Bp Waldemar Musioł do szafarzy: udzielicie Jezusowi dłoni i serc

Diecezja opolska zyskała 48 nowych nadzwyczajnych szafarzy. W kościele seminaryjnym w Opolu biskup Waldemar Musioł ustanowił pięć sióstr zakonnych i 43 mężczyzn szafarzami. Ich zadaniem będzie zanoszenie Komunii św. osobom chorym oraz rozdawanie jej podczas mszy św.

Biskup Waldemar Musioł przypomniał, że od poprzedniej niedzieli trwa w Kościele adwent – czas oczekiwania na święta Bożego Narodzenia, ale też na powtórne przyjście Chrystusa. Jednocześnie 8 grudnia w Polsce mimo drugiej adwentowej niedzieli świętuje się Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny. Trzecią radosną okolicznością jest powiększenie grona nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. w diecezji opolskiej.

– Zostaliście uznani godnymi tej szczególnej posługi w Kościele i gotowymi udzielić dziś Jezusowi swoich dłoni i swoich serc, by mógł okazywać ludziom swoją eucharystyczną miłość – mówił ks. biskup. (…) To była kolejna ryzykowna decyzja Boga, by oddać się w ręce ludzkie i to dosłownie: pozwolić się brać szafarzom Eucharystii, zwyczajnym
i nadzwyczajnym, do rąk i przez te ludzkie ręce trafiać do ludzkich serc. Dlaczego ryzykowna? Bo wkrótce potem okazało się, że i ręce i serca szafarzy Eucharystii, bywały różne i wciąż takie bywają. Wielu bierze delikatne Ciało Pana w dłonie z największym szacunkiem i miłością. Wielu zwyczajnych i nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej zadaje sobie z pokorą pytanie: czy jestem godzien brać Ciało Jezusa do rąk?, a czyniąc to dba nie tylko o konieczną czystość dłoni, ale także o czystość serca. Świadectw takiego pietyzmu wobec Eucharystii można spotkać wiele, a one zawsze tyle samo wzruszają, co budują – wyjaśniał.

– Skoro Pan Jezus pozwala wam brać się na ręce, przytulcie Go jeszcze odważniej i wpuście do swojego życia. Pozwólcie, by był jego scenarzystą i waszym przewodnikiem. Nasłuchujcie Jego Słowa. Dbajcie o sakramentalną i poza sakramentalną bliskość z Nim. Nie tylko bowiem Wasze ręce, ale także Wasze serca mają stać się monstrancją dla Chrystusa, by inni spoglądając na Was i spotykając Was nie tylko z bursą na szyi czy naczynkiem na hostie, ale także w każdej innej sytuacji życia, nawet najbanalniejszej i najbardziej świeckiej, dzięki waszemu świadectwu zobaczyli i poczuli ryzykowną, a jednocześnie wielką i niezasłużoną miłość Boga do nich i poczuli się zaproszeni do wspólnoty z Nim – mówił.

Wśród nowych szafarzy są panowie Rafał Mainka z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Niemodlinie oraz Paweł Huć z parafii Narodzenia NMP w Kościeliskach.

– Zgodziłem się być szafarzem, bo proboszcz poprosił. Ale zawsze gdzieś z tyłu głowy taką posługę dla osób chorych miałem – mówi pan Rafał. – W parafii mamy już sześciu szafarzy. To są moi znajomi i koledzy więc myślę, że to będzie bliskie grono. Nie mam lęku. Choć może podczas pierwszej posługi w czasie mszy św. stres się pojawi. Za najważniejszą uważam posługę chorym. Zwłaszcza, że Komunię św. szafarze zanoszą także do niemodlińskiego ZOL-u oraz do Domu Dziennego Pobytu – dodał.

Paweł Huć jest przekonany, że okazji do posługi nie zabraknie. – W parafii mamy trzy kościoły i dom opieki dla osób starszych – mówi. – Formalnie żona wyraża zgodę na to, by mąż podjął tę posługę i z tym problemu w naszym domu nie było. Chodzimy regularnie do kościoła, dzieci są ministrantami. Więc to odbyło się naturalnie. Czujemy się przygotowani. Mieliśmy wykłady z księżmi profesorami z Wydziału Teologicznego UO. Na końcu był teoretyczny egzamin pisemny, a także egzamin praktyczny – mówił.

Kandydaci na szafarzy wyrazili wobec biskupa wolę posługiwania w Kościele i otrzymali stosowne błogosławieństwo poprzedzone specjalną modlitwą. Na  zakończenie mszy odebrali z rąk biskupa Musioła dokumenty potwierdzające ich ustanowienie.

Diecezja opolska jako jedna z pierwszych w Polsce skorzystała z możliwości korzystania z posługi szafarzy w 1990 roku.