Bydgoszcz: kawałek miedzianej blachy elementem cegiełki, wspierającej bazylikę oraz dzieła miłosierdzia

Trzy wielkości, wszystkie jedyne i niepowtarzalne – tak wyglądają cegiełki w formie miedzianych płytek, pozyskanych z poprzedniego pokrycia kopuły bazyliki św. Wincentego a Paulo w Bydgoszczy, a dokładnie z latarni. Dochód z ich sprzedaży przeznaczany jest na dalsze prace remontowe oraz dzieła miłosierdzia.

Na taki pomysł wpadli członkowie „Rady Nienazwanej”, która zaistniała jako owoc ogłoszonego przez papieża Franciszka synodu. – Tworzą ją osoby, którym bardzo zależy na dobru Kościoła – mówi proboszcz ks. Sławomir Bar CM. – Ludzie chcieliby mieć „kawałek bazyliki” dla siebie. Fragment czegoś, co zostawili po sobie nasi przodkowie. Stąd pomysł, by zrobić cegiełki, które każdy może zabrać ze sobą. Oczywiście w zamian za złożoną ofiarę, by nowe pokrycie kopuły, ale i podejmowane liczne dzieła miłosierdzia służyły kolejnym pokoleniom – dodał kapłan ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy.

Do tej pory wymieniono osiem dużych okien w latarni, odrestaurowano wielki krzyż. – Właśnie ta latarnia jest w całości pokryta blachą miedzianą, a do tego bardzo dobrze oświetlona. Dzięki temu może być dobrym punktem odniesienia dla pilotów, którzy lądują na terenie pobliskiego szpitala – powiedział ks. Bar CM.

Kolejnymi etapami była wymiana kilku segmentów dachu. To nie koniec pomysłów. W przyszłości wokół kopuły będzie można pospacerować, podziwiając miasto z niemałej wysokości, a także wypić dobrą kawę w kawiarence na poddaszu. Znaczna część środków na remont kopuły, bo aż 90 procent, pochodzi z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. – Dziesięć procent pochodzi od naszych parafian, sponsorów i przyjaciół bazyliki. To właśnie oni sprawiają, że to wielkie dzieło wciąż się rozwija – podkreślił ks. Sławomir Bar CM, wskazując na działającą przy świątyni „Ogrzewalnię u Miecia”, stołówkę, magazyny z żywnością i odzieżą oraz powstające gabinety lekarskie.

Każdy, kto chciałby mieć cząstkę bazyliki w domu, może nabyć cegiełkę m.in. w biurze parafialnym. – Nam nie chodzi o pieniądze, ale o ideę skupienia się wokół wspólnego celu. Dlatego, że taki cel jednoczy – podsumował proboszcz bazyliki.

Historia samej świątyni sięga lat 20. XX wieku. Początkowo miasto posiadało tylko jedną parafię – farną, którą z czasem trzeba było podzielić na mniejsze ośrodki duszpasterskie. W 1924 roku Księża Misjonarze otrzymali od kard. Edmunda Dalbora propozycję objęcia jednej z takich parafii. Nowy kościół miał być wotum wdzięczności za powrót Bydgoszczy do Macierzy oraz pamiątką 300-lecia istnienia zgromadzenia.