Drukuj Powrót do artykułu

Brakuje przymierza edukacyjnego – bp Mendyk o watykańskim dokumencie nt. gender w edukacji

03 lipca 2019 | 13:37 | tk | Legnica Ⓒ Ⓟ

Sample Fot. BP KEP

Watykański dokument o kwestii gender w edukacji wzywa do „odbudowy przymierza edukacyjnego” między rodziną, szkołą a społeczeństwem – podkreśla bp Marek Mendyk w komentarzu dla KAI. Zdaniem Przewodniczącego Komisji Wychowania Katolickiego KEP, przymierze to jest dzisiaj dotknięte głębokim kryzysem. Dokument Kongregacji do spraw Edukacji Katolickiej pt. „Stworzył ich jako mężczyznę i kobietę. Z myślą o drodze dialogu na temat kwestii gender w edukacji” został ogłoszony 10 czerwca, dziś KAI opublikowała jego polskie tłumaczenie.

Publikujemy komentarz bp. Marka Mendyka:

Przed sześcioma laty, kiedy polscy biskupi skierowali do wiernych List Pasterski na Niedzielę Świętej Rodziny (2013), w którym przestrzegali przed zagrożeniami ideologii gender, już pojawiały się głosy, że przydałby się opracowany przez którąś z kongregacji watykańskich szerszy dokument Kościoła w tym temacie.

Dzisiaj z zadowoleniem i uwagą przyjmujemy ten potrzebny dokument Kongregacji do spraw Edukacji Katolickiej. Dokument ważny zwłaszcza dla wszystkich środowisk wychowawczych związanych z wychowaniem dzieci i młodzieży. Od kilku lat bowiem spotykają się z coraz silniejszą i groźniejszą ingerencją środowisk LGBT promujących gender.

Dokument – po wyjaśnieniu czym jest gender – przypomina niezastąpioną rolę rodziny. Z samej natury rodziny wynikają dwa podstawowe prawa, które zawsze muszą być zagwarantowane i chronione. Pierwszym jest prawo rodziny do uznania za „podstawową przestrzeń pedagogiczną dla wychowawczego kształtowania dzieci”. Ono przekłada się następnie na „najcięższy obowiązek” rodziców, by byli odpowiedzialni za „spójne osobowe i społeczne wychowanie dzieci”, także w odniesieniu do wychowania ich tożsamości seksualnej i uczuciowej „w kontekście wychowania do miłości, do wzajemnego daru z siebie”.

Jest to prawo i jednocześnie obowiązek wychowawczy, który „jest czymś istotnym i jako taki związany jest z samym przekazywaniem życia ludzkiego; jest on pierwotny i mający pierwszeństwo w stosunku do zadań wychowawczych innych osób, z racji wyjątkowości stosunku miłości łączącej rodziców i dzieci; wyklucza zastępstwo i jest niezbywalny, dlatego nie może być całkowicie przekazany innym, ani przez innych zawłaszczony”.

Rodzina jest naturalnym miejscem, w którym ta relacja wzajemności i komunii między mężczyzną a kobietą znajduje pełną realizację. Dzieci mają prawo do wzrastania w rodzinie, przy tacie i mamie, potrafiących stworzyć odpowiednie środowisko dla ich rozwoju i uczuciowego dojrzewania. Dzieci winny dojrzewać w relacji z tatą i mamą, konfrontując się z męskością i kobiecością — ojca i matki — i w ten sposób osiągać dojrzałość uczuciową.

Z działaniami wychowawczymi rodziny łączy się działalność szkoły, która współdziała w sposób pomocniczy. Dokument odnosi się w zasadniczej części do szkoły katolickiej, ale można to odnieść także do szkoły publicznej, państwowej, gdzie realizowany jest przedmiot wychowanie do życia w rodzinie i katecheza szkolna, która również nie pozostaje bez wpływu na kształtowanie młodego pokolenia.
Dokument podkreśla pilną potrzebę współpracy wszystkich środowisk wychowawczych. Wręcz wzywa do „odbudowy przymierza edukacyjnego” między rodziną, szkołą a społeczeństwem. To przymierze edukacyjne jest dzisiaj dotknięte głębokim kryzysem.

Kongregacja przypomina, że wszyscy uczestnicy procesu wychowawczego działają „poniekąd w imieniu rodziców, w oparciu o ich zgodę, a w pewnej mierze nawet na ich zlecenie”. Działając wspólnie: rodzina, szkoła i społeczeństwo mogą wypracować programy wychowawcze dotyczące uczuciowości i płciowości, które miałyby na celu „poszanowanie ciała innej osoby i poszanowanie czasu swego dojrzewania seksualnego i uczuciowego, z uwzględnieniem specyfiki fizjologicznej i psychologicznej, a także faz wzrostu i dojrzewania neuro-poznawczego dziewcząt i chłopców, aby towarzyszyć im w ich rozwoju w sposób zdrowy i odpowiedzialny”.

Dokument podkreśla niezwykle ważną sprawę jaką jest formacja formatorów. Oczekuje się bowiem, że „dzisiejsi nauczyciele będą wiedzieć, jak towarzyszyć uczniom w osiąganiu ambitnych celów, wykazywać wobec nich wysokie oczekiwania, angażować i łączyć uczniów ze sobą i ze światem. Ważny jest autorytet wychowawcy. Oczywiście, taka formacja wykracza poza obowiązujące przygotowanie zawodowe. Sięga ona do najbardziej wewnętrznych cech osobowości nauczyciela, w tym również aspektu religijnego i duchowego.

Ważne jest, aby nauczyciele otrzymali odpowiednie przygotowanie dotyczące treści różnych aspektów kwestii gender i byli „poinformowani o obowiązujących przepisach prawnych oraz propozycjach dyskutowanych w swoich krajach, przy pomocy osób wykwalifikowanych w sposób zrównoważony i pod znakiem dialogu”. Chodzi o wychowanie na rzecz aktywnego i odpowiedzialnego obywatelstwa, którego cechą jest zdolność akceptacji z szacunkiem wszystkich uzasadnionych wyrazów osoby.

Moją uwagę zwraca jeszcze jeden ważny aspekt. Dokument odnosi się do „geniuszu kobiety”. Społeczeństwo wiele zawdzięcza kobietom, które „trudzą się w różnych dziedzinach wychowania: w przedszkolach, szkołach, uniwersytetach, domach opieki, parafiach, stowarzyszeniach i ruchach”.

To nie przypadek, że „wszędzie tam, gdzie potrzebna jest praca formacyjna, kobiety wykazują ogromną gotowość do poświęcania się, szczególnie na rzecz najsłabszych i bezbronnych. Poprzez taką służbę urzeczywistniają one tę formę macierzyństwa afektywnego, kulturowego i duchowego, które ze względu na wpływ jaki wywiera na rozwój osoby oraz na przyszłość społeczeństwa, ma nieocenioną wartość. Jakże nie wspomnieć tu świadectwa tak wielu kobiet katolickich i zgromadzeń zakonnych żeńskich na różnych kontynentach, dla których wychowanie, szczególnie dzieci, stało się służbą najważniejszą?

Warto – przy okazji – wspomnieć wielką rzeszę polskich świętych kobiet, które poświęciły się dziełu wychowania. Wiele z nich podczas II wojny światowej (80.rocznica) poniosły męczeńską śmierć, dając świadectwo wiary i wielkości człowieczeństwa. Była wśród nich między innymi nauczycielka, bł. Natalia Tułasiewicz, należąca do licznej grupy pedagogów i wychowawców, ofiar II wojny światowej.

Bp Marek Mendyk
Przewodniczący Komisji Wychowania Katolickiego KEP

Treść dokumentu publikujemy TUTAJ.

Drogi Czytelniku,
cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie!
Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz trudniejsze.
Dlatego prosimy Cię o wsparcie portalu eKAI.pl za pośrednictwem serwisu Patronite.
Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj.
Wersja do druku
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Możesz określić warunki przechowywania cookies na Twoim urządzeniu za pomocą ustawień przeglądarki internetowej.
Administratorem danych osobowych użytkowników Serwisu jest Katolicka Agencja Informacyjna sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (KAI). Dane osobowe przetwarzamy m.in. w celu wykonania umowy pomiędzy KAI a użytkownikiem Serwisu, wypełnienia obowiązków prawnych ciążących na Administratorze, a także w celach kontaktowych i marketingowych. Masz prawo dostępu do treści swoich danych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, wniesienia sprzeciwu, a także prawo do przenoszenia danych. Szczegóły w naszej Polityce prywatności.