CZWARTEK IV TYGODNIA WIELKIEGO POSTU: komu chwała?

Spełnianie praktyk religijnych – modlitwy, udział w nabożeństwach, wyraźnie widoczny w życiu katolicyzm mogą nic nie znaczyć. Może to być zawoalowany sposób odbierania chwały od innych ludzi…

Słowa Ewangelii według św. Jana

Jezus powiedział do Żydów: Gdybym Ja wydawał świadectwo o sobie samym, sąd mój nie byłby prawdziwy. Jest przecież ktoś inny, kto wydaje sąd o Mnie; a wiem, że sąd, który o mnie wydaje, jest prawdziwy.

Wysłaliście poselstwo do Jana i on dał świadectwo prawdzie. Ja nie zważam na świadectwo człowieka, ale mówię to, abyście byli zbawieni. On był lampą, co płonie i świeci, wy zaś chcieliście radować się krótki czas jego światłem. Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wykonania; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał.

Ojciec, który Mnie posłał, On dał o Mnie świadectwo. Nigdy nie słyszeliście ani Jego głosu, ani nie widzieliście Jego oblicza; nie macie także słowa Jego, trwającego w was, bo wyście nie uwierzyli w Tego, którego On posłał. Badacie Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: to one właśnie dają o Mnie świadectwo. A przecież nie chcecie przyjść do Mnie, aby mieć życie. Nie odbieram chwały od ludzi, ale wiem o was, że nie macie w sobie miłości Boga.

Przyszedłem w imieniu Ojca mego, a nie przyjęliście Mnie. Gdyby jednak przybył kto inny we własnym imieniu, to byście go przyjęli. Jak możecie uwierzyć, skoro od siebie wzajemnie odbieracie chwałę, a nie szukacie chwały, która pochodzi od samego Boga? Nie mniemajcie jednak, że to Ja was oskarżę przed Ojcem. Waszym oskarżycielem jest Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję. Gdybyście jednak uwierzyli Mojżeszowi, to byście i Mnie uwierzyli. O Mnie bowiem on pisał. Jeżeli jednak jego pismom nie wierzycie, jakżeż moim słowom będziecie wierzyli? (J 5,31-47)

Komu chwała?

Spełnianie praktyk religijnych – modlitwy, udział w nabożeństwach, wyraźnie widoczny w życiu katolicyzm mogą nic nie znaczyć. Może to być zawoalowany sposób odbierania chwały od innych ludzi…

Dzisiejsza ewangelia to monolog Jezusa. Pokazuje On dowody na to, że jest Synem Bożym. Przywołuje dane świadectwa na temat Jego tożsamości. Wyrzuca nauczycielom izraelskim niewiarę w zgodne przepowiednie Starego Testamentu, w dane im znaki i cuda. W studiowaniu Słowa Bożego Izraelici szukali życia wiecznego – Pisma jednak prowadzą do Jezusa. Zbawienie przyszło przez życie, śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.

„Jak możecie uwierzyć, skoro od siebie wzajemnie odbieracie chwałę, a nie szukacie chwały, która pochodzi od samego Boga” – pyta Jezus.

To pytanie zostało skierowane nie do niewierzących w Boga, ale do uczonych w Piśmie i faryzeuszy. Oni to występują przeciwko Jezusowi, Jego słowom i dokonywanym przez Niego znakom. W ten sposób występują przeciwko Bogu, któremu chcą służyć. Pytanie, czyjej chwały szukamy powinniśmy zadać sobie także my – wierzący i praktykujący…

Czy potrafię przeciwstawić się złu, nawet za cenę odrzucenia i odepchnięcia od innych? Czy jednak wolę być przez nich uważany za prawego i dobrego człowieka?

Czy potrafię podjąć trudy i wyzwania dla szerzenia chwały Boga? Czy oczekuję
po prostu bezpieczeństwa i przyjemności?

Przykłady można mnożyć…