Bp Solarczyk: Czując ciężar krzyża pamiętajmy, że obok jest Jezus

Czując ciężar krzyża pamiętajmy, że obok nas jest Jezus, który chce pomóc – powiedział bp Marek Solarczyk. Rozważania kolejnych stacji piątkowej Drogi Krzyżowej biskup pomocniczy diecezji warszawsko-praskiej oparła na strukturze Mszy św. zwracając uwagę, że każda Eucharystia jest uobecnianiem tajemnicy Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Wyraził nadzieję, że kontemplacja tych tajemnic pomoże głębiej zrozumieć i docenić dar jakim jest każda liturgia.

Podkreślił, że przyjmując wyrok Chrystus nie rozpoczął jakiegoś dzieła, którego wcześniej nie znał. Wyrok śmierci był włączony w całe Jego posłannictwo wypełniania woli Ojca – w całe dzieło zbawienia. Robiąc zatem na początku Mszy św. znak krzyża, włączmy się w wielkie dzieło Boga, które chcemy przeżyć w czasie tych świętych obrzędów. Z kolei wezwanie do pokuty jest szansą uświadomienia sobie ciężaru naszego życia, jego trudów, by oczekiwać z tęsknotą spotkania z mocą Boga w Eucharystii – powiedział bp Solarczyk.
Zachęcał, by czując ciężar krzyża pamiętać, że obok nas jest Ktoś, kto chce nam pomóc.

Przyznał, że upadek, porażka zawsze przypominają o słabości człowieka. – W akcie pokuty po to wspominamy grzechy, by wołać do Boga: Zmiłuj się nad nami. Podnieś to co upadło; umocnij to co słabnie – powiedział duchowny.

Zwrócił uwagę, że Maryja na drodze krzyżowej nie wypowiedziała żadnego słowa do Jezusa, ale jej cała postawa wręcz krzyczała będąc wyrazem miłości i bólu. – Kiedy stajemy wobec Bożego Słowa w czasie liturgii ważne byśmy potrafili sercem wsłuchiwać się w słowo Pana, które jest świadectwem Jego miłości: Uwierzmy Jemu i żyjmy Nim – zaapelował.

W stacji mówiącej o Szymonie Cyrenejczyku bp Solarczyk zatrzymał się nad przeżywanym w każdej niedzielnej Mszy św. – Wyznanie Wiary. – Jak jestem kojarzony w środowisku mojego życia? Czy składam tam świadectwo o mojej wierze? – zachęcał do refleksji.
Podkreślił, że Wyznanie Wiary w czasie Eucharystii ma być z jednej strony oddaniem chwały Bogu za Jego miłość, z drugiej zaś umocnieniem tej wiary, by nie przegapić Bożej mocy w czasie Liturgii Ofiary.

– Pomoc Weroniki była jak spotkanie codzienności i zwyczajności z majestatem Boga, czego doświadczamy w tajemnicy przygotowania i złożenia darów chleba i wina na ołtarzu. Niech zatem zwyczajność tego obrzędu nie zatrzyma nas przed przedarciem się do Chrystusa i dotknięciem Jego twarzy – modlił się bp Solarczyk.

– Czy przypadkiem nie przyjmujemy Ciała Pańskiego niczym zwyczajni zjadacze chleba, a nie przepełnieni radością i dziękczynieniem uczestnicy wielkiego Bożego wybrania w którym możemy uczestniczyć. Czy chcemy, by w tej tajemnicy uczestniczyli także inni; Czy prośby po konsekracji są także naszymi; A może nie dostrzegam obdarowania i nie dzielę się nim z innymi – pytał.

Zwrócił uwagę, że przybity do krzyża Chrystus nie przestał być zjednoczony z Ojcem, którego prosi o pomoc., do którego wstawia się za innymi. – Niech nasze wołanie do Boga – Ojcze, zawsze umacnia naszą jedność z Nim, a szczególnie podczas Mszy św., kiedy mamy szansę przeżyć dziecięctwo Boże – zachęcał bp Solarczyk.

Mówiąc o wartości jaką jest komunia św. pytał: Czy mówiąc – Amen i przyjmując Ciało Pańskie będziemy tak blisko Chrystusa jak Maryja – kochająca Matka trzymająca w dłoniach umęczone Ciało Syna, czy jak sezonowy robotnik w zakładzie Golgota.

Rozważań można wysłuchać na profilu społecznościowym hierarchy.