Busko Zdrój: uroczystości ku czci św. Anny w parkowej kaplicy zdrojowej

W jednym z najpopularniejszych uzdrowisk w Polsce – w Busku Zdroju, rzesze przebywającym tam kuracjuszy uczestniczyły w uroczystościach odpustowych ku czci św. Anny. Sprawowano je w zabytkowej kaplicy w Parku Zdrojowym pw. św. Anny, przeznaczonej specjalnie dla turystów i gości.

Popołudniową Sumę odpustową odprawił ks. prałat Franciszek Berak, pierwszy proboszcz parafii św. Brata Alberta, doskonale znany mieszkańcom Buska – Zdroju. Głosił on kazanie na wszystkich Mszach świętych, przypominając kult św. Anny na Ponidziu i ciekawe historie związane z „konspiracyjną” budową buskiej kaplicy w czasach zaborów.

Na odpust parafia św. Br. Alberta, na terenie której znajduje się kaplica, dokonała częściowej modyfikacji wystroju prezbiterium kaplicy św. Anny. – Przedłużeniem świętowania odpustu będzie niedzielny piknik ze sprzedażą ciast i występ grupy młodych solistów, przygotowany przez Michała Jewiarza, naszego parafianina – zapowiada ks. prałata Marek Podyma, proboszcz parafii.

Przez Busko w skali rocznej przewija się co najmniej 60 tys. kuracjuszy, co wpływa na rozbudowę infrastruktury w mieście, na rodzaj zatrudnienia, ale i na duszpasterstwo. Kuracjusze korzystają przede wszystkim z obiektów sakralnych na terenie parafii św. Brata Alberta, co dyktują względy topograficzne.

Kościół został w ostatnich latach wybudowany w pobliżu uzdrowiska, ale jeszcze w latach 90. XX wieku duszpasterstwo dla kuracjuszy było związane wyłącznie z zabytkowym kościółkiem – kaplicą św. Anny, a potem w prowizorycznych początkowo warunkach w nowej parafii.

Codziennie w kościele św. Anny i w kościele św. Brata Alberta, specjalnie dla kuracjuszy jest Msza św. z homilią. W wybrane dni tygodnia są sprawowane Msze św. w kaplicach sanatoryjnych.

Kaplica św. Anny została wybudowana w 1888 r. ze składek kuracjuszy. Myśl zbudowania kaplicy dla odbywających kurację w Busku – Zdroju zrodziła się już w latach osiemdziesiątych XIX wieku. Władze rosyjskie robiły trudności. Wykorzystano nieobecność miejscowego dygnitarza rosyjskiego, w ekspresowym tempie budując obiekt – w przeciągu zaledwie trzech tygodni, co ostatecznie zostało przez władze uznane za fakt dokonany.

Kaplica zbudowana została w stylu neogotyckim, przedsionek i zakrystię dobudowano ok. 1907 r. Została ozdobiona dwoma mniejszymi wieżyczkami i jedną wyższą z krzyżem i sygnaturką. W głównym ołtarzu znajduje się obraz św. Anny – patronki kaplicy. Dwie figury po bokach ołtarza zostały wyrzeźbione z drzewa lipowego ściętego w parku zdrojowym.