Dąbrówka Nowa: rekordowe tempie przemiany zabytkowego kościoła

Membrany i łaty dachu, podtrzymującą go zgniłą krokiew, dachówki, gąsiory, rynny, spusty, a także nowe drzwi – to niektóre z nowych elementów, jakie zyskał kościół św. Jakuba Mniejszego Apostoła w Dąbrówce Nowej.

Remont, który zabezpieczył zabytkową budowlę na kilkadziesiąt lat, przeprowadzono w zaledwie kilka tygodni. Wszystko dzięki darczyńcy, który chciał pozostać anonimowy. – Dziękujemy Panie Jezu, że to miejsce odzyskuje blask – na Twoją chwałę. Dziękujemy za tych, którzy sercem i materialnie wsparli to dzieło – mówił bp Krzysztof Włodarczyk, modląc się przed głównym ołtarzem, przy okazji odwiedzin parafii.

Proboszcz, ks. Maciej Chmielewski, pełniący posługę diecezjalnego egzorcysty, nie krył wzruszenia. – Wdzięcznym sercem pragnę uwielbić Pana Boga i podziękować Jemu za wszystkich ludzi, którzy tak ofiarnym sercem, trudem pracy, przyczynili się do potężnej przemiany tego kościoła. Za pomocą tych remontów, które przez trzy miesiące były przeprowadzane na chwałę Pana i ku pożytkowi ludzkiemu – powiedział.

Kapłan dodał, że w ramach remontu wymieniono drewno sygnaturki i obito na nowo blachą cynkowo-tytanową. – Wymieniono belki podtrzymujące dach wieży i jego deski, również obijając blachą. Na wieży stanął nowy krzyż z oświetleniem. Kościół zyskał nowe drzwi główne, boczne i tylne z drewna dębowego. Tylko te pierwsze ważą ponad trzysta kilogramów – dodał ks. Chmielewski. W przyszłym roku zaplanowano malowanie wnętrza.

Na terenie Dąbrówki Nowej istnieją ślady osadnictwa średniowiecznego sięgające V wieku. Z najstarszych dokumentów można wyczytać, że od 1250 roku wieś była głównym osiedlem i należała wówczas do rodu rycerskiego Awdańców.

Dokładnie w 1311 roku ziemie zostały sprzedane cysterskiemu klasztorowi w Byszewie. Zakonnicy wybudowali drewniany kościół, którego patronką została św. Barbara. Pierwszą Mszę świętą oraz procesję Bożego Ciała poprowadził w 1428 roku proboszcz Maciej. W tym samym czasie erygowano także parafię. Świątynię, zniszczoną zębem czasu, odbudowano w 1590 roku dzięki miejscowemu dziedzicowi Sebastianowi Rudnickiemu, a w 1729 roku poddano ważnej renowacji. Od tamtego okresu patronuje jej św. Jakub Mniejszy Apostoł. Już wtedy w głównym ołtarzu znajdował się obraz Matki Bożej, słynący licznymi łaskami. Ciekawostką jest to, że wizerunek maryjny powstał na blasze. Dzisiaj jest nazywany obrazem Matki Bożej Dąbrowieckiej. Niestety, pożar, który wybuchł w Wielką Sobotę 24 marca 1883 roku, doszczętnie strawił z trudem wznoszony kościół. Na jego miejscu wybudowano w latach 1888-1889 świątynię z czerwonej cegły, w stylu gotycko-nadwiślańskim.

Pierwszego września 1939 roku – w dniu wybuchu drugiej wojny światowej – pięknie odnowiona świątynia padła ofiarą zniszczeń. Jednostki artyleryjskie armii polskiej, stacjonujące w pobliskim Osówcu, kilkoma pociskami obaliły wierzę świątyni, niszcząc przy tym dach łukowy. Widok był straszny – w zgliszczach sterczały tylko resztki nagich murów. Było to jednak celowe działanie, które uniemożliwiło żołnierzom niemieckim uczynienie z wieży punktu obserwacyjnego i stanowiska ogniowego. Duch Boży nie gasł, a Eucharystie oraz nabożeństwa odprawiano na plebanii. Na odbudowę kościoła zezwolono dopiero w 1947 roku. Stało się to z inicjatywy ks. Kazimierza Tabaczyńskiego. Świątynię poświęcił 23 grudnia 1949 roku bp Lucjan Bernacki, a konsekrował 10 sierpnia 1962 roku bp Jan Czerniak.

Przy świątyni w Dąbrówce Nowej znajduje się murowana kapliczka z XIX wieku oraz cmentarz. Najstarszy grób pochodzi z 1909 roku. W obejściu kościoła można również znaleźć miejsce wiecznego spoczynku hrabiego Tadeusza Morstina, który był właścicielem Strzelewa.

Parafii patronuje św. Jakub Mniejszy Apostoł – syn Alfeusza zwanego Kleofasem, a także brat św. Judy Tadeusza. Był jednym z dwunastu Apostołów – nazywanym właśnie Mniejszym albo Młodszym. Miało to odróżnić go od innego ucznia Chrystusa o tym imieniu. Hagiografia utożsamia go często z Jakubem Sprawiedliwym, autorem Listu św. Jakuba. Jednak późniejsze badania poddają ten fakt w wątpliwość. Wizerunek św. Jakuba Mniejszego Apostoła przedstawia go jako ascetę, budzącego powszechny szacunek. Nazywany również filarem Kościoła jerozolimskiego, został po śmierci Jakuba Większego biskupem diecezji w Ziemi Świętej. Faryzeusze skazali go na ukamienowanie. Wyrok ten wykonano w 62 roku. Relikwie św. Jakuba Mniejszego Apostoła zostały w VI wieku przeniesione do Konstantynopola i złożone w świątyni pod jego wezwaniem. Kościół wspomina tę wielką postać każdego roku 6 maja.