Dialog, oparty na umiarkowaniu, prowadzi do pokoju

Spotkanie, wymiana poglądów i dialog, jeśli ich fundamentem jest umiarkowanie, to narzędzia poznania się i pokoju. Przypomniał o tym Franciszek w przemówieniu do grupy wykładowców i uczniów Kolegium „Seibu Gauken Bunri Junior High School” z Tokio, których przyjął 21 sierpnia na dziedzińcu św. Damazego Pałacu Apostolskiego w Watykanie.

Ciesząc się ze spotkania papież wyraził przekonanie, że poznawanie innych osób i kultur jest bardzo pożyteczne, gdyż pozwala człowiekowi wzrastać. Jednocześnie wypowiedział się przeciw izolowaniu się od innych, bo w ten sposób nie rozwijamy się duchowo i nie wzrastamy kulturowo. W tym kontekście podkreślił znaczenie dialogu, jako że w zderzeniu z drugą osobą oraz z innymi kulturami i religiami człowiek dojrzewa i umacnia się. Tymczasem zamykanie się w sobie może rodzić nieporozumienia i spory.

Najwłaściwszą postawą dla ustanowienia dialogu prawdziwie pożytecznego jest umiarkowanie, to znaczy zdolność spotykania osób i kultur w duchu pokoju, umiejętność zadawania mądrych pytań – ciągnął swe rozważania Ojciec Święty. Chodzi o zrozumienie, dlaczego druga osoba myśli tak a nie inaczej, dlaczego dana kultura zachowuje się w ten sposób, trzeba więc najpierw słuchać innych, a dopiero później samemu mówić. „To właśnie jest umiarkowanie” – wyjaśnił Franciszek. Dodał, że tak rozumiany dialog prowadzi do pokoju.

„Wszystkie wojny, walki, problemy, których się nie rozwiązuje i z którymi się stykamy, powstają wskutek braku dialogu. Gdy jest problem, potrzeba dialogu, to on czyni pokój” – podkreślił z mocą papież. Życzył swym młodym gościom i ich wychowawcom, aby umieli rozmawiać z innymi i w ten sposób wzrastali duchowo.

Po przemówieniu Ojca Świętego jedna z uczennic podziękowała mu za możliwość spotkania i wysłuchania jego słów, które odtąd – jak zapewniła – będą się starali wcielać w życie. Na zakończenie uczestnicy audiencji odśpiewali po japońsku hymn swojej szkoły, na co papież odpowiedział: „Istnieje zasada wzajemności także w dialogu: gdy ktoś coś mówi, ten drugi powinien powiedzieć coś od siebie” i dodał z uśmiechem: „Ale ja nie umiem śpiewać, nie mogę”.