Anioł Pański z papieżem Franciszkiem | 2 lutego 2020

Rok: 2020
Autor: Papież Franciszek

Każdy ochrzczony otrzymał powołanie do misji ewangelizacyjnej – powiedział papież Franciszek w rozważaniu poprzedzającym modlitwę „Anioł Pański” na placu św. Piotra w Watykanie.

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

Dziś obchodzimy święto Ofiarowania Pańskiego: kiedy nowo narodzony Jezus został przez Dziewicę Maryję i świętego Józefa przedstawiony w świątyni. W tym dniu przypada również Dzień Życia Konsekrowanego, który przypomina wielki skarb w Kościele, jakim są ci, którzy ściśle podążają za Panem, ślubując rady ewangeliczne.

Ewangelia (por. Łk 2, 22-40) mówi, że czterdzieści dni po narodzeniu rodzice Jezusa przynieśli Dzieciątko do Jerozolimy, aby poświęcić Je Bogu, zgodnie z prawem żydowskim. I opisując obrzęd przewidziany przez tradycję, wydarzenie to zwraca naszą uwagę na wzór niektórych postaci. Zostają uchwycone, gdy doświadczają spotkania z Panem w miejscu, w którym staje się On obecny i bliski człowiekowi. Chodzi o Maryję i Józefa, Symeona i Annę, stanowiących przykłady przyjęcia i oddania swego życia Bogu. Te cztery osoby nie były jednakowe, ale każda z nich szukała Boga i pozwalała kierować się Panu.

Ewangelista Łukasz opisuje je wszystkie w podwójnej postawie: postawie ruchu i postawie zdumienia.

Pierwszą postawą jest ruch. Maryja i Józef idą w kierunku Jerozolimy; z kolei Symeon, poruszony Duchem Świętym, udaje się do świątyni, podczas gdy Anna służy Bogu nieustannie, w dzień i noc. W ten sposób cztery postacie fragmentu Ewangelii ukazują nam, że życie chrześcijańskie wymaga dynamizmu i wymaga gotowości, aby iść, pozwalając się kierować Duchowi Świętemu. Bezruch nie pasuje do świadectwa chrześcijańskiego i do misji Kościoła. Świat potrzebuje chrześcijan, którzy pozwolą się poruszyć, którzy niestrudzenie idą drogami życia, aby wszystkim zanieść pocieszające słowo Jezusa. Każdy ochrzczony otrzymał powołanie do głoszenia, do głoszenia czegoś, głoszenia Jezusa, do misji ewangelizacyjnej! Parafie i różne wspólnoty kościelne są powołane, by sprzyjać zaangażowaniu młodych, rodzin i osób starszych, tak aby wszyscy mogli przeżyć doświadczenie chrześcijańskie, żyjąc jako czynni uczestnicy życia i misji Kościoła.

Drugą postawą z jaką św. Łukasz przedstawia cztery postacie tej historii jest zdumienie. Maryja i Józef „dziwili się temu, co o Nim mówiono [o Jezusie]” (w. 33). Zdumienie jest również wyraźną reakcją starca Symeona, który w Dzieciątku Jezus widzi na własne oczy zbawienie dokonane przez Boga na rzecz swojego ludu, to zbawienie, którego oczekiwał od wielu lat. To samo dotyczy Anny, która także „sławiła Boga” (w. 38) i poszła, aby wskazać ludziom Jezusa. To święta gaduła, dobrze plotkowała, plotkowała o dobrych rzeczach, a nie złych. Mówiła, głosiła: święta, która szła od jednej kobiety do drugiej, ukazując im Jezusa. Te postacie wierzących pogrążone są w zdumieniu, ponieważ dały się pochwycić i zaangażować w wydarzenia, które zachodziły na ich oczach. Zdolność zadziwienia się otaczającymi nas rzeczami sprzyja doświadczeniu religijnemu i sprawia, że spotkanie z Panem jest owocne. Przeciwnie, niezdolność do zadziwiania czyni nas obojętnymi i poszerza dystans między drogą wiary a życiem codziennym. Bracia i siostry, zawsze bądźmy w ruchu pozostając otwartymi na zdumienie.

Niech Najświętsza Maryja Panna pomaga nam kontemplować każdego dnia w Jezusie dar Boga dla nas i dawać się Jemu zaangażować w ruch daru, z radosnym zdumieniem, aby całe nasze życie stało się chwałą Boga w służbie braciom.

[po modlitwie:] Drodzy bracia i siostry!

Dzisiaj jest obchodzony we Włoszech Dzień Życia, którego temat brzmi „Otwórzcie drzwi dla życia”. Łączę się z orędziem biskupów i życzę aby ten Dzień był okazją do odnowienia zaangażowania na rzecz ochrony i obrony życia ludzkiego od początku do jego naturalnego końca. Konieczne jest także przeciwstawianie się wszelkim formom pogwałcenia godności, także wówczas, gdy wchodzi w grę technologia lub gospodarka, otwierając na oścież drzwi nowym formom solidarnego braterstwa.

Dzisiaj, w Dniu Życia Konsekrowanego, chciałbym, abyśmy wszyscy razem na placu pomodlili się za konsekrowanych i konsekrowane, którzy robią tak wiele i bardzo często w ukryciu. Módlmy się razem. [Ave Maria] I oklaski dla konsekrowanych!