Diecezja opolska ma sześciu nowych diakonów

W kościele seminaryjno-akademickim w Opolu pomocniczy biskup opolski Rudolf Pierskała udzielił święceń diakonatu 6 klerykom piątego roku Wyższego Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego w Opolu.

Święcenia diakonatu otrzymali:

– dk. Denis Gach z parafii św. Jakuba Apostoła w Mechnicy,
– dk. Patryk Kontny z parafii św. Marii Magdaleny w Racławiczkach,
– dk. Paweł Kuchta z parafii św. Michała Archanioła w Prudniku,
– dk. Marcin Kujawa z parafii św. Jakuba Apostoła w Skorogoszczy,
– dk. Krystian Nowak z parafii Nawiedzenia NMP w Łowkowicach,
– dk. Marcin Zalewski z parafii bł. Czesława w Opolu.

– Kto by chciał mi służyć, niech idzie za mną, a gdzie ja jestem, tam będzie i mój sługa – mówił w homilii podczas święceń biskup Pierskała – To jest wasze pragnienie i powołanie. Kościół was wybrał, abyście mogli to powołanie wypełnić. Powołał was Pan Jezus, abyście szli Jego śladami we współczesnym świecie, abyście byli Jego sługami. Decydujecie się na służbę, decydujecie się, powiem wprost, aby być służącymi w Kościele. Dzisiejsza liturgia przypomina, że skoro zostaliście wybrani do stanu diakonatu, macie oddać się wytrwale modlitwie, być roztropni w działaniu i przyjaźni dla wszystkich. Oddajecie na służbę Kościołowi, a przez to Jezusowi to, co macie najcenniejsze – waszą wolność.

Ks. biskup przywołał starożytny syryjski dokument z 380 roku noszący tytuł „Konstytucje apostolskie”. – Autor porównuje w nim wspólnotę Kościoła do wielkiego okrętu, którego dowódcą jest biskup. Diakoni są jego marynarzami, sługami okrętu, który współcześnie płynie wśród burz i wichrów – mówił. – Wasza służba nie będzie łatwa, ale Jezus nie obiecywał, że będzie łatwo, nigdy nie było. Ale łódź Kościoła, także w trudnych warunkach płynie, do portu, którym jest Chrystus. Jeśli trzeba będzie życie dać, a przynajmniej dać mocne świadectwo, Jezus też będzie z Wami. „Diakoni mają stać przy biskupie, gotowi, w pełnym stroju” – czytamy we wspomnianym dokumencie. Zatem macie być gotowi i stać przy biskupie nie tylko dla dekoracji, ale dla służby.

Biskup podziękował rodzicom diakonów za ich wychowanie i za oddanie ich Kościołowi. – Módlmy się za nich, by najpierw byli dobrymi ludźmi, potem dobrymi chrześcijanami i w końcu bardzo dobrymi diakonami – prosił bp Pierskała.

Po odśpiewaniu litanii do wszystkich świętych (w jej trakcie przystępujący do święceń leżą na posadzce kościoła na znak całkowitego oddania się Bogu) nastąpił akt święceń diakonatu, który odbywa się w ciszy. Biskup nałożył ręce na głowę każdego z kandydatów, a następnie odmówił modlitwę święceń. Już wyświęceni diakoni z pomocą swoich proboszczów ubrali stuły na sposób diakoński oraz dalmatyki. Każdemu z diakonów biskup przekazał księgę Ewangelii (diakoni są zobowiązani ją czytać i głosić) oraz pocałunek pokoju.

Diakoni zobowiązali się przez przyrzeczenie do posłuszeństwa biskupowi, do życia w celibacie oraz do codziennego sprawowania Liturgii Godzin, czyli do modlitwy brewiarzowej.

Diakon może m.in. czytać podczas mszy św. Ewangelię, rozdawać komunię św., głosić kazania i błogosławić przyjmujących sakrament małżeństwa. Nie ma prawa spowiadać, ani odprawiać mszy świętej.