Dekret o trosce pasterzy Kościoła w sprawie książek (Ecclesiae pastorum)

Rok: 1975
Autor: Kongregacja Nauki Wiary

Kongregacja Nauki Wiary

DEKRET O TROSCE PASTERZY KOŚCIOŁA W SPRAWIE KSIĄŻEK

Pasterze Kościoła, którym została powierzona troska o głoszenie Ewangelii aż po krańce ziemi¹, mają zadanie zachowywania, wyjaśniania, głoszenia i strzeżenia prawd wiary oraz czuwania nad nienaruszalnością obyczajów. „W swojej łaskawości Bóg postanowił, by to, co objawił dla zbawienia wszystkich narodów, pozostało na zawsze zachowane w całości i było przekazywane wszystkim pokoleniom. Dlatego polecił Apostołom, by Ewangelię obiecaną wcześniej przez proroków, którą sam wypełnił i swymi ustami ogłosił, głosili wszystkim, jako źródło wszelkiej zbawczej prawdy i normy moralnej, przekazując im dary Boże”². Misja autentycznej interpretacji Słowa Bożego, spisanego lub przekazywanego przez Tradycję, została powierzona tylko żywemu Urzędowi Nauczycielskiemu Kościoła³. Biskupi pełnią tę misję jako następcy Apostołów; w sposób szczególny pełni ją następca Piotra, będący wiecznym i widzialnym fundamentem jedności zarówno Biskupów, jak i wszystkich wiernych⁴. Także sami wierni, każdy według własnych zadań, a w sposób szczególny teologowie, mają obowiązek współpracować z Pasterzami Kościoła w misji integralnego zachowywania i przekazywania prawd wiary oraz utrwalania moralności. W celu zachowania i strzeżenia integralności prawd wiary i moralności, Pasterze Kościoła mają nie tylko prawo, ale i obowiązek czuwania, by wiara i obyczaje wiernych nie doznały jakiejś szkody ze strony słowa pisanego. W związku z tym przysługuje im prawo i obowiązek wcześniejszego zatwierdzania wydawanych pism, które dotyczą wiary i moralności oraz potępiania książek lub pism występujących przeciw poprawnej wierze i dobrym obyczajom. Misja ta jest zlecona Biskupom, zarówno każdemu z osobna, jak również zebranym na synodach partykularnych lub Konferencjach Episkopatu, w odniesieniu do wiernych powierzonych ich trosce, oraz najwyższemu autorytetowi Kościoła w odniesieniu do całego Ludu Bożego. Święta Kongregacja Nauki Wiary, po konsultacji z wieloma Ordynariuszami miejsca, gdzie jest prowadzona działalność wydawnicza na szerszą skalę, ustaliła na zebraniu plenarnym następujące normy:

Art. 1

1. Jeśli nie jest postanowione coś innego, przez Ordynariusza miejsca kompetentnego do udzielania aprobaty na publikację książki, wymaganej zgodnie z zamieszczonymi poniżej normami, należy rozumieć Ordynariusza miejsca autora lub Ordynariusza miejsca, gdzie są publikowane książki. W wypadku jednak, gdyby któryś z Ordynariuszy odmówił aprobaty, nie wolno autorowi zwracać się do drugiego Ordynariusza nie powiadamiając go o odmowie.

2. Cokolwiek postanawia się tutaj w sprawie książek, ma zastosowanie do wszelkiego rodzaju pism przeznaczonych do publicznego rozpowszechniania, chyba że postanowiono coś innego w poszczególnych przypadkach.

Art. 2

1. Nie wolno publikować Ksiąg Pisma Świętego bez aprobaty Stolicy Apostolskiej lub Ordynariusza miejsca; podobna aprobata jest konieczna na publikację tłumaczeń Pisma Świętego na języki narodowe. Tłumaczenia powinny być zaopatrzone w konieczne i wystarczające wyjaśnienia.

2. Tłumaczenia Pisma Świętego, posiadające odpowiednie wyjaśnienia, za zezwoleniem Ordynariusza miejsca, mogą być przygotowane i wydane przez katolików we współpracy z braćmi odłączonymi⁵.

