Caritas Diecezji Płockiej pomaga od 25 lat

Stanowicie szkołę życia i solidarności – mówił bp Piotr Libera 25 kwietnia w katedrze płockiej do pracowników Caritas Diecezji Płockiej, z okazji jubileuszu 25-lecia organizacji. Rocznicowa uroczystość była okazją do wręczenia medalu „In Caritate Servire” kilkudziesięciu osobom indywidualnym, zgromadzeniom zakonom, organizacjom i zespołom Caritas.

Odwołując się w homilii do historii kościelnej organizacji charytatywnej bp Libera przypomniał, że w minionym ustroju bano się katolickiej Caritas – potężnego ośrodka obecności Kościoła wśród ubogich i jego troski o naród. Dlatego ówczesna władza zamknęła i przejęła wszystkie kościelne szpitale i ośrodki opieki, wyrzuciła ze służby zdrowia i ośrodków wychowawczych tysiące zakonnic i zakonników, by w 1950 r. zlikwidować Caritas i przekazała jej majątek podporządkowanemu przez siebie zrzeszeniu.

Bp Libera zaznaczył, że przywrócenie organizacji do życia ćwierć wieku temu, po uchwaleniu przez Sejm RP Ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego, było „widomym znakiem odzyskiwania niepodległości przez Polskę i widomym znakiem wolności Kościoła”.

„Nie ma takiego porządku państwowego, który mógłby sprawić, że zbędna stałaby się posługa, inspirowana bezinteresowną miłością wobec: obłożnie chorego; załamanego bezrobotnego czy bezdomnego; nieszczęśnika, który wpadł alkoholizm czy narkomanię; rodziny dotkniętej jakimś strasznym nieszczęściem; wiekowej sąsiadki; samotnego parafianina, człowieka terminalnie chorego, który potrzebuje już tylko złagodzenia jego bólu, dobrego serca, przyjaznej dłoni, ludzkiej bliskości” – wymieniał biskup płocki.

Dodał też, że zawsze będzie istniało cierpienie, które potrzebuje pomocy, uśmiechu, pocieszenia; zawsze będą: wypadki, samotność, zdrada, depresja, śmierć. Poza tym im bardziej roszczeniowy i wirtualny jest świat, tym będzie tego więcej – stwierdził.

Bp Libera podkreślił, że Kościół nigdy nie może być zwolniony i nie chce się zwalniać od czynienia „caritas” jako uporządkowanej działalności wierzących. Dlatego prawdziwie Chrystusowa parafia nie może obyć się bez Parafialnego Zespołu Caritas – „miłości zorganizowanej”.

„Stanowicie szkołę życia i solidarności, wspólnotę gotowości do dawania siebie samych, zespoły krzewiące prawdziwą kulturę życia wobec całej tej szerzącej się anty-kultury śmierci. Tam, gdzie Ewangelia jest wprowadzana w czyn, złe duchy tracą moc, a Kościół staje się naprawdę wiarygodny” – podkreślał hierarcha.

Zapowiedział także zbliżające się nawiedzenie Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w diecezji płockiej. Życzył, by chrześcijańska wiara, nadzieja i miłość stawały się „odtrutką na złe moce skłóconego świata”, a owocem spotkania z Matką było „większa miłość”, rozkwit konkretnych dzieła miłosierdzia i pomocy społecznej, czyli „Ewangelii czynionej”.

Po Eucharystii jubileuszowe uroczystości przeniosły się do Opactwa Pobenedyktyńskiego. Około 30 osobom: pracownikom Caritas Płock, zgromadzeniom zakonnym, organizacjom i szkolnym oraz parafialnym Zespołom Caritas wręczone zostały medale „In Caritate Servire”.

Ponadto pokazany został film pt. „Caritas Diecezji Płockiej w filmowym kadrze”, część artystyczna w wykonaniu uczniów i harcerzy ze szkoły w Łęgu-Probostwie, zorganizowano też zwiedzanie bazyliki katedralnej płockiej oraz modlitwę Koronką w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia przy Starym Rynku.

„25 lat odrodzonej Caritas skłania nas do wielkiego dziękczynienia Panu Bogu oraz ludziom, którzy z Jego natchnienia współdziałali z nami w niesieniu pomocy, w zmianie sposobu patrzenia na ludzi ubogich, chorych i potrzebujących – mówił podczas spotkania ks. kan. Szczepan Bugaj, dyrektor Caritas Diecezji Płockiej. – Dziękuję za to, że pomimo trudnych czasów, w których przyszło nam żyć, oczami naszego Pana widzicie ludzi najuboższych, chorych, niepełnosprawnych, bezdomnych, wykluczonych społecznie i zawodowo”, wyrażał wdzięczność.

Był też wdzięczny za bezinteresowną, niesioną z zaangażowaniem pomoc, zwłaszcza tym, którzy znaleźli się na tzw. zakręcie życia. To dzięki otrzymywanemu wsparciu „na nowo ożywają w społeczności”. Ks. Bugaj dziękował również za „chęć działania, tworzenia i zmieniania na lepsze otaczającego świata”.

Na uroczystości w Płocku obecny był m.in. ks. prał. Marian Subocz, dyrektor Caritas Polska, pracownicy Caritas Diecezji Płockiej, wolontariusze oraz członkowie Parafialnych Zespołów Caritas, duchowieństwo, przedstawiciele samorządu i płockich instytucji.

Caritas Diecezji Płockiej reaktywował 9 września 1990 r. bp Zygmunt Kamiński. Nawiązywała ona głównie do powołanego w 1932 r. przez abp. Antoniego J. Nowowiejskiego Katolickiego Towarzystwa Dobroczynności Diecezji Płockiej „Caritas”, której działalności zakazały władze komunistyczne w 1950 r. (w latach 1950-1990 działalność charytatywna Kościoła płockiego była prowadzona pod kierownictwem Referatu Dobroczynności Kurii Płockiej). Dziś organizacja przede wszystkim upowszechnia praktykę solidarnej pomocy bliźnim, którzy znajdują się w potrzebie.

Od 1990 r. w diecezji powstały: Centrum Charytatywno-Opiekuńcze im. bł. Abpa A. J. Nowowiejskiego w Płocku, Dom Dziennego Pobytu dla niepełnosprawnych, samotnych i chorych, Stacje Opieki Medycznej Caritas, Warsztaty Terapii Zajęciowej, Centra Pielęgniarstwa Rodzinnego, Hospicja Stacjonarne i Domowe, Zespoły Domowej Opieki Długoterminowej, Gabinety Rehabilitacji, Ośrodek Charytatywno-Szkoleniowy im. bł. Abpa A. J. Nowowiejskiego w Popowie, Środowiskowy Dom Samopomocy, Dom dla Bezdomnych mężczyzn, stołówki dla ubogich. Placówki te funkcjonują w miastach: Płock, Żuromin, Mława, Przasnysz, Pułtusk, Nasielsk, Płońsk, Żuromin i Popowo.

Organizowane są też wczaso-rekolekcje dla chorych i kolonie wakacyjne dla dzieci z biednych rodzin oraz środowisk polonijnych ze Wschodu. Działają Parafialne Zespoły Charytatywne, inicjowane jest, Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom i szkolenia z zakresu opieki hospicyjno-paliatywnej.