Ciachcin: 600-lecie parafii św. Stanisława BM

Najważniejsza jest wspólna droga, chodzenie za Jezusem i bycie z Nim – powiedział bp Piotr Libera 30 września w parafii Ciachcin koło Płocka, podczas jubileuszu 600-lecia parafii i 130. rocznicy konsekracji kościoła parafialnego. Parafia otrzymała medal „Pro Masovia”.

– Piękna i wymowna jest więc wdzięczność za Kościół i przywiązanie do tego miejsca modlitwy, zwłaszcza dzisiaj – w czasach i kulturze na rozdrożu, między tym, co jest Ewangelią i anty-ewangelią – stwierdził podczas jubileuszu parafii bp Piotr Libera.

Zaznaczył też, że w pewnym sensie „wiara wchodzi przez nogi”. To znaczy, że nie liczą się deklaracje i puste słowa, mędrkowanie i faryzejskie rozdzieranie szat, ale „wspólna droga, chodzenie za Jezusem, bycie z Nim, który jest obecny na ołtarzu i w tabernakulum od dwóch tysięcy lat”.

Biskup przypomniał też postać proboszcza z czasów II wojny światowej – ks. Eugeniusza Wiśniewskiego. Gdy wybuchła wojna, pozostał w parafii. W chwili aresztowania przez Niemców poprosił przypadkowo napotkanego człowieka, aby uratować puszkę z Najświętszym Sakramentem. Jedna z parafianek w ukryciu zaniosła Go do płockiej fary. Proboszcz zginął w obozie koncentracyjnym w Działdowie, mając 41 lat.

Bp Libera powiedział też, że jubileusz jest po to, aby się nawrócić i nie zazdrościć innym, być napełnionymi Bożym Duchem, nie pobłażać złu, lecz od niego się odcinać; by demaskować niesprawiedliwość i „budować Kościół serdeczny” (ks. Piotr Skarga).

Zaakcentował, że 600 lat temu w Ciachcinie zaczęto uczyć, że kiedyś na Golgocie ukrzyżowano okrutnie Boga-Człowieka. On jeszcze na krzyżu modlił się za swoich oprawców i na tym krzyżu ratował łotra. A w przeddzień Męki ogłosił, że swoją Miłością obdaruje ludzi, ile razy na Jego pamiątkę będzie „łamany chleb” – sprawowana Msza św. Z tej Miłości płynie pokój, którego świat dać nie może. To jest „sprawdzone dziedzictwo”, które trzeba rozwinąć i ponieść dalej.

Słowa wdzięczności skierował do uczestników Eucharystii proboszcz parafii ks. Andrzej Krajewski. – W tym kościele i wokół niego koncentruje się życie religijne naszej wspólnoty. Kształtuje wiara, umacnia nadzieja i rozwija postawa chrześcijańskiej miłości. Nasze serca wypełnia dziś duch wdzięczności za wielkie dary ofiarowane nam przez Miłosiernego Pana. Dziękujemy za wszystkie dary duchowe i dokonania materialne, jakie miały miejsce przez minione wieki w naszej parafii, za pracowników i za wielu ludzi dobrej woli – powiedział proboszcz.

Z okazji jubileuszu można była obejrzeć wystawę fotograficzną o parafii. Poza tym została odsłonięta okolicznościowa tablica, upamiętniająca 600-lecie parafii Ciachcin. Przygotowywana jest też rocznicowa publikacja. Parafia otrzymała od marszałka województwa Adam Struzika medal „Pro Masovia”.

***
Parafia w Ciachcinie powstała pod koniec XIV lub na początku XV w. Pierwsza wzmianka o istnieniu kościoła pochodzi z 1418 r., z czasów bp. Jakuba z Korzkwi. Pierwszy kościół – drewniany, wzmiankowany jest w 1598 r. Ten (lub kolejny) istniał do połowy XVIII w. W 1775 r. wybudowano nowy kościół z fundacji Tekli z Matuszewskich oraz Józefa Szczytt-Niemirowicza. Świątynia służyła niedługo, gdyż w 1817 r. wybudowano nową świątynię z fundacji Tadeusza Matuszewicza. Ten kościół przetrwał do 1883 r. W latach 1883-1884 wybudowano nową, murowaną świątynię, w stylu neoromańskim, według projektu Ludwika Gosławskiego, z fundacji Antoniego Klimkiewicza. Świątynię tę konsekrował w 1888 r. bp Henryk Kossowski. Jest to czwarta świątynia, trzy poprzednie były drewniane.

Po II wojnie światowej zaczęto prowadzić w niej prace remontowe. Podejmowali je kolejni proboszczowie parafii, w tym ks. Henryk Maliński w latach 1966-1967. W świątyni m.in. położono polichromię, którą wykonał Ludwik Jędrzejewski. W latach 1978-1980 przeprowadzono remont wieży kościoła. W 2002 r. proboszczem parafii został ks. Andrzej Krajewski. Od 2004 r. w świątyni oraz wokół niej są prowadzone prace remontowe, które objęły m.in. wymianę więźby i pokrycie dachu dachówką ceramiczną, wymianę okien, renowację chrzcielnicy, obrazów stacji Drogi krzyżowej, remont organów Wykonano też nowe schody wejściowe do świątyni i zainstalowano nową instalację odgromową. Postawiono płytę kamienną jako wotum upamiętniające pontyfikat papieża św. Jana Pawła II. Wszystkie prace są prowadzone pod opieką konserwatora zabytków.

Wyposażenie świątyni stanowią m.in. główny ołtarz z wizerunkiem patrona parafii i świątyni – św. Stanisława BM, ze sceną wskrzeszenia rycerza Piotrowina, dwa ołtarze boczne – Wniebowzięcia NMP i św. Antoniego oraz ołtarz soborowy, 6-głosowe, zabytkowe organy pozytywowe, zbudowane przez warszawskiego organomistrza Józefa Szymańskiego i jego syna (ok. 1890 r.). Spośród zabytków sztuki sakralnej na uwagę zasługuje: krucyfiks barokowy z XVIII w. i ołtarze z XIX w. oraz monstrancja rokokowa z końca XVIII w.