„Chwalebne światło pustego Grobu”- rekolekcje bożogrobców

Zakończyły się trzydniowe rekolekcje „Chwalebne światło pustego Grobu”, które na progu Wielkiego Postu na Jasnej Górze przeżywali kawalerowie i damy Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie, tzw. bożogrobcy. Ich głównym zadaniem jest pomoc Ziemi Świętej i żyjącym tam chrześcijanom.

Rafał Ślusarz należy do zakonu od 2006 r. Podkreślił, że rekolekcje są dla niego formą wsparcia duchowego. – Ich program jest bardzo bogaty: Eucharystie, konferencje, modlitwa brewiarzowa, a także droga krzyżowa i Apel Jasnogórski. Przyjeżdżają na to doroczne spotkanie na Jasnej Górze przedstawiciele wszystkich prowincji bożogrobców w Polsce, także z członkami rodzin – zauważył. Jak podkreślił bożogrobcy nawiązują do tradycji dawnych zakonów rycerskich, a ich głównym celem jest różnorodna pomoc dla Ziemi Świętej, a przede wszystkim modlitwa i wsparcie chrześcijan tam żyjących.

Rekolekcje wielkopostne są, jedną z dwóch w roku, okazją do wspólnego spotkania kawalerów i dam Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie. Drugą jest inwestytura, czyli przyjęcie nowych członków, która odbywa się co roku w innym miejscu.

Mszy św. w pierwszym dniu ćwiczeń duchowych przewodniczył kard. Kazimierz Nycz, Wielki Przeor Zwierzchnictwa Zakonu w Polsce. Podkreślił, że bardzo istotna jest formacja w życiu każdego człowieka ochrzczonego, a tym bardziej członka zakonu. – Oprócz formacji treściowej niezbędna jest też ta duchowa, czyli dotycząca wnętrza – serca, tak, aby słowa, wiedza i wiara przekładały się na przeżycia, czyny, działania – zauważył.

Wielki Przeor wyraził wdzięczność Bogu za to, że doroczne wielkopostne rekolekcje bożogrobcy mogą i odprawiają już od wielu lat właśnie na Jasnej Górze. Wskazał na dwóch wielkich Polaków, którzy tu przychodzili sami i z rzeszami wiernych – św. Jan Paweł II, którego zawołaniem było „Totus tuus” i bł. kard. Stefan Wyszyński, któremu przyświecało motto „Soli Deo per Mariam”. Hierarcha zauważył, że na ich maryjności opiera się prawdziwy chrystocentryzm i teocentryzm, bo do Boga idziemy przez Maryję, która jako pierwsza wstawia się za nami.

Podczas Eucharystii w pierwszym dniu rekolekcji zostali przedstawieni nowi przewodniczący prowincji gdańskiej, krakowskiej i warszawskiej. Kaznodzieja zwrócił uwagę na wymiar służby jako głównego wyróżnika powołanych w Kościele. Zakończył homilię zachęcając do cierpliwości i wytrwałości w czynieniu dobra, by poszerzać służbę wobec Grobu Pańskiego i Ziemi Świętej o potrzeby i konieczności spotykane w życiu codziennym.

Nawiązując do słów z liturgii dnia kard. Nycz pytał za prorokiem: „Czy post, który nie prowadzi do podzielenia się z biednym i potrzebującym, wystarczy?” oraz „Czy nie trzeba tej integralności umysłu, serca i rąk, żeby człowiek mógł być rzeczywiście służebny w Kościele?”.

Małgorzata Szlenkier, która jest damą od 2012 r., zauważyła ze wzruszeniem, że u stóp Jasnogórskiej Matki modlitwą ogarniają nie tylko intencje swoje, Polski, ale i ziemskiej ojczyzny Pana Jezusa i mieszkających tam, nieraz w trudnych warunkach, wierzących.

Zakon Rycerski Grobu Bożego w Jerozolimie powstał w 1099 r. w Jerozolimie, aby troszczyć się o najświętsze miejsca chrześcijaństwa i nieść pomoc pielgrzymom. Do Polski sprowadził go w roku 1163 Jaksa z Miechowa. Obecnie zakon jest stowarzyszeniem duchownych i świeckich, niezwiązanych ślubami zakonnymi, działa w 40 krajach.

Rycerz zakonnik musi mieć nieposzlakowaną opinię, świecić przykładem. Grupa przyjętych do zakonu zwiększa się co roku nieznacznie. Tworzą jedno zwierzchnictwo. Władze centralne zakonu są w Warszawie, ale siedzibą duchową jest Miechów koło Krakowa – kolebka bożogrobców w Polsce. Dlatego w naszym kraju nazywani byli miechowitami. Przed wiekami działali też na Śląsku. Ich komandoria znajdowały się m.in. w Dzierżoniowie i w stolicy biskupów wrocławskich – Nysie. Zajmowali się głównie duszpasterstwem i szpitalnictwem. To im zawdzięczamy zwyczaj urządzania Grobów Bożych w Wielką Sobotę w kościołach. Obecnie zajmują się głównie pracą charytatywną, a składki (niemałe) wędrują w sporej części do Ziemi Świętej, żeby pomóc patriarsze łacińskiemu Jerozolimy. Z tych pieniędzy utrzymuje on m.in. szkoły i szpitale.