Ciechanów: 150. rocznica urodzin kard. Aleksandra Kakowskiego

150. rocznicę urodzin kard. Aleksandra Kakowskiego, pochodzącego z diecezji płockiej, obchodzono 18 listopada w kościele parafii św. Piotra Apostoła w Ciechanowie. Eucharystii przewodniczył bp Piotr Libera, który w homilii nazwał kardynała „niezwykle odpowiedzialnym świadkiem nadziei chrześcijańskiej”. Natomiast ks. prof. Michał M. Grzybowski, historyk i badacz dziejów diecezji płockiej podkreślał, że kardynał był „gorliwym pasterzem i dobrym organizatorem życia religijnego”.

Bp Libera w homilii przypomniał, że ojciec kardynała Kakowskiego, Franciszek, był powstańcem styczniowym; miał mały majątek w Dębinach koło Przasnysza. Matka – Paulina z Ossowskich, należała do domu skoligaconego z wybitnymi rodami szlachty ciechanowskiej i płockiej, a przede wszystkim osobą bardzo rozmodloną. W takiej atmosferze młody Aleksander uczył się „cnót chrześcijańskich i postaw obywatelskich”.

W 1917 roku Franciszek Kakowski wszedł w skład trzyosobowej Rady Regencyjnej, zostając jako „interrex” jej przewodniczącym. Dnia 27 października 1917 r. Rada ogłosiła, że jej zadaniem jest położenie „podwalin pod niepodległe i potężne państwo polskie z mocnym rządem, sejmem i siłą zbrojną”. Wkrótce zadeklarowała powstanie rządu koalicyjnego i przystąpiła do tworzenia regularnej armii. Gdy 10 listopada 1918 r. do Warszawy przybył Józef Piłsudski, członkowie Rady zdecydowali o przekazaniu mu tych prerogatyw.

Biskup płocki przytoczył zawołanie biskupie Aleksandra Kakowskiego, które ten przyjął w 1913 roku, gdy został arcybiskupem warszawskim – „Operari, sperare”, co znaczy „Pracować i nie tracić nadziei”. Stwierdził, że rocznica urodzin kardynała powinna motywować do stawania się „promotorami duchowych zmagań o odpowiedzialność i patriotyzm”.

„Odpowiedzialność – głosił bp Libera – to stała postawa opowiadania się po stronie wartości. Człowiek niemoralny jakoś wegetuje, nieraz nawet stawia innym przed oczy pewne wartości, lecz czyni to po faryzejsku, bez angażowania w nie siebie samego. Niekiedy uważa nawet, że postępuje według sumienia. Nie podporządkowuje go jednak obiektywnemu porządkowi wartości” – stwierdził hierarcha.

Dodał, że człowiek odpowiedzialny „rozumie powagę i piękno” tkwiące w świecie wartości, jest czujny wobec tego świata i czyni z niego „kryterium swego postępowania”. Dzięki temu wie, że „nie jest sędzią samego siebie”, a ponadto stara się o „przejrzystość sumienia, intencji, motywów działania”.

Po Mszy św. wykład o kard. Kakowskim wygłosił ks. prof. Michał M. Grzybowski, historyk i badacz dziejów diecezji płockiej: „Kardynał był gorliwym pasterzem i dobrym organizatorem życia religijnego. W sierpniu 1920 roku podczas wojny z bolszewikami trwał z ludem Warszawy na modlitwach i czuwaniu. Przez salony pałacu arcybiskupiego w Warszawie, za czasów jego pasterzowania, przewijali się dyplomaci, posłowi, reprezentanci młodzieży akademickiej, prasy i wielu stowarzyszeń” – wymieniał ks. Grzybowski.

Opowiedział również o kontaktach kard. Kakowskiego z biskupem płockim Antonim J. Nowowiejskim – diecezja płocka wchodziła w skład metropolii warszawskiej. Obaj hierarchowie znali się od czasów, gdy pełnili funkcje rektorów seminariów duchownych. Spotykali się wielokrotnie m.in. 15 września 1920 r., po walkach z bolszewikami, metropolita warszawski wraz z bpem polowym Stanisławem Gallem odwiedzili miejscowości, w których toczyły się walki. Poza tym abp Nowowiejski brał udział 3 czerwca 1936 r. w uroczystościach 50-lecia kapłaństwa kard. Kakowskiego w Warszawie.

W programie uroczystości w Ciechanowie znalazł się także koncert sopranistki Małgorzaty Ajdukiewicz, w repertuarze były utwory religijne i patriotyczne.

W spotkaniu wzięli udział m.in. parlamentarzyści, władze samorządowe, przedstawiciele Urzędu Marszałkowskiego i Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego. Rocznicowe obchody odbyły się ona z inicjatywy Wiesławy Krawczyk – radnej województwa mazowieckiego, marszałka województwa Adama Struzika i ks. prał. Eugeniusza Graczyka, proboszcza parafii św. Piotra Apostoła w Ciechanowie.

Kard. Aleksander Kakowski (1862-1938) – arcybiskup metropolita warszawski, prymas Królestwa Polskiego i przewodniczący Rady Regencyjnej, pochodził z diecezji płockiej. Urodził się w znanej szlacheckiej rodzinie Kakowskich herbu Kościesza, którzy swoje rodowe gniazdo mieli w miejscowości Kaki koło Przasnysza. Ukończył Uniwersytet Gregoriański w Rzymie, był doktorem prawa kanonicznego, pracownikiem Sądu Arcybiskupiego i Seminarium Duchownego w Warszawie, rektorem Akademii Duchownej w Petersburgu, kanclerzem Kapituły Orderu Orła Białego.

W czasie pełnienia posługi arcybiskupiej w Warszawie m.in. udzielił sakry biskupiej ówczesnemu nuncjuszowi w Polsce Achillesowi Rattiemu – późniejszemu papieżowi Piusowi XI. Poza tym erygował w Warszawie 20 parafii, a w diecezji 30 parafii, zbudował 19 kościołów, koronował obraz Matki Bożej Ostrobramskiej w Wilnie. W czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. pozostał w Warszawie. Zmarł w wieku 76 lat w Warszawie, jego grób znajduje się na cmentarzu na Bródnie. Z okazji 150. rocznicy urodzin hierarchy Sejmik Województwa Mazowieckiego ogłosił rok 2012 Rokiem Kardynała Aleksandra Kakowskiego.