Diecezja kielecka uczci pielgrzymką św. Stanisława Biskupa

770 lat od kanonizacji św. Stanisława BiM wierni diecezji kieleckiej uczczą pielgrzymką do Włoch, śladami XIII -wiecznego biskupa, a do udziału w wydarzeniu zachęca biskup kielecki Jan Piotrowski.

„Zapraszam duszpasterzy i wiernych naszej diecezji do wspólnego pielgrzymowania do Włoch. Niech św. Stanisław biskup i męczennik, patron diecezji kieleckiej, wyprasza nam wszystkim potrzebne łaski u Boga” – napisał w komunikacie biskup kielecki Jan Piotrowski.

Bp Stanisław jest patronem diecezji kieleckiej i zarazem patronem wielu kościołów diecezjalnych, które podtrzymują kult. To m.in. parafia współczesna – na kieleckim osiedlu Barwinek, w Starochęcinach, gdzie znajdują się jego relikwie, czy w Żębocinie, gdzie ma rosnąć lipa, będąca odnogami tej, którą miał zasadzić biskup, uznany także za proboszcza tej parafii. Jeden z bocznych ołtarzy został tam poświęcony temu patronowi Polski i diecezji. Poniżej obrazu, znajduje się relikwiarz ze szczątkami biskupa i męczennika. W tutejszym kościele jest znany i śpiewany specjalny hymn ku czci świętego, ułożony przez proboszcza ks. Krzysztofa Olszewskiego.

Z okazji 770. rocznicy kanonizacji organizowana jest specjalna diecezjalna pielgrzymka.

8 września 1253 r. w Asyżu miały miejsce uroczystości kanonizacyjne św. Stanisława biskupa i męczennika. W 770. rocznicę tego wydarzenia, wraz z Ojcem Świętym Franciszkiem i delegacjami pielgrzymów z archidiecezji krakowskiej, wierni z diecezji kieleckiej będą uczestniczyć w dziękczynieniu i wspólnej modlitwie na Placu św. Piotra w Rzymie i Asyżu.

Szczegółowe informacje dotyczące pielgrzymki można uzyskać w Kurii diecezjalnej w Kielcach i w parafiach.

Stanisław ze Szczepanowa (k. Bochni) urodził się ok. 1030 r. Odebrał staranne wykształcenie, zasłynął jako kaznodzieja i misjonarz Małopolski, pracował także w kancelarii biskupa krakowskiego Lamberta, a w 1072 został konsekrowany na biskupa krakowskiego. Do jego zasług należy m.in. sprowadzenie legatów rzymskich i odnowienie metropolii gnieźnieńskiej.

Bp Stanisław w 1076 r. w katedrze gnieźnieńskiej koronował Bolesława Śmiałego – koronacja wzmacniała suwerenność młodego państwa. Wspierał także powstawanie i umacnianie klasztorów benedyktyńskich, stanowiących ośrodki ewangelizacyjnie.

Konflikt, który wybuchł pomiędzy królem Bolesławem, a bp. Stanisławem – do dziś nie został do końca wyjaśniony. Zdaniem Galla Anonima chodziło o zdradę króla. Wincenty Kadłubek sugeruje bunt przeciwko królowi z przyczyn moralnych, w obronie prześladowanych przezeń poddanych, w tym rycerstwa, o krytykę za strony biskupa niemoralnego życia monarchy. Pretekstem do tych prześladowań był powrót części rycerzy z organizowanej przez Bolesława wyprawy kijowskiej, wbrew woli króla.

Biskup Stanisław został zabity na polecenie króla podczas Mszy św., którą celebrował 11 kwietnia (lub 8 maja) 1079 r. w kościele św. Michała na Skałce w Krakowie. Są podania, które mówią, że zabójstwa dokonał osobiście król. Ciało biskupa zostało następnie poćwiartowane.

Kult św. Stanisława rozpoczął się z chwilą przeniesienia jego zwłok na Wawel, w 10 lat po śmierci. 8 września 1253 r. papież Innocenty IV dokonał uroczystej kanonizacji biskupa Stanisława w bazylice św. Franciszka w Asyżu. Kult św. Stanisława odegrał ogromną rolę w zjednoczeniu rozbitego na dzielnice państwa polskiego. W 1595 r. papież Klemens VIII rozszerzył liturgiczną uroczystość św. Stanisława na cały Kościół.