Bp Tomasik o bł. Honoracie: jego wielkość polegała na wierności Chrystusowi

– Jego wielkość polegała na wierności Chrystusowi – powiedział bp Henryk Tomasik z okazji przypadającego dzisiaj liturgicznego wspomnienia bł. Honorata Koźmińskiego. Z kolei s. Danuta Wróbel, wieloletnia matka generalna służek dodała, że wciąż jest aktualny duch ich założyciela, czyli „jak wiele możemy dać naszej ojczyźnie”. W diecezji radomskiej trwa Rok bł. Honorata Koźmińskiego.

Z racji obchodzonego obecnie rok bł. Honorata siostry ze Zgromadzenia Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej przygotowały materiały do wykorzystania w liturgii tego dnia: wprowadzenie do Mszy św., nabożeństwo oraz propozycję prelekcji. – Dla nas jest to ogromne przeżycie i radość, że w roku naszego założyciela na nowo odkrywamy jego przesłanie. Mówił, że największy patriotyzm to duch, którym żyjemy, chrześcijaństwo, życie Ewangelią – powiedziała s. Wróbel. Przypomniała, że 16 grudnia minie 100-lecie śmierci założyciela wielu zgromadzeń zakonnych, w tym służek z Mariówki.

Bp Tomasik powiedział, że wielkość bł. Honorata polegała na wierności Chrystusowi, dalekiemu spojrzeniu na potrzeby Polski. Podziękował Bogu za siostry służki, które „podjęły trud kształtowania społeczeństwa w duchu Ewangelii z wielkim oddaniem i poświęceniem”.

W diecezji radomskiej w kilkunastu domach działają duchowe córki bł. Honorata. To m.in. Zgromadzenie Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej, Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej, Zgromadzenie Najświętszego Imienia Jezus pod opieką Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych.

Honorat Koźmiński urodził się 16 października 1829 r. w Białej Podlaskiej. W 1848 r. wstąpił do zakonu kapucynów w Lubartowie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1852 r. W 1855 r. razem z Zofią Truszkowską założył w Warszawie Zgromadzenie Sióstr Felicjanek, którego zadaniem była działalność charytatywna. Po upadku powstania styczniowego rząd rosyjski skasował wszystkie klasztory katolickie.

Po kasacie klasztoru kapucynów w Warszawie w 1864 r. zamieszkał w Zakroczymiu w diecezji płockiej, a w latach 1892-1916 w Nowym Mieście. W celu ominięcia zakazu rosyjskiego Koźmiński zaczął zakładać w Kongresówce skryte zgromadzenia zakonne – tzw. skrytki, oparte na regule trzeciego zakonu św. Franciszka.

W latach 1872-1898 założył 14 żeńskich zgromadzeń zakonnych skrytych. Ich zadaniem miało być uświęcenie osobiste, działalność charytatywna i akcja apostolska w rodzinach, fabrykach, szpitalach itd. Uzyskał w 1889 r. aprobatę Stolicy Apostolskiej dla zgromadzeń bezhabitowych. Dzięki temu powstało 26 stowarzyszeń tercjarskich, a z nich powstało 16 zgromadzeń zakonnych. Powołał wówczas do życia m.in. Zgromadzenie Sióstr Serafitek w Warszawie.

O. Koźmiński zmarł 16 grudnia 1916 r. w Nowym Mieście nad Pilicą, w zakonie, wśród współbraci kapucynów. Został beatyfikowany 16 października 1988 r. przez Jana Pawła II. Kościół katolicki w Polsce wspomina bł. Honorata 13 października. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił rok 2017 m.in. Rokiem Honorata Koźmińskiego.