Diecezja kielecka pomoże kościołowi w Tulczynie na Kresach

Bp Jan Piotrowski wyraził zgodę, aby ofiary zebrane m.in. w ramach akcji „Pomoc Kościołowi na Wschodzie” zostały przeznaczone na ratowanie kresowego kościoła w Tulczynie. Tamtejsza wspólnota zwróciła się do biskupa kieleckiego z prośbą o pomoc.

„Prosimy serdecznie o pomoc w uratowaniu naszego kościoła, który służy nie tylko jako ośrodek zachowania i krzewienia wiary katolickiej, ale również jako ostoja spuścizny kresowej i kultury polskiej. My na razie modlimy się w miejscu urządzonym pod kaplicę w sali katechetycznej. Będziemy wdzięczni za jakąkolwiek pomoc! Niech dobry Bóg stokrotnie Wam wynagrodzi” – pisze w liście skierowanym do bp. Jan Piotrowskiego oraz do wiernych diecezji kieleckiej, tamtejszy proboszcz ks. Piotr Furman z parafianami.

Na stronie diecezji kieleckiej, za zgodą bp. Piotrowskiego, zostało udostępnione konto na ten cel, z dopiskiem „Pomoc dla Tulczyna”.

Kościół pw. św. Stanisława w Tulczynie należy do zabytków architektury kresowej. Za czasów komunistycznych wnętrze kościoła zostało zamienione w USC (pn. „Sala Bankietowa”) i przedzielone piętrami. W latach 2016-2017 udało się przeprowadzić prace wyburzeniowe w środku.

Przy współpracy z Instytutem Naukowo-Badawczym Historii Architektury i Miastobudownictwa w Kijowie rozpoczęto prace przygotowawcze: projekt renowacji, zezwolenia, ekspertyzy, badania.

Latem 2017 r. odbudowano główną wieżę o wysokości 16 m, zakupiono płyn dla konserwacji poniszczonych jodłowych belek sufitu, wymieniono część awaryjnego eternitowego pokrycia dachu.

„Konstrukcję drewnianą wieży oraz dachu planujemy przykryć blachą falcową z Finlandii , aby uniknąć zaciekania wody do środka. Kupujemy teraz część blachy z Finlandii a resztę później, ponieważ brakuje funduszy. Prace z dachem planujemy rozpocząć w końcu stycznia 2019 r. Na to potrzeba jeszcze 21 625 euro” – pisze proboszcz z Tulczyna.

Dzieje kościoła w Tulczynie były dramatyczne.

Kościół murowany wzniesiony został w latach 1784-1817 z fundacji Stanisława Szczęsnego hr. Potockiego i jego synów. Duszpasterstwo prowadzili początkowo dominikanie. W 1830 r. decyzją cara oddany został Cerkwi prawosławnej, co było karą dla rodu Potockich za udział w Powstaniu Listopadowym. Dominikanie musieli opuścić Imperium Rosyjskie, a pobudowany przez Potockich kościół nigdy już nie wrócił do katolików.

Rolę kościoła dla tulczyńskich katolików pełniła w latach 1832-1917 kaplica cmentarna – obecnie kościół parafialny MB Różańcowej. Po rewolucji październikowej budynek przekazano na potrzeby Armii Czerwonej. Od roku 1930 służył jako więzienie, a w podziemiach dokonywano egzekucji. Kościół otwarto na krótko na początku II wojny światowej, gdy miasto zajęły wojska rumuńskie, krótko był w nim szpital, ostatecznie został zamknięty z polecenia władz w 1953 r. Służył jako sala sportowa, internat, spichlerz i sala bankietowa. Zniszczono wieżę i dzwonnicę, a wnętrze podzielono na dwa piętra. Budynek utracił sakralne przeznaczenie i wygląd. Posługa kapłańska dla tulczyńskich katolików była świadczona potajemnie, z narażeniem życia i wolności sprawujących ją księży.

Sytuacja zmieniła się na lepsze w roku 1991. Wierni odzyskali budynek kościoła i rozpoczęli skromne prace remontowe. W roku 1992 kościół, a właściwie kaplica na piętrze budynku, została konsekrowana przez biskupa kamieniecko-podolskiego Jana Olszańskiego.