Bp Zadarko: Ciągle pojawiają się ci, którzy chcą zmienić rozumienie powojennej historii Polski

– Kiedy słyszymy, że Armia Czerwona wyzwalała naszą ojczyznę, to znaczy, że coś dzieje się nie tak, a w duszy każdego Polaka muszą zapalić się czerwone lampy. Wydawało się, że takie zdanie już nigdy nie powinno paść, nie tylko z ust prawdziwych patriotów, ale także tych, którzy – wydawało się – nauczyli się historii – powiedział biskup pomocniczy diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej Krzysztof Zadarko. Przewodniczył on Mszy św. w koszalińskiej katedrze w 38. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego.

W kazaniu biskup mówił o konieczności pielęgnowania pamięci o wydarzeniach sprzed 38 lat.

– Mimo zorganizowanej akcji informacyjnej, obchodzenia rocznic, ciągle, a może i z nową siłą, pojawiają się ci, którzy chcą zmienić rozumienie tamtego wydarzenia, lat 80 i całej powojennej historii Polski. Kiedy słyszymy, że Armia Czerwona wyzwalała naszą ojczyznę, to znaczy, że coś dzieje się nie tak, a w duszy każdego Polaka muszą zapalić się czerwone lampy. Wydawało się, że takie zdanie już nigdy nie powinno paść, nie tylko z ust prawdziwych patriotów, ale także tych, którzy – wydawało się – nauczyli się historii.

Definiując wydarzenia sprzed 38 lat, biskup powiedział: – Aparat państwa komunistycznego po prostu napadł na społeczeństwo. Nie chodziło o ratowanie ojczyzny, ale o zwycięstwo siły i kłamstwa nad pokorą i prawdą, które obudziły się w narodzie.

Mówiąc o napadzie państwa na społeczeństwo biskup przywołał konkretne liczby. – To było 70 tys. żołnierzy, 30 tys. funkcjonariuszy ówczesnego MSW, 1750 czołgów, 1400 pojazdów opancerzonych, 500 wozów bojowych piechoty, 9 tys. samochodów, helikoptery, 700 funkcjonariuszy SB i MO, 3 tys. żołnierzy wojsk ochrony pogranicza. To byli rezerwiści powołani do Milicji Obywatelskiej. Broń wydawano również ormowcom oraz rencistom i emerytom SB i MO. W 49 miejscach internowano, czyli uwięziono, 10 tys. osób, w tym 300 kobiet. Posypały się zwolnienia z pracy. Wielu ludzi zmuszono do emigracji. Niektórzy zginęli – mówi się nawet o 100 ofiarach. Byli wśród nich także duchowni.

Biskup przypomniał rolę Kościoła, a szczególnie Jana Pawła II, który stanął po stronie narodu i przyczynił się nie tylko do przetrwania stanu wojennego, ale także do obalenia komunizmu. Hierarcha zauważył, że papież nie ograniczał się do aktywności stricte duszpasterskiej.

– Jan Paweł II, przekraczając granice swojej działalności kościelnej, wkraczając również w działalność społeczną, czy wręcz polityczną, uruchomił wszelkie możliwe osoby i instytucje, aby śpieszyć z pomocą narodowi, który stał się ofiarą komunistycznej władzy.

Hierarcha przywołał także pamięć ludzi zaangażowanych w Biskupi Komitet Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności, którego oddziały działały m.in. w Koszalinie, Słupsku czy Szczecinku. Pierwszym, który powołał taki komitet w Warszawie był kard. Józef Glemp, prymas Polski.

– Komitety istniały po to, aby przychodzić z pomocą tym, którzy stali się ofiarami stanu wojennego. Tworzyli je ludzie, którzy podjęli działanie, licząc się z tym, że na nich samych mogą spaść represje. Dziękujemy dziś Panu Bogu za ludzi, którzy mieli odwagę stanąć po stronie internowanych.
Kończąc kazanie, biskup odwołał się do przeczytanej Ewangelii, w której Jezus skarży się na przekorę izraelitów.

– Dziękując Bogu za dar wolności, prośmy Go, abyśmy nigdy tego daru nie zmarnowali. A zagrażają nam ciągle te same wady. Jedną z nich jest przekora, która tak bardzo potrafi nas skłócić, poróżnić i zamknąć na prawdę. Skarga Jezusa z dzisiejszej Ewangelii na pokolenie, które nie reaguje na Jego łaskę dotyczy nas wszystkich. Przekora jest bowiem niezrozumiałym uporem człowieka, z którego może go uwolnić jedynie pokora. Zadufanie w sobie, w swojej wizji świata, szczęścia, potrafi zamknąć na głoś żywego Boga – Boga często zaskakującego, ciągle nowego, z nową myślą – zakończył biskup.