Bydgoszcz: jubileusz 150-lecia śmierci bł. o. Jakuba Lavala CSSp

Zgromadzenie Ducha Świętego zorganizowało jubileuszową konferencję z okazji 150. rocznicy śmierci współbrata bł. o. Jakuba Lavala CSSp, którego liturgiczne wspomnienie jest obchodzone 9 września. Kapłan swoje życie poświęcił bez reszty posłudze misyjnej.

„Formujcie dobrych rodziców, a będziecie mieli dobre dzieci” – oto życiowa dewiza apostoła wyspy Mauritius, o. Jakuba Dezyderiusza Lavala CSSp, nazywanego „Ojcem czarnych”, który zasłynął jako niestrudzony apostoł konfesjonału. – Był człowiekiem modlitwy i wyrzeczenia, znakiem pojednania między religiami. Takim przedstawił go Ojciec Święty, w dniu 29 kwietnia 1979 r. w Rzymie, ogłaszając błogosławionym oraz patronem swojego pontyfikatu. Była to zarazem pierwsza beatyfikacja, jakiej dokonał Jan Paweł II po wyborze na Stolicę Piotrową. Dzisiaj jest niekwestionowanym wzorem dla naszego zakonu w Polsce, jak i na całym świecie – podkreślił prowincjał Zgromadzenia Ducha Świętego o. Dariusz W. Andrzejewski CSSp.

Ojciec Laval urodził się 18 września 1803 r. we Francji. Zanim wybrał życie duchowne, postanowił rozpocząć studia medyczne. Powrócił do Normandii, zdobywając wielkie uznanie ludności jako wyjątkowy lekarz. Po przemianie duchowej młody Jakub został w 1835 r. przyjęty – po zaliczeniu przez przełożonych poprzednich studiów – do seminarium Saint-Sulpice w Paryżu. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 grudnia 1838 r.

Kapłan powrócił do Normandii i 8 stycznia 1839 otrzymał dekret mianujący go proboszczem parafii. W Pinterville pozostał tylko dwa lata. W sierpniu 1840 dwóch kleryków z Saint-Sulpice, będąc na wakacjach, odwiedziło jego parafię. Seminarzyści opowiadali o wizycie biskupa Collier i planach o. Franciszka Libermanna dotyczących założenia zgromadzenia misjonarzy dla ewangelizacji rasy czarnej. Ks. Jakub wyraził wówczas zamiar przyłączenia się do tego dzieła. Po trzech miesiącach, gdy w seminarium zastanawiano się, kto mógłby pojechać na wyspę Mauritius wraz z biskupem Collier i ks. Tisserant, jeden z kleryków przypomniał wakacyjną rozmowę z proboszczem z Pinterville. 4 czerwca 1841 w Londynie o. Laval wsiadł na statek wypływający w daleką podróż.

Wyspa Mauritius liczyła 140 tys. mieszkańców. W 1839 r. wyzwolono ostatecznie resztę 47 tys. niewolników. O. Laval zamieszkał w drewnianym baraku, nazywanym przez tubylców „pawilonem”. Na wyspie pozostał przez 23 lata. – Jako pierwszy misjonarz ze Zgromadzenia Ducha Świętego podjął się tej wielkiej drogi ukazania ludziom biednym, bogatym, schorowanym, niewolnikom miłości Chrystusa do każdego człowieka – podkreślił o. Tadeusz Kud CSSp, pracujący na Mauritiusie od 19 lat.

Jubileusz 150. rocznicy śmierci bł. o. Jakuba Lavala był połączony z uroczystościami święceń diakonatu pod przewodnictwem biskupa łowickiego Andrzeja Franciszka Dziuby. Otrzymał je alumn Wyższego Seminarium Duchownego Zgromadzenia Ducha Świętego im. bł. Jakuba Lavala Jarosław Kęska CSSp. Sam ordynariusz niedawno wraz ze swoimi kolegami z rocznika odwiedził wyspę Mauritius, poznając miejsca działalności bł. o. Jakuba Lavala CSSp. – Błogosławiony był człowiekiem bardzo uniwersalnym – najpierw wykształconym i praktykującym lekarzem, potem kapłanem diecezjalnym, aż wreszcie z woli Boga misjonarzem na krańcu świata. To wielka postać, ale za mało znana w Polsce. Często zawężana tylko do pojedynczych faktów historycznych. Natomiast nie wybrzmiewa bogactwo jego osoby. A on w zasadzie swoją działalnością uprzedzał Sobór Watykański II, naszą otwartość na ludzi, ekumenizm, więc warto od niego się uczyć i do niego się modlić – dodał bp Dziuba

Laval umarł 9 września 1864 r. Jest nazywany apostołem miłości, a także jedności wszystkich mieszkańców wyspy. Republika Mauritiusu to państwo wyspiarskie położone w południowo-zachodniej części Oceanu Indyjskiego, 900 kilometrów na wschód od Madagaskaru. 31,5% mieszkańców stanowią chrześcijanie, w tym jest 21,5% katolików. Obecnie na wyspie pracuje kilkunastu misjonarzy ze Zgromadzenia Ducha Świętego, którzy kontynuują misję bł. o. Lavala.