Częstochowa: 25. rocznica śmierci bp. Szwagrzyka i bp. Musiela

Przed 25 laty zaledwie w ciągu 5 dni odchodzi z tego świata dwóch biskupów pomocniczych archidiecezji częstochowskiej – bp Tadeusz Szwagrzyk i bp Franciszek Musiel. Ćwierć wieku później (7 grudnia) w Niższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Częstochowskiej na wspólnej modlitwie spotkali się przyjaciele i bliscy współpracownicy obu duchownych. Czas i miejsce spotkania nie są przypadkowe. Bp Szwagrzyk mieszkał bowiem przez całe swoje biskupstwo w NSD, a bp Franciszek Musiel był w tej szkole nauczycielem języka łacińskiego.

Pomysłodawcą wspólnej modlitwy w murach seminarium był obecny rektor NSD, ks. Jerzy Bielecki. „Osoba każdego biskupa wpisana jest zawsze w historię naszej diecezji, jest jej częścią, dlatego chciałem, aby ci młodzi, którzy są teraz w seminarium mogli poznać bliżej sylwetki obu kapłanów, którzy tak blisko związani byli z naszą szkołą” – wyjaśnia ks. Bielecki. Ksiądz rektor dodaje także, że m.in. poprzez takie spotkania można uwrażliwiać młodych ludzi na konieczność modlitwy za osoby, które poprzedziły nas w drodze do wieczności.

Wspólna modlitwa za zmarłych przed 25-cioma laty biskupów częstochowskich rozpoczęła się Mszą św., sprawowaną pod przewodnictwem ordynariusza, abp Wacława Depo. Eucharystię koncelebrował także metropolita senior, abp Stanisław Nowak oraz wielu kapłanów-przyjaciół bp. Szwagrzyka i bp. Musiela.

„Nikt nie żyje dla siebie i nie umiera dla siebie. Jeżeli żyjemy, żyjemy dla Pana, jeśli umieramy, umieramy dla Niego – niech te słowa z listu św. Pawła do Rzymian będą dziękczynieniem Bogu za służbę moich współbraci w biskupstwie, a zarazem prosimy dla nich o pełnię życia wiecznego, którą Chrystus obiecuje każdemu wiernemu słudze” – tymi słowami rozpoczął wspólną modlitwę abp Wacław Depo. W swoich rozważaniach metropolita częstochowski nawiązał także do śpiewanej antyfony na wejście – „są błyszczący mądrością umysłu i serca, jak wspaniały firmament i będą świecić jak gwiazdy na wieki, bo nauczyli wielu godnego życia”: „Myślę, że te słowa wpisują się w postać i posługę zarówno bp. Tadeusza, jak i bp. Franciszka – oddanych pasterzy według serca Bożego dla naszej archidiecezji i Kościoła w Polsce” – mówił kaznodzieja.

Na zakończenie homilii metropolita częstochowski skierował do obecnych nietypową prośbę: „Chciałbym prosić w tej Eucharystii, dziękując jednocześnie za biskupów, aby ta nasza modlitwa cieszyła się jak najczęściej spotkaniem dwóch trudnych, ale jakże bardzo potrzebnych postaw – miłości do Boga i człowieka oraz wdzięczności za dary, które otrzymujemy od Boga poprzez człowieka”.

Po Eucharystii nie zabrakło także wielu wspomnień. Kapłani współpracujący z bp. Szwagrzykiem i bp. Musielem opowiadali o życiu i pracy obu hierarchów oraz o odchodzeniu ich z tego świata. Zarówno obecni alumni, jak i grono pedagogiczne NSD oraz zaproszeni kapłani, słuchali tych opowieści z dużym zainteresowaniem uwagą.

Biskup Tadeusz Szwagrzyk urodził się 14 listopada 1923 r. we wsi Lgota Wielka w parafii Szreniawa w pow. miechowskim. Do Seminarium Częstochowskiego wstąpił 17 lutego 1945 r. Studia filozoficzne i teologiczne ukończył na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie otrzymał w katedrze częstochowskiej 5 czerwca 1949 r. Po dwóch latach został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu prawa kanonicznego na KUL. W roku 1954 ukończył pracę doktorską nt. „Przechowywanie Najświętszego Sakramentu w świetle przepisów prawno-liturgicznych”. Następnie zaczął pełnić obowiązki prefekta w Częstochowskim Seminarium Duchownym. 27 marca 1962 r. został mianowany wicerektorem częstochowskiego seminarium. Papież Paweł VI mianował go 3 listopada 1964 r. biskupem pomocniczym w diecezji częstochowskiej. Konsekracja biskupia odbyła się 7 lutego 1965 r. Brał udział w ostatniej sesji Soboru Watykańskiego II. Zmarł 7 grudnia 1992 r. Przez całe swoje biskupstwo mieszkał w Niższym Seminarium Duchownym w Częstochowie.

Biskup Franciszek Musiel urodził się 14 stycznia 1915 r. we wsi Janiki, parafia Krzepice. W 1936 r. wstąpił do Częstochowskiego Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 maja 1941 w Krakowie. Od 13 grudnia 1950 r. pełnił funkcję notariusza w Sądzie Biskupim w Częstochowie. Studiował na KUL. Stopień licencjata z zakresu prawa kanonicznego uzyskał w 1956 r. Od 30 lipca 1957 r. pełnił funkcję administratora, a później proboszcza parafii Matki Bożej Zwycięskiej w Częstochowie. Papież Paweł VI, 12 listopada 1965 r. mianował go biskupem pomocniczym w diecezji częstochowskiej. Konsekrowany był 30 stycznia 1966 r. Zmarł 2 grudnia 1992 r.. Był nauczycielem języka łacińskiego w Niższym Seminarium Duchownym w Częstochowie w latach 1955-1961.

Niższe Seminarium Duchowne w Częstochowie rozpoczęło swoją działalność 1 września 1951 r. pod nazwą Częstochowskie Seminarium Duchowne – Wydział Przygotowawczy. Założycielem szkoły był bp Zdzisław Goliński.

Historię szkoły można podzielić na trzy okresy. Pierwszy to działalność w okresie Polski Ludowej do roku 1991; drugi okres to wejście w życie ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r., na mocy której osoby prawne i fizyczne mogą zakładać i prowadzić szkoły niepubliczne. Oznacza to przyznanie Niższemu Seminarium Duchownego uprawnień szkoły publicznej aż do odwołania: wreszcie trzeci okres zaczyna się 1 września 2002 r. wraz z przekształceniem Niższego Seminarium Duchownego – Liceum Ogólnokształcącego z 4-letniej szkoły ponadpodstawowej na trzyletnią szkołę ponadgimnazjalną.

Placówka realizuje rozszerzonym program nauczania języka polskiego, historii i wiedzy o kulturze. Ponadto uczniowie uczą się aż trzech języków obcych: angielskiego, niemieckiego i łacińskiego. Oprócz nauczania przedmiotów przewidzianych przez prawo oświatowe, alumni mają możliwość rozwijania swoich zdolności i zainteresowań. Obecnie działają w szkole koła: historyczne, sportowe i dziennikarskie. Szkoła dysponuje m. in. nowoczesną salą informatyczną, własną biblioteką oraz dużą salą gimnastyczną, boiskiem piłkarskim, kortem tenisowym oraz własną kuchnią i stołówką.

W ponad 65-letniej historii swojego istnienia mury szkoły opuściło ponad 1000 absolwentów z różnych części Polski, np. z Warszawy, Zakopanego czy Kołobrzegu. Ponad 360 z nich przyjęło święcenia kapłańskie.