Bp Zadarko: mamy pędzić z pomocą do potrzebujących

Nie możemy kalkulować i zwlekać z pomocą lecz mamy do potrzebujących pędzić – wskazywał bp Krzysztof Zadarko, który udzielił dziś święceń diakonatu pięciu alumnom Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie. Mszę św. w bazylice kołobrzeskiej koncelebrowało 70 księży.

W homilii bp Zadarko nawiązał do słowa Bożego, według którego to Bóg buduje formy postępowania, które mają jeden cel: doprowadzić ludzi do zbawienia. – Każdy z nas niech odczyta, co to znaczy być w swoim życiu całkowicie oddanym Bogu. To dziś dokona się w waszej konsekracji: całkowite oddanie.

Powiedział następnie, że być diakonem to znaczy służyć. – To nie metafora, lecz forma bycia i działania Kościoła w swoich sługach tu i teraz. Mam być sługą – mówił bp Zadarko. Wskazał, że miłość sprawia, że służba przynosi owoce, na które czeka Pan Bóg, Kościół i świat zraniony grzechem. Zaś bez miłości diakonat staje się karykaturą, a służba sposobem na upokorzenie i zniszczenie drugiego człowieka. Służba przeniknięta miłością jest zaś sposobem wywyższenia człowieka w sposób niepowtarzalny, stąd z taką czcią wpatrujemy się w świętych – mówił duchowny.

Hierarcha powiedział, że służba to diakońska forma zjednoczenia Jezusem Chrystusem. – Diakon kojarzy się z posługą charytatywną Kościoła, ale nie wyłącznie – mówił o darze modlitwy, byciu do dyspozycji biskupa i kapłanów. Podpowiadał też, jak należy być sługą: tworząc jedność w Chrystusie. Wskazał na wewnętrzną uczciwość, prostotę, szczodrobliwość, pokorę. Bez nich posługa diakońska narażona jest na deformację.

– Jak bardzo ważne jest, byśmy dziś reagowali natychmiast na potrzebę, którą nad stawia przed nami człowiek biedny, byśmy nie kalkulowali, nie zwlekali z pomocą. Mamy do nich pędzić. Gorliwość oznacza, że nie mogę zwlekać, lecz biec jak Maryja, obecna w diakońskim życiu – mówił kaznodzieja, dodając, jak ważna jest radość w tej posłudze.

W końcu biskup Zadarko wskazał na miejsce powołania, jakim jest mistyczne ciało Kościoła, nie zaś prywatny wymiar życia. – Dzisiaj staniecie wobec pokusy, jak ulepszyć swoją posługę, jak czynić to lepiej niż inni przed wami, z wykorzystaniem tego wszystkiego, co daje świat i ludzki umysł – przewidywał i przestrzegał za papieżem Franciszkiem przed pragmatyzmem i technicyzacją posługi. Obroną przed tym jest kontemplacja Chrystusa. To odróżnia Kościół od korporacji, ponieważ w Kościele głębokie zjednoczenie z Bogiem jest podstawą profesjonalnie wykonywanych zadań. – To co zbawia, to spojrzenie Chrystusa, który na was spojrzał i do was powiedział: pójdź za Mną. Niech ten głos nigdy z waszego serca nie zginie.

Święcenia diakonatu przyjęli: Wojciech Borkowski z Jastrowia, Hubert Haber z Kołobrzegu, Sebastian Kapuściński z Kołobrzegu, Bartosz Łepek z Koszalina i Mariusz Wolender z Piły.

Dla diakona Mariusza Wolendera dzień święceń to oddanie się w ręce Kościoła. – Decyzję o tym podejmowałem sześć lat w seminarium na kolanach, na adoracji – powiedział pilanin.