Dokumentacja sprawy beatyfikacyjnej ks. Streicha trafiła do Rzymu

5 lipca 2021 roku w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie zostało złożone Positio (pozycja) ks. Stanisława Streicha, czyli udokumentowane całe życie i męczeńska śmierć Sługi Bożego oraz zeznania świadków na temat świętości Jego życia.

Stanisław Streich urodził się w 1902 r. w Bydgoszczy. W 1925 roku przyjął święcenia kapłańskie. Od 1933 r. był proboszczem w Luboniu, a od 1935 roku budowniczym świątyni w nowo utworzonej parafii pw. św. Jana Bosko. 27 lutego 1938 roku podczas Mszy św. dla dzieci, udając się na ambonę, ks. Streich został zastrzelony przez komunistę, który według świadków miał krzyczeć: „Niech żyje komuna – dla idei to zrobiłem”. Morderca oddał kilka strzałów, także w plecy leżącego już na posadzce kościoła zabitego kapłana. W pogrzebie zamordowanego proboszcza uczestniczyło kilkadziesiąt tysięcy wiernych, śmierć męczeńska poruszyła ówczesną opinię publiczną. Grób kapłana męczennika znajduje się przy kościele w Luboniu.

Positio Sługi Bożego ks. Stanisława Streicha liczy 473 stronic.

Regulamin Kongregacji zaleca, aby cały materiał Positio był ułożony w porządku chronologicznym, tj. według faz życia Sługi Bożego. Niekiedy w pozycjach spraw dawnych zachowywano także porządek rzeczowy, zwłaszcza gdy działalność danego Sługi Bożego była szeroka i wielokierunkowa. Źródła pisane i zeznania ustne powinny być krytycznie ocenione w kontekście historycznym okresu, którego dotyczą. Każde Positio jest inne i posiada swoje uwarunkowania zarówno dowodowe, jak też historyczno-lokalne i personalne. Niemniej Regulamin Kongregacji podaje pewne wymogi niejako schematyczne dla wszystkich pozycji.

Positio o męczeństwie powinno zawierać informację, która jest wprowadzeniem do studium krytycznego. Powinna zawierać „historię sprawy”, a więc etapy rozwoju postępowania beatyfikacyjnego w konkretnym przypadku, omawia „źródła i kryteria”, na podstawie których opracowano Positio. Zazwyczaj zamieszcza się w tym miejscu wykaz archiwów i bibliotek, które zostały przebadane pod kątem sprawy. Ponadto ten punkt informacji wprowadza czytelnika ogólnie w zgromadzoną dokumentację, omawia sposób podziału dokumentów według chronologii życia Sługi Bożego lub według porządku rzeczowego. Positio stanowi rekonstrukcję życia i działalności Sługi Bożego – czyli jego krytyczną biografię. Powinna ona posiadać układ chronologiczny wraz z ukazaniem wzrostu duchowego, z powołaniem się na możliwie wszystkie źródła łącznie z zeznaniami świadków i pismami własnymi Sługi Bożego.

Ponad to Positio powinna zawierać materiały dowodowe dotyczące prześladowcy, męczennika i jego wytrwania w wierności Chrystusowi aż do śmierci, przyczyny męczeństwa (po stronie prześladowcy – nienawiść do wiary, po stronie męczennika – miłość do wiary lub jakiejś prawy z niej wynikającej). Powinna zawierać całość materiału dowodowego faktu męczeństwa i jego przyczyny. W sprawach dawnych dowodzenie opinii męczeństwa i świętości oraz jej trwania aż do czasów dzisiejszych dokonuje się przy pomocy dokumentów. W sprawach nowych dowodzi się jej przy pomocy zeznań świadków i dokumentów. Zatem cała pozycja powinna sama ze siebie wystarczyć do wyrobienia obiektywnego sądu biegłym historykom.

Positio Sługi Bożego ks. Stanisława Streicha w pierwszej kolejności wymaga osądu konsultorów historyków, którzy przedkładają swoje wota. Następnie dokument zostaje poddany badaniu promotora wiary i ośmiu konsultorów teologów (razem tworzą Kongres Szczególny). Po przestudiowaniu Positio w aspekcie teologicznym, przesyłają promotorowi wiary swoje opinie na piśmie celem przejścia do owocnej dyskusji na kongresie teologów. Na przedstawione pytania merytoryczne o cnoty konsultorzy odpowiadają według formuł: affirmative (pozytywne), negative (negatywne), suspensie (zawieszone). Do swoich wniosków dołączają szczegółowe uzasadnienie, czyli motywację swojego stanowiska.

Ostateczny rezultat dyskusji z opiniami konsultorów i uwagami promotora wiary jest przedstawiany w relacji opracowywanej przez tegoż prałata teologa. Jeżeli sprawa uzyskała głosy suspensywne, to promotor wiary referuje stan tej sprawy na kongresie zwyczajnym. Kongres zwyczajny decyduje o dalszej procedurze lub zażąda odpowiednich wyjaśnień. W wypadku, gdy liczba głosów pozytywnych nie osiągnęła wymaganej liczby 2/3, kongres zwyczajny decyduje o odłożeniu sprawy i informuje o tej decyzji papieża. Jeżeli 2/3 teologów głosujących odpowiedziało odnośnie do meritum, tj. heroiczności cnót Sługi Bożego, to sprawa zostaje przedłożona pod osąd zebrania kardynałów i biskupów członków kongregacji. Wówczas prefekt kongregacji mianuje jednego z członków tegoż zebrania tzw. ponensem sprawy.

Kardynałowie i biskupi, członkowie kongregacji łącznie z sekretarzem, który ma prawo głosu, na zebraniu zwyczajnym wysłuchują relacji ponensa sprawy i wyrażają swoje merytoryczne opinie. Na zebraniu jest obecny także promotor wiary, jednak występuje on jako ekspert i nie ma prawa głosowania. Po głosowaniu na zebraniu kardynałów i biskupów członków kongregacji sekretarz przygotowuje pisemną relację dla papieża. Tylko on ma wyłączne prawo aprobaty heroiczności cnót Sługi Bożego. W wypadku pozytywnego stosunku papieża jest przygotowywany dekret o męczeństwie (decretum super martyrio). Jego przygotowanie należy do obowiązków sekretarza kongregacji. Dekret jest następnie publikowany w obecności papieża. Od tego momentu kandydatowi na ołtarze będzie przysługiwać tytuł „Czcigodny Sługa Boży”. Formalnymi wymogami do beatyfikacji jest stwierdzenie męczeństwa za wiarę oraz jednego cudu dokonanego za wstawiennictwem sługi Bożego po jego śmierci. W przypadku męczeństwa można jednak prosić (co się zazwyczaj zawsze czyni) o dyspensę od cudu wymaganego do beatyfikacji.