Castel Gandolfo: „Regina caeli” z Benedyktem XVI

Na zmartwychwstanie Chrystusa jako najpiękniejsze orędzie chrześcijańskie wskazał papież Benedykt XVI podczas modlitwy południowej w swej podrzymskiej rezydencji w Castel Gandolfo.

Ojciec Święty wyjaśnił, że w okresie wielkanocnym modlitwę „Anioł Pański” zastępuje inna modlitwa maryjna – „Regina caeli”.
Po jej odmówieniu Papież pozdrowił pielgrzymów po francusku, angielsku, niemiecku, hiszpańsku , polsku i włosku. Pielgrzymi hiszpańskojęzyczni odśpiewali Ojcu Świętemu „Barkę”. Niemilknące oklaski i okrzyki „Niech żyje Papież!”, Benedykt XVI skomentował po włosku słowami: „Widzę i słyszę, że nie brakuje radości paschalnej!”.
Po polsku Benedykt XVI powiedział: „Pozdrawiam pielgrzymów z Polski. Chrystus zmartwychwstał! Niech Bóg wam błogosławi”.

Oto tekst papieskiego rozważania:
Drodzy bracia i siostry,
W świetle tajemnicy paschalnej, którą obchodzimy w liturgii całego tego tygodnia, rad jestem ze spotkania z wami i z odnowienia najpiękniejszej chrześcijańskiej wieści: Chrystus zmartwychwstał, alleluja! Typowo maryjny charakter tego spotkania przywodzi nas do przeżywania duchowego wesela Paschy w jedności z Najświętszą Maryją, myśląc o tym, jak wielka była Jej radość ze zmartwychwstania Jezusa. W modlitwie „Regina caeli”, którą w okresie wielkanocnym odmawia się zamiast „Angelusa”, zwracamy się do Dziewicy, zachęcając Ją do radości, ponieważ Ten, którego nosiła w łonie, zmartwychwstał: „Quia quem meruisti portare, resurrexit, sicut dixit”.
Maryja zachowała w swym sercu „dobrą nowinę” zmartwychwstania, źródło i tajemnicę prawdziwej radości i autentycznego pokoju, które Chrystus zmarły i zmartwychwstały zdobył dla nas poprzez ofiarę Krzyża. Prośmy Maryję, aby tak jak nam towarzyszyła w dniach męki, nie przestawała prowadzić naszych kroków w tym czasie duchowej radości, abyśmy mogli wzrastać coraz bardziej w znajomości i miłości Pana i stać się świadkami i apostołami Jego pokoju.

W kontekście wielkanocnym chciałbym dzielić dzisiaj z wami radość z bardzo znaczącej rocznicy: 500 lat temu, dokładnie 18 kwietnia 1506 roku, papież Juliusz II położył kamień węgielny pod nową bazylikę św. Piotra, której majestatyczną harmonię kształtów podziwia cały świat. Pragnę wspomnieć z wdzięcznością Papieży, którzy zechcieli to nadzwyczajne dzieło umieścić nad grobem Apostoła Piotra. Z podziwem wspominam artystów, którzy swym geniuszem zechcieli przyczynić się do wzniesienia jej i ozdobienia, wdzięczny też jestem pracownikom Fabryki Św. Piotra, która znakomicie zajmuje się konserwacją i ochroną tak wyjątkowego arcydzieła sztuki i wiary. Niechaj ta szczęśliwa pięćsetna rocznica rozbudzi we wszystkich katolikach pragnienie, ażeby być „żywymi kamieniami” (1 P 2,5) do budowy świętego Kościoła, w którym jaśnieje „światłość Chrystusa” (por. „Lumen gentium”, 1), poprzez miłość, przeżywaną i świadczoną wobec świata (por. J 13,34-35).
Niech Maryja Panna, którą w litanii loretańskiej wzywamy jako „Causa nostrae laetitiae – Przyczynę naszej radości”, wyjedna nam, abyśmy stale doznawali radości z bycia częścią duchowej budowli Kościoła, „wspólnoty miłości”, zrodzonej z Serca Jezusa.