została zniszczona przez gwałtowną burzę. Kolejne zniszczenia, tuż po 12 latach odbudowy, przyniosła I wojna światowa. W ponownej restauracji obiektu sakralnego wielki udział miał inż. Józef Kleszczyński, który podjął się kierowania komitetem odbudowy kościoła oraz własnym majątkiem poręczył spłatę pożyczki zaciągniętej na ten cel.

Do korpusu nawowego świątyni, od strony północno-wschodniej, przylega zakrystia oraz kaplica św. Barbary, od południa – kaplica zwana dawniej kowalską. Ołtarz główny jest wczesnobarokowy. W północnym ołtarzu bocznym znajduje się czczony niegdyś w sposób szczególny obraz Matki Bożej Łaskawej, zdobiony późnobarokową sukienką.
W ostatnich latach kościół w Proszowicach został gruntownie odnowiony. Umocniono jego mury, wyremontowano dach, zakonserwowano polichromię oraz odrestaurowano główny ołtarz. Zrewaloryzowano teren plebanii i wikariatu, powstały tereny pełniące funkcje kulturalno-rekreacyjne.