„Cud nad Wisłą” upamiętniony na Jasnej Górze

Tablica upamiętniająca „Cud nad Wisłą” została poświęcona na Jasnej Górze przed główną Sumą odpustową, w kolejną rocznicę zwycięskiej bitwy. Jest na niej tekst Aktu Poświęcenia Narodu Polskiego Najświętszemu Sercu Jezusowemu, który został ponowiony w zeszłym roku, w stulecie jednej z największych i najważniejszych bitew w historii Wojska Polskiego.

Poświęcenia dokonał abp Wacław Depo, metropolita częstochowski, który modlił się przez wstawiennictwo Królowej Polski: „Wszechmogący Boże, który napełniasz nasze serca uczuciem wdzięczności wysłuchaj naszą modlitwę i racz pobłogosławić tę tablicę upamiętniającą bohaterski czyn i poświecenie narodu polskiego Najświętszemu Sercu Twojego Syna. Niech w każdym kto będzie koło niej przechodził i ją odczytywał wrasta miłość do Boga, do Ojczyzny i do każdego człowieka”.

Wobec zagrożenia bolszewickim terrorem, 27 lipca 1920r., biskupi zebrani na Jasnej Górze pod przewodnictwem kardynałów Aleksandra Kakowskiego i Edmunda Dalbora ofiarowali Polskę Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Episkopat wezwał naród do krucjaty modlitewnej za Ojczyznę, do żarliwej modlitwy różańcowej połączonej z całodzienną adoracją Najświętszego Sakramentu, do ufności w opiekę Królowej Polski i do zaangażowania w obronę zagrożonego państwa.

Idea upamiętnienia „Cudu nad Wisłą” zrodziła się 2020 r. w setną rocznicę zwycięstwa, które poprzedziła modlitwa – Akt Poświęcenia Narodu Polskiego Najświętszemu Sercu Jezusowemu oraz Matce Najświętszej na Jasnej Górze. Inicjatorami powstania tablicy są pan Stanisław, ks. Marian Midura oraz paulin, o. Nikodem Kilnar.

Fundatorami tego dzieła są wdzięczni Polacy z Polski i USA.

Pan Stanisław zauważył, że „tutaj dokonał się prawdziwy przełom, w tym poświęceniu i zawierzeniu Matce Litości, to jest prawdziwa historia naszej Ojczyzny i trzeba o niej mówić”.

Jak podkreśla ks. Midura „to jest nasza wielka modlitwa za Polskę w dzisiejszych trudnych czasach i zachęta do zawierzenia naszej Ojczyzny Sercu Jezusowemu i Matce Bożej, za Jej przyczyną na pewno będziemy uratowani”.

„W chwili, gdy nad Ojczyzną i Kościołem naszym gromadzą się chmury ciemne, wołamy jak niegdyś uczniowie Twoi zaskoczeni burzą na morzu: Panie, ratuj nas, bo giniemy” – czytamy w akcie z 1920 r.

W tekście zawierzenia, obok błagania o ratunek dla Ojczyzny znalazła się też prośba o przebaczenie grzechów i niewierności: „ale przez zasługi naszych świętych Patronów, przez krew męczeńską przelaną dla wiary przez braci naszych, za przyczyną Królowej Korony Polskiej, Twojej Rodzicielki, a naszej ukochanej Matki Częstochowskiej, błagamy Cię, racz nam darować nasze winy i przemień serca nasze na wzór Twojego Boskiego Serca; przemień nas potęgą łaski Twojej wszechmocnej, z obojętnych i letnich uczyń nas gorliwymi i gorącymi, z małodusznych mężnymi, i spraw, abyśmy już wszyscy odtąd trwali w wiernej służbie Twojej i nigdy Cię nie opuścili”.

Polscy hierarchowie przyrzekli, że będą szerzyć kult Serca Jezusowego wśród wiernych, a zwłaszcza w seminariach duchownych, zachęcali do nabożeństwa oraz oddania Boskiemu Sercu Rodzin.

Biskupi zebrani na Konferencji Plenarnej w dniach 27-29 lipca 1920 r. wystosowali też pismo do papieża Benedykta XV, informując go o grożącym Kościołowi w Polsce niebezpieczeństwie. Prosili o modlitwę i apostolskie błogosławieństwo na skuteczną obronę.

Prostokątna tablica wykonana jest z brązu o wysokości 285 cm i szerokości 160 cm. Na jej szczycie jest monstrancja zwieńczona koroną z krzyżem. W centrum znajduje się pozłacane serce wykonane z mosiądzu. Serce Jezusa otoczone jest cierniami. Patrząc z przodu, po lewej stronie monstrancji, znajduje się wizerunek Matki Bożej Jasnogórskiej, a po prawej godło Polski.

W głównym polu poniżej monstrancji znajduje się tekst Aktu Poświęcenia Narodu Polskiego Najświętszemu Sercu Jezusowemu, a pod nim modlitwa wstawiennicza do Matki Litości.

Po lewej stronie tablicy wizerunki czterech osób: na pierwszym planie Prymas Polski kard. Edmund Dalbor a w dalszej kolejności: ks. Ignacy Skorupka, św. Andrzej Bobola i św. Stanisław Kostka.

Na dole po prawej stronie znajdują się żołnierze Wojska Polskiego: generał Tadeusz Jordan Rozwadowski, za nim generał Józef Haller, następnie porucznik Stefan Pogonowski, w głębi premier Wincenty Witos.
Te dwa zespoły ludzi rozdziela napis AD 1920, 27 VII. Na dole z prawej strony tablicy ukosem ku górze jest napis: Cud nad Wisłą.

Projekt i wykonanie tablicy: ks. Robert Kruczek SDB i ks. Leszek Kruczek SDB.

Tablica upamiętniająca „Cud nad Wisłą” zostanie umieszczona w przejściu między wieżą a dziedzińcem Kaplicy Matki Bożej.