Diecezja ełcka ma nowych diakonów stałych

We wspomnienie św. Józefa Rzemieślnika, 1 maja czterej świeccy, żonaci mężczyźni, zostali wyświęceni na diakonów stałych w katedrze ełckiej przez biskupa Jerzego Mazura.

Arkadiusz Grining i Jan Konopko z parafii pw. św. Ap. Piotr i Pawła w Suwałkach, Krzysztof Gładkowski z parafii pw. MB Częstochowskiej w Becejłach oraz Józef Suwalski z parafii pw. św. Maksymiliana Kolbe w Giżycku, są kolejnymi diakonami stałymi ustanowionymi dla diecezji ełckiej.

„Uczestniczymy w wydarzeniu bardzo ważnym dla życia miejscowego Kościoła – w święceniach czterech diakonów stałych. Są to żonaci mężczyźni, przygotowani przez wieloletnią formację duchową, intelektualną i pastoralną. Będziemy świadkami ich gotowości do służby Bogu i ludziom” – wyjaśnił bp Mazur.

Biskup ełcki dodał, że z wielką nadzieją patrzy na posługę diakonów stałych i jest otwarty na tę posługę w swojej diecezji.

„Poświęcenie i miłość, służba i oddanie: oto kategorie życia, myślenia i postępowania, którym winniście pozostać wierni jako diakoni. Diakonat jest wspaniały, wielki i święty jeśli jest wytrwały i służebny. Stawajcie każdego dnia pod krzyżem Chrystusa, wpatrujcie się w Ukrzyżowanego i wtedy będziecie świadkami Chrystusa Zmartwychwstałego” – zwrócił się do wyświęconych bp Maur.

Nowi diakoni stali na zakończenie liturgii dziękowali biskupom, kapłanom, ale także swoim żonom. „Jesteście dla nas wielką radością i wsparciem. Niech Pan Wam błogosławi za Waszą miłość, poświęcenie, wsparcie i kroczenie z nami na drodze umiłowania naszej Matki Kościoła” – powiedział jeden z diakonów stałych, Jan Konopko.

Formację do posługi diakonatu stałego kandydaci rozpoczęli w 2012 r. Przez cztery lata uczestniczyli w wykładach, sympozjach, Kongresie Misyjnym, zajęciach animatorów biblijnych, przechodzili zaliczenia i egzaminy. Systematyczna i zindywidualizowana formacja stała obejmowała wszystkie wymiary życia i posługi diakona. Każdy z nich jest nadzwyczajnym szafarzem Komunii świętej. Biorą aktywny udział w życiu parafialnym, angażują się we wspólnoty i ruchy w swoich parafiach. Są członkami Rad Parafialnych i aktywnie działają w Akcji Katolickiej.

Jesienią 2014 otrzymali posługę lektoratu, a w 2015 posługę akolitatu z rąk bp. Romualda Kamińskiego. Przed święceniami diakonatu kandydaci odbyli rekolekcje w Wigierskim Areopagu Nowej Ewangelizacji – pokamedulskim ośrodku przy parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Wigrach. Formacji intelektualnej, a przede wszystkim duszpastersko-liturgicznej, przewodził ks. kan. Maciej Maciukiewicz, wicerektor WSD w Ełku.

„Są przygotowani do sprawowania potrójnej diakonii: Słowa, liturgii i miłosierdzia, czyli do przyjęcia święceń diakonatu stałego” – dodał ks. Maciukiewicz.

Wszyscy czterej diakoni stali mają swoje rodziny. W odróżnieniu od księdza nie żyją w celibacie, chyba że decyzję o tym, by zostać diakonem stałym podejmie się będąc osobą samotną. Wtedy nie może już się ożenić.

Diakoni stali będą mogli głosić homilię podczas Mszy św., udzielać sakramentu chrztu św., asystować przy zawieraniu związków małżeńskich, posługiwać także przy pogrzebie. Nie mogą jednak sprawować Eucharystii, spowiadać i udzielać sakramentu namaszczenia chorych.

Diakonat stały znany był w Kościele już w czasach apostolskich, a w piątym wieku był instytucją kwitnącą. Urząd ten stopniowo w Kościele zaniknął i stał się jedynie stanem przejściowym do kapłaństwa.

Diakonat stały został przywrócony w Kościele podczas Soboru Watykańskiego II. W Polsce biskupi podjęli decyzję o wprowadzeniu diakonatu stałego w 2001 r.

W strukturach diecezjalnych w Polsce posługuje 26 diakonów stałych, a na świecie ponad 45 tys. w 129 krajach. Na ogół zastępują oni kapłanów tam, gdzie brakuje powołań.