Da Domine pacem cordium!

Nie mogę nie pisać o beatyfikacji bp. Álvaro del Portillo. Uczestniczyłem w tym wydarzeniu, jadąc samochodem z Warszawy do Madrytu razem z księżmi Maciejem, Konradem i Ryszardem. Moje doświadczenie duchowe łączy się ze słowami nowego błogosławionego, powtarzanymi w liście papieża Franciszka do Prałata Opus Dei, bp. Ksawerego Echevarríi: Panie dziękuję, przepraszam i pomagaj mi więcej!

Warto było tam pojechać, warto było być razem z księżmi i czuć, że braterstwo kapłańskie jest podstawą do tego, by odkryć, że Kościół jest komunią świętych. Kościół jest naszym wspólnym domem, w którym czuje się jak dobrze być razem z braćmi. W każdej podróży są chwile napięcia i nerwowości, jest ich więcej jeżeli człowiek sam organizuje, prowadzi i jest odpowiedzialny za całość. Prosiłem nowego błogosławionego Álvaro o pokój i opanowanie. Kiedy w drodze powrotnej byliśmy w Taizé, moja modlitwa płynęła spokojnie, silnie, spontanicznie, powtarzając słowa znajdujące się w śpiewniku Taizé: Da pacem cordium!

Beatyfikacja była piękna, uroczysta, rodzinna. Klimat modlitwy i skupienia był wszędzie. Sporo księży spowiadało w tym samych konfesjonałach, które były używane podczas Światowego Dnia Młodzieży w Madrycie trzy lata temu. Kaplice z Najświętszym Sakramentem, gdzie starsi księża trwali w adoracji, były umieszczone w miejscach w których łatwo było udzielać komunii. Puszki eucharystyczne były ładne, godne i czyste. Organizacja była prawie doskonała, prawie ponieważ z powodu małej liczby toalet, ustawiały się przy nich długie kolejki  – errare humanum est.

List papieża Franciszka do prałata bp. Echevarría został odczytany ze szczególnym namaszczeniem na początku ceremonii. Bardzo się wzruszyłem tymi słowami. Homilia przewodniczącego Beatyfikacji, kardynała Angelo Amato, również przemawiała do mojego serca: pokora, pokora, pokora – nie ma innej drogi by iść do Chrystusa, by dążyć do świętości.

Razem z innymi kapłanami udzielałem komunii świętej, każdy z nas miał przy sobie młodego człowieka ze złotym-białym parasolem. Twarz wyznaczonego mi do pomocy chłopca była znajoma, ale nie pamiętałem jego imienia. Kiedy skończyłem udzielać komunii spytałem go o imię. Był to Paweł, syn Adama z Katowic, rzeczywiście znana mi rodzina ze Śląska.

Ceremonia skończyła się i przywitałem się z wieloma ludźmi ze szkoły Tajamar, ale przede wszystkim ze znajomymi z Polski. Później, idąc ulicami w centrum Madrytu, blisko katedry Almudena, miałem okazję znowu trafić na wielu znajomych z tej rodziny nadprzyrodzonej, którą jest Dzieło. Atmosfera była miła, naturalna, ciepła. Szkoda, że nie spotkałem mojego przyjaciela ze szkoły Juana Antonio, ale byliśmy duchowo i fizycznie zjednoczeni w tej ceremonii razem z dwustu tysiącami wiernych.

Nasza pielgrzymka beatyfikacyjna miała szczególny charakter kapłański. Zarówno w drodze do Madrytu, jak i z powrotem, byliśmy w Ars, gdzie św. proboszcz Jan Maria Vianney ciągle zachęca wszystkich, a szczególnie kapłanów do świętości, do pokuty, do spowiedzi. Wioska Ars jest piękna, tak, jak piękna była jutrznia śpiewana o siódmej trzydzieści po francusku przez zakonnice. Pielgrzymka również miała charakter maryjny, odwiedziliśmy El Pilar, Torreciudad i Lourdes. Ścieżka maryjna to ścieżka świętości.

Podczas jazdy samochodem modlitwa była nieustanna: brewiarz, różaniec, czytanie duchowe, słuchanie płyty z listami św. Faustyny do bł. Michała Sopoćki, muzyka Piotra Rubika. W drodze powrotnej odwiedziliśmy Cluny i Taizé, ponieważ leżały blisko naszej trasy. Cluny to moc, władza, siła, sztuka w czasach średniowiecznych. Taizé to Cluny XXI wieku: skromne, proste, młode, piękne – miejsce przepełnione duchem modlitwy. Modlitwa, modlitwa, modlitwa: da, Domine, pacem cordium, przez wstawiennictwo nowego błogosławionego Álvaro.

Jako podsumowanie podaję kilka ciekawych linków:

List papieża do prałata bpa Echevarríi:
http://www.opusdei.pl/pl-pl/document/27-wrzesnia-list-papieza-franciszka/

Homilia Kardynała Amato w dniu beatyfikacji:
http://www.opusdei.pl/pl-pl/article/27-wrzesnia-homilia-kard-amato/

Homilia bpa Echevarríi w mszy dziękczynnej:
http://www.opusdei.pl/pl-pl/document/28-wrzesnia-homilia-bpa-javier-echevarria/

Prałat Opus Dei klęka przed papieżem:
https://www.youtube.com/watch?v=L8iAM44kZro

Moje zdjęcia: https://plus.google.com/u/0/photos/114153346075227498541/albums/6065701514299129441

Ks. Ignacy Soler

Ks. dr Ignacy Soler, urodzony w Alcañiz, w Hiszpanii (1955). Na Uniwersytecie Complutense w Madrycie ukończył studia matematyczne (1977). Stopień naukowy doktora nauk teologicznych uzyskał w 1983 na Uniwersytecie Navarry w Pamplonie. W 1981 został wyświęcony na kapłana prałatury personalnej Opus Dei. Od 1994 mieszka w Polsce.