Bp Zadarko: choroba nie umniejsza chorego

W hospicjum Caritas w Darłowie świętowano 27. Światowy Dzień Chorego. – Chory nie jest przedmiotem naszej opieki, to jest minimum tego, co możemy mu dostarczyć. Trzeba mu pokazać, że ma on do spełnienia ważne zadanie, otworzyć mu oczy, że choroba go nie umniejsza – powiedział w homilii bp Krzysztof Zadarko. Ponadto po raz pierwszy uroczystość miała również charakter naukowy.

Mszy św. rozpoczynającej tegoroczne obchody Światowego Dnia Chorego w hospicjum Caritas w Darłowie przewodniczył bp Krzysztof Zadarko. W kaplicy ośrodka zgromadzili się chorzy wraz z rodzinami, pracownicy służby zdrowia i ośrodków pomocy społecznej, wolontariusze oraz przedstawiciele samorządu, lokalnych organizacji i stowarzyszeń.

Podczas liturgii biskup wraz z towarzyszącymi mu kapłanami – ks. Tomaszem Rodą, dyrektorem Caritas diecezji i ks. Krzysztofem Sendeckim, dyrektorem hospicjum – udzielili zgromadzonym sakramentu namaszczenia chorych, a po Mszy św. także chorym, którzy ze względu na stan zdrowia pozostali w salach.

Wcześniej, nawiązując do dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP i związanymi z jego ogłoszeniem objawieniami w Lourdes w 1858 r., biskup Zadarko powiedział w homilii o godności człowieka cierpiącego. Zaznaczył, że chory nigdy nie może być sam w swojej chorobie, ponieważ takie osamotnienie może być przedsmakiem rozpaczy.

W oparciu o doświadczenia wybitnego psychiatry prof. Antoniego Kępińskiego, biskup wskazał, że najskuteczniejszą terapią jest rozmowa z pacjentem, a nawet fizyczna obecność przy nim. – Dotyk serca nie musi mieć formy kontaktu fizycznego. Zaś brak dialogu to katastrofa – zauważył, mówiąc m.in. o niedoborze personelu służby zdrowia. – Kiedy brakuje lekarzy, pielęgniarek, jakże często ocieramy się o pokusę rezygnacji z rozmowy z pacjentem jak człowiek z człowiekiem.

Biskup zaznaczył, że drugą istotną formą rozmowy jest rozmawianie za chorego, który nie ma siły upomnieć się o siebie w sytuacjach, które go przerastają: dotyczących upokarzających kolejek do gabinetów lekarskich, poradni, szpitali. – Te głosy pacjentów powinny być podniesione, my, zdrowi, powinniśmy za nich mówić i robić wszystko, aby było inaczej.

Po trzecie biskup Zadarko przekonywał, by mówić do chorego. Uświadamiać go, że – jak nauczał św. Jan Paweł II – jest on najcenniejszą cząstką Kościoła. – Chory nie jest przedmiotem naszej opieki, to jest minimum tego, co możemy mu dostarczyć. Trzeba mu pokazać, że ma on do spełnienia ważne zadanie, otworzyć mu oczy, że choroba go nie umniejsza – mówił hierarcha, ale zaznaczył, że taka optyka jest możliwa tylko z punktu widzenia Chrystusowego Krzyża.

– Celem duszpasterstwa chorych jest pomóc im odkryć, że potrzebujemy ich w Kościele. Niekoniecznie już ważny jest zawód chorego, jego wybitne osiągnięcia, bogactwo czy znaczenie. Dzisiaj, kiedy leży w łóżku, a szczególnie gdy jest nieuleczalnie chory, zróbmy wszystko, żeby odkrył tę perspektywę: to nie jest czas stracony. To nie jest życie bez sensu. To jest życie tak ważne, jak życie Jezusa Chrystusa.

Po raz pierwszy darłowskie obchody Światowego Dnia Chorego poszerzono o część naukową. Wzięło w niej udział 80 słuchaczy, głównie pracownicy służby zdrowia: pielęgniarki i lekarze z hospicjów z Darłowa, Koszalina i Słupska, pielęgniarki środowiskowe, parownicy PCPR, wolontariusze i rodziny chorych.

Ks. Krzysztof Sendecki podkreśla, że to sposób na jeszcze wyraźniejsze zauważenie ludzi chorych. – Chory jest tego dnia dla nas szczególnie ważny, stawiamy go na pierwszym planie. W świecie, w którym wszystko chce się sprzedawać, chcemy pokazać, ile jest do dania drugiemu człowiekowi – wyjaśnił.

Do tematu tegorocznego Dnia Chorego, brzmiącego „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” i nauczania papieża Franciszka w tej kwestii nawiązał w prelekcji bp Krzysztof Zadarko. Zaś o problemach życia chorych i ich bliskich – o lęku, wybaczeniu, miłości – opowiedział trener personalny Konrad Mężyński.

Specjalista zauważa, że wszechobecny stres sprawia, że coraz więcej ludzi choruje. – Nie potrafimy się zatrzymać w codziennej gonitwie, a ból, choroba, to posłaniec, który przychodzi z informacją: zatrzymaj się. Gdy duch choruje, to ciało to pokazuje – powiedział.

Choroba, a szczególnie choroba nowotworowa, to według Mężyńskiego znak, że czas na zmianę. – Że coś trzeba zmienić i to nie tylko w ciele, ale i umyśle, emocjach i duchu. Czasem dopiero na łóżku w hospicjum chory zdaje sobie sprawę, że przez ostatnie 20, 30 lat nie należało tak pędzić przez życie. Że zdobywał różne dobra kosztem samego siebie i relacji z ludźmi. Dopiero tu nie robią na człowieku wrażenia kluczyki do nowego samochodu czy nowa posada. Tu się karmi co innego: duszę, emocje. Tu jest czas na przemyślenia.