Czy osoby konsekrowane są jeszcze potrzebne? – konferencja w Warszawie

– Czy osoby konsekrowane są jeszcze potrzebne? Zdecydowanie tak! – przekonywali uczestnicy konferencji prasowej zorganizowanej w Warszawie przed Dniem Życia Konsekrowanego, który obchodzony jest 2 lutego, w święto Ofiarowania Pańskiego. Uczestnicy konferencji – zakonnicy, zakonnice i przedstawicielka świeckich konsekrowanych – opowiadali o tym, co osoby konsekrowane robią w Polsce i za granicą oraz podawali konkretne przykłady ich zaangażowania na różnych polach, na których są w gruncie rzeczy nie do zastąpienia.

– Bycie zakonnikiem to niesamowita przygoda przyjaźni z Bogiem i drugim człowiekiem – powiedział bp Jacek Kiciński CMF, przewodniczący Komisji KEP ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Odpowiadając na pytanie zawarte w tytule konferencji stwierdził, że nie ma Kościoła bez życia zakonnego i odwrotnie. Zaznaczył, że życie konsekrowane to żywa pamiątka obecności Chrystusa w świecie a bez konsekrowanych świat byłby bardzo ubogi. Jak podkreślił, osoby zakonne są zwłaszcza tam, gdzie człowiek cierpi i doświadcza trudów. Uczą wiary, wierności, życia wiarą na co dzień. Pokazują, że życie ziemskie jest pielgrzymką.

– Osoby konsekrowane są bardzo potrzebne w krajach misyjnych, np. w krajach afrykańskich – mówił o. Eric Hounaké SVD, misjonarz z Togo posługujący w Warszawie i mieszkający od 15 lat w Polsce. Jak podkreślił konsekrowani zajmują się nie tylko głoszeniem Ewangelii ale ogólnie troska o całego człowieka, jego zdrowie, edukację itp. Bardzo ważnym świadectwem dla tamtejszych społeczności, pogrążonych często w wojnach i konfliktach jest też fakt, że zakonnicy żyją we wspólnotach międzynarodowych.

O tym, jak wygląda praca w szkole na południu Paragwaju, jakie są potrzeby i wdzięczność tamtejszych mieszkańców – mówiła s. Agnieszka Podles SSpS, która spędziła na misjach w Ameryce Południowej 4 lata.

Doświadczeniem pracy na ogarniętej wojną Ukrainie mówił z kolei – łącząc się z uczestnikami konferencji on-line – o. Mykhailo Romaniv OP z Centrum św. Marcina de Porres w Fastowie. Jak podkreślił, najważniejsze, co w tamtej sytuacji można zrobić to zostać na miejscu z tymi, którzy nas potrzebują. To właśnie starają się robić na Ukrainie pracujący tam zakonnicy. Korzystając z okazji o Romaniv wyraził też wdzięczność Kościołowi w Polsce, bez którego tak szeroka pomoc potrzebującym nie byłaby możliwa.

Uczestnicy konferencji mówili również o tym, jak potrzebne są osoby konsekrowane w Polsce. Nie byłoby np. bez nich Franciszkańskiego Ośrodka Kultury w Leżajsku Bogatą działalność tego ośrodka przedstawił jego dyrektor, o. Bartymeusz Kędzior OFM. Jak podkreślił udało się w tym miejscu zbudować żywy Kościół. Mówił m.in. o ok. 300 dzieciach rozwijających swoje pasje i talenty w Akademii Odkrywcy, o Festiwalu Kultury Chrześcijańskiej, zajęciach z filozofii i teologii, licznych warsztatach, kursach i spotkaniach, które odbywają się w ośrodku oraz o szczególnej przestrzeni spotkania, jaką tworzy miejscowa kawiarnia.

Kto dziś ma czas, by wyruszyć z grupą młodych na 2 miesięczną wyprawę rowerową na Syberię, wokół Islandii lub piechotą przez rumuńskie góry? – Młodzi są dziś często ludźmi bardzo samotnymi, porzuconymi przez dorosłych. Nasza działalność to tworzenie przestrzeni spotkania – opowiadał o. Tomasz Maniura OMI z Oblackiego Centrum Młodzieży „Niniwa” w Kokotku. Łącząc się z zebranymi on-line opowiadał o licznych owocach tego duszpasterstwa oraz o tym, że życie zakonne, pozornie pełne ograniczeń, może być w istocie życiem niezwykle twórczym, barwnym i dającym satysfakcję.

Profesjonalna pomoc psychologiczna w oparciu o antropologię chrześcijańską – to również przestrzeń działania wielu osób konsekrowanych. O swojej działalności, służbie świeckim, kapłanom i zakonnikom ale także świadectwie wobec innych – niekoniecznie wierzących – osób niosących pomoc innym – mówiła s. Władysława Krasiczyńska CSSJ, pracująca w Gabinecie Psychologicznym „Duc in altum” we Wrocławiu. W oparciu o swoje doświadczenia podkreśliła, że odpowiedź na pytanie „Czy osoby konsekrowane są dziś potrzebne?” brzmi: „Zdecydowanie tak!”.

Na osoby konsekrowane natknąć się można tak naprawdę wszędzie nawet nie wiedząc o tym. O świeckich konsekrowanych, którzy ani strojem ani niczym szczególnym nie odróżniają się od otoczenia i podejmują zwykłe świeckie zawody – w szpitalu w szkole, w redakcji, w samorządzie czy w sejmie – opowiadała Dorota Franków, przedstawicielka Instytutów Życia Konsekrowanego. Jak podkreśliła, świeccy konsekrowani żyją w świecie, chcąc być blisko człowieka, który przeżywa trudności i chcąc pokazywać mu perspektywę zbawienia.

Konferencję, która odbyła się w siedzibie Sekretariatu KEP w Warszawie poprowadził ks. Leszek Gęsiak SJ, Rzecznik Konferencji Episkopatu Polski. Spotkanie zorganizowane zostało przez Komisję ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Konferencje Wyższych Przełożonych Zakonnych oraz Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski.