Diecezja rzeszowska: pięciu kleryków przyjęło święcenia diakonatu

„Wszystko zależy od wiary. Od wiary, która jest wydarzeniem, spotkaniem z Najwyższym. (…) Modlitwa to nie tylko powinność, ale to przywilej, zaszczyt, a zarazem potężne źródło duchowej siły” – powiedział bp Jan Wątroba 28 maja w kościele parafialnym w Niebylcu. Hierarcha udzielił tam święceń diakonatu 5 klerykom Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie.

Mszy św. w kościele parafii Znalezienia Krzyża w Niebylcu przewodniczył bp Jan Wątroba. Eucharystię koncelebrowało ponad 30 księży, m.in. proboszczowie parafii, z których pochodzą diakoni oraz przełożeni i wykładowcy Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie.

W homilii bp Wątroba mówił o powołaniu do kapłaństwa, które, jako dar Pana Boga, rozwija się najpierw w środowisku rodzinnym, przyjacielskim i parafialnym. Zwracając się do krewnych i przyjaciół kandydatów do święceń, kaznodzieja podkreślił rolę ich świadectwa i modlitwy. „Niosła ich i mobilizowała wasza wiara, wasza miłość, wasze dobre słowa, osobiste świadectwo, modlitwa, a także cierpienie. A teraz jest moment, w którym Kościół, wzorem Apostołów, wybiera do służby mężów cieszących się dobrą sławą, pełnych ducha mądrości. (…) Warto pamiętać, że wybór Apostołów był wyrazem wielkiego społecznego zaufania” – powiedział hierarcha.

Nawiązując do Ewangelii wg św. Łukasza, biskup mówił o trzech wartościach, które decydują o zaufaniu Kościoła wobec kandydatów do święceń. „Pierwsze to dobra sława. Człowiek wartościowy idąc przez życie nie popełnia tak wielkich błędów, które by go kompromitowały. Jego imię jest otoczone szacunkiem, ale tego szacunku nie da się kupić. O szacunku decydują szlachetność, wierność prawdzie, czystość intencji i miłość innych ludzi. Mężczyzna o złej sławie nie może być powołany na diakona. (…) Po drugie, człowiek pełen Ducha Świętego to ten, którego cechuje autentyczna, głęboka wiara; to człowiek odpowiedzialny przed Bogiem, pozwalający się prowadzić Duchowi Świętemu, słuchający Jego natchnień. Człowiek przepełniony duchem tego świata nie może być powołany na diakona. (…) Po trzecie, ważna jest mądrość. Na mądrość składa się ilość talentów otrzymanych od Boga oraz umiejętność stosowania takich zasad w życiu, by wszystkie decyzje człowieka były nastawione na dobro. Każda myśl, pragnienie, decyzja, wybór musi mieć na względzie dobro. Tutaj sama wiedza, poświadczona choćby najwyższymi ocenami czy tytułami naukowymi, nie wystarczy. Mądrość diakona płynie z mądrości Bożych słów, którymi on się karmi, wczytując się w nie, i rozważając to Boże słowo. Płynie również z mądrości Kościoła, który diakon kocha. Inaczej nie można być sługą w Kościele, jeśli się Kościoła nie kocha” – mówił bp Wątroba.

Biskup w homilii mówił również o zadaniach, jakie związane są z posługą diakonów. „Przez włożenie rąk i modlitwę diakon zostaje dopuszczony do najbliższej służby ołtarza. Będzie głosić słowo Boże, przygotowywać ofiarę eucharystyczną, rozdzielać wiernym Ciało i Krew Pańską, przewodniczyć modlitwom, udzielać chrztu, asystować przy zawieraniu związków małżeńskich i je błogosławić, nosić wiatyk do ciężko chorych i przewodniczyć obrzędom pogrzebu. Będzie również pełnił posługę miłosierdzia, a to oznacza, że będzie z ludźmi, i to najważniejszych momentach ich życia, od narodzin po śmierć” – mówił hierarcha. Służba człowiekowi będzie sprawdzianem, a zarazem świadectwem waszej wiary. Jeśli będziesz miał pójść na pogrzeb, by głosić słowo, to najpierw usiądź i posłuchaj co Jezus ci powie. Bo jak nie będziesz miał słowa od Jezusa na ten pogrzeb, to każde twoje słowo będzie za małe. A jak będziesz miał iść pobłogosławić małżeństwo, a nie posłuchasz co Jezus mówi o miłości, to szkoda tych ludzi, bo na jaką miłość ich będziesz otwierał. Wszystko zależy od wiary. Od wiary, która jest wydarzeniem, spotkaniem z Najwyższym. Masz głosić Słowo Boże ludziom, pomódl się za nich. Masz ich chrzcić, pomódl się za nich. Masz odprowadzić kogoś na cmentarz, pomódl się na niego. Masz komuś pobłogosławić małżeństwo, to się na nich pomódl. Modlitwa to nie tylko powinność, ale to przywilej, zaszczyt, a zarazem potężne źródło duchowej siły” – podkreślił kaznodzieja.

Zwracając się do kandydatów do święceń, bp Wątroba odniósł się także do postaci bł. Stefana Wyszyńskiego, którego liturgiczne wspomnienie obchodzone jest 28 maja (w tym roku pierwszy raz od beatyfikacji). „Prymas żył wiarą w sposób absolutnie modelowy. Dla niego wiarą nie było tylko przekonanie że Bóg jest, ale nawiązanie z Nim serdecznej relacji. On wierzył nie tylko w to, że Bóg istnieje, ale także w to, że Bóg działa w Jego życiu i w dziejach świata. Przyjmował wiarę nie w sposób intelektualny, ale z głęboką ufnością” – powiedział biskup.

Po Litanii do Wszystkich Świętych bp Jan Wątroba udzielił święceń diakonatu 5 klerykom piątego roku Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie. Święcenia otrzymali: Mikołaj Czurczak (parafia pw. Znalezienia Krzyża Świętego w Niebylcu), Sebastian Drzał (parafia pw. Miłosierdzia Bożego w Łukawcu), Damian Knapik (parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Pagorzynie), Michał Mycek (parafia pw. Narodzenia NMP w Sędziszowie Małopolskim) i Jakub Ochoński (parafia pw. św. Michała Archanioła w Rzeszowie).

Pod koniec Mszy św. słowa wdzięczności wyraził dk. Damian Knapik, który podziękował w imieniu kolegów Panu Bogu, bp. Janowi Wątrobie, przełożonym Wyższego Seminarium Duchownego, rodzicom i rodzeństwu oraz innym duchownym i świeckim obecnym przy rozeznawaniu powołania i przygotowaniu do święceń diakonatu.

Na zakończenie wszyscy zebrani zawierzyli się Bogu przez wstawiennictwo Matki Bożej.

Po raz pierwszy święcenia diakonatu odbyły się w parafii jednego z kandydatów w 2017 r. (w parafii św. Andrzeja Boboli w Gorlicach). W kolejnych latach święcenia były w Boguchwale, Dobrzechowie i Lipinkach. W 2020 r. święcenia miały odbyć się w Budach Głogowskich, ale ze względu na stan epidemii uroczystości odbyły się w kaplicy Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie.