Czescy biskupi: błogosławieństwo osób w związkach „nieregularnych” nie zmienia nauczania Kościoła

Błogosławieństwo osób żyjących w związkach „nieregularnych” nie stwarza choćby pozorów, jakoby były one zgodne z nauczaniem Kościoła, a tym samym z wolą Bożą – stwierdza Czeska Konferencja Biskupów. W Pradze opublikowano Oświadczenie duszpasterskie odnoszące się do deklaracji Dykasterii Nauki Wiary „Fiducia supplicans” (FS) z 18 grudnia 2023 r.

Biskupi czescy przypominają główne postanowienia watykańskiego dokumentu zezwalającego pod pewnymi warunkami na udzielanie błogosławieństw duszpasterskich, nie sakramentalnych ani liturgicznych, osobom żyjącym w nieregularnych związkach partnerskich. Podkreślają, iż wyraźnie stwierdzono w nim, iż „niedopuszczalne są obrzędy i modlitwy, które mogłyby powodować zamieszanie między tym, co jest konstytutywne dla małżeństwa jako wyłącznego, trwałego i nierozerwalnego związku między mężczyzną i kobietą, naturalnie otwartego na rodzenie dzieci, a tym, co temu zaprzecza” (FS 4). Zatem nauczanie Kościoła w tej kwestii pozostaje niezmienne.

Episkopat Czech zauważa, iż może jednak zaistnieć faktyczne lub nawet pragmatyczne przeciwieństwo między doktryną a posługą duszpasterską, „należy pamiętać, że błogosławieństwo to nie stwarza choćby pozorów, że nieregularne związki partnerskie są zgodne z nauczaniem Kościoła, a tym samym z wolą Bożą”.  Stwierdzono, że opublikowane dzisiaj wskazówki duszpasterskie mają przede wszystkim na celu zapobieżenie sytuacji, w której niektóre wskazania zawarte w Deklaracji spowodowałyby zamieszanie, niepokój i wątpliwości wśród ludu Bożego.

Następnie w swoim Oświadczeniu biskupi stwierdzają:

„Ktokolwiek błogosławi osoby żyjące w nieregularnych związkach partnerskich, powinien mieć na uwadze następujące kwestie:

– Celem błogosławieństw duszpasterskich jest dążenie do zbawienia każdej osoby, co jest misją i celem Kościoła.

– Przed udzieleniem błogosławieństwa, błogosławiący musi zgodnie z prawdą i w pełni poinformować o celu tego błogosławieństwa, którym jest prośba o wszelkie dobro i umocnienie do życia zgodnego z wolą Bożą, a jednocześnie prośba o uwolnienie od wszystkiego, co jest sprzeczne z Ewangelią.

– Błogosławieństwo jest udzielane osobom w taki sposób, aby uniknąć choćby pozorów zatwierdzenia, legitymizacji lub podniesienia tego błogosławieństwa do poziomu małżeństwa sakramentalnego.

– Błogosławieństwo to nie jest błogosławieństwem liturgicznym i dlatego nie jest udzielane w ramach liturgii ani w szatach liturgicznych. Jednocześnie nie jest ono udzielane przed ołtarzem lub w ważnym miejscu w budynku sakralnym. Nie może być częścią ślubu cywilnego (FS 39).

– Błogosławieństwo powinno być krótkie, zwięzłe, proste, tzn. w formie prostej modlitwy i może być zakończone znakiem krzyża nad każdą z osób.

– Jeśli proszący o błogosławieństwo nie rozumieją powyższego celu błogosławieństwa, niech nie otrzymają błogosławieństwa. Niech błogosławiący włączy te osoby do swoich modlitw.

Mamy nadzieję, że ta otwarta i łaskawa postawa Kościoła pomoże wielu ludziom głębiej zastanowić się nad swoją sytuacją i aby dojrzeli do decyzji o ponownym wejściu w życie w sposób zgodny z zasadami Ewangelii”.