Art. 3

1. Księgi liturgiczne oraz ich przekłady na języki narodowe lub części tych ksiąg, mogą być publikowane tylko na zlecenie Konferencji Episkopatu i pod jej nadzorem, po wcześniejszym uzyskaniu zatwierdzenia przez Stolicę Apostolską.

2. Jeśli chodzi o ponowne wydanie ksiąg liturgicznych, zatwierdzonych przez Stolicę Apostolską, lub ich części, jak również o wydawanie tłumaczeń na języki narodowe, które zostały sporządzone i uzyskały aprobatę, zgodnie z postanowieniem par. 1, jest konieczne potwierdzenie zgodności z wydaniem zatwierdzonym, dokonane przez Ordynariusza miejsca wydania.

3. Książki zawierające modlitwy do odmawiania prywatnego powinny być publikowane tylko za zezwoleniem Ordynariusza miejsca.

Art. 4

1. Katechizmy oraz inne książki przeznaczone do katechezy oraz ich przekłady wymagają aprobaty Ordynariusza miejsca, ewentualnie Konferencji Episkopatu, krajowego lub regionalnego.

2. Tylko za zezwoleniem kompetentnej władzy mogą być publikowane książki z zakresu Pisma Świętego, teologii, prawa kanonicznego, historii Kościoła oraz dotyczące nauk religijnych lub moralnych, jeśli mają być wykorzystywane jako podręczniki w szkołach podstawowych, średnich lub wyższych.

3. Zaleca się, by otrzymały aprobatę Ordynariusza książki o treści, o której mówi par. 2, nie przeznaczone bezpośrednio do nauczania, jak również wszelkie pisma, które zawierają coś takiego, co w sposób szczególny dotyczy zagadnień religijnych i moralnych.

4. W kościołach lub kaplicach nie wolno prezentować, sprzedawać oraz rozdawać pism dotyczących zagadnień religijnych lub moralnych, jeśli nie zostały opublikowane za zezwoleniem kompetentnej władzy kościelnej.

Art. 5

1. Biorąc pod uwagę sprawowaną przez nich misję oraz szczególną odpowiedzialność, bardzo zaleca się kapłanom diecezjalnym, by bez zezwolenia własnego Ordynariusza nie publikowali książek dotyczących zagadnień religijnych i moralnych. Członkowie Instytutów zakonnych mogą to czynić tylko za zgodą Wyższego Przełożonego, zachowując konstytucje, nakładające im obowiązek.

2. Wierni nie powinni zamieszczać niczego w gazetach, czasopismach lub periodykach, które w sposób wyraźny atakują religię lub moralność, chyba że tylko dla słusznej i rozumnej przyczyny. Jeśli chodzi o duchownych i członków Instytutów zakonnych, (mogą publikować) tylko za aprobatą Ordynariusza miejsca.

Art. 6

1. Zachowując w mocy prawo każdego Ordynariusza do powierzenia, zgodnie z własną roztropnością, zaufanym osobom oceny książek, Konferencje Episkopatu` poszczególnych regionów kościelnych mogą przygotować wykaz cenzorów, odznaczających się wiedzą, prawowiernością i roztropnością, by byli do dyspozycji Kurii biskupich; może także ustanowić Komisję cenzorów, z opinią której powinni się liczyć Ordynariusze miejsca.

2. Cenzor w wykonywaniu swojej funkcji, pomijając wszelkie względy osobiste, powinien mieć na uwadze tylko nauczanie Kościoła dotyczące wiary i moralności, tak jak jest przekazywana przez Urząd Nauczycielski Kościoła.

3. Swoją opinię cenzor powinien przedstawić na piśmie. Jeśli jest pozytywna, Ordynariusz, zgodnie ze swoim roztropnym osądem, udziela pozwolenia na publikację za swoją aprobatą, w której zaznacza się nazwisko Ordynariusza, datę i miejsce wydania zezwolenia. W wypadku odmowy Ordynariusz przedstawia autorowi powody, dla których zajął takie stanowisko.

W czasie audiencji udzielonej niżej podpisanemu Kardynałowi Prefektowi, 7 marca 1975 r., Ojciec Święty Paweł VI zatwierdził niniejsze Normy przyjęte na zebraniu plenarnym Świętej Kongregacji Nauki Wiary i nakazał ich opublikowanie. Jednocześnie uchylił postanowienia Kodeksu Prawa Kanonicznego, jeśli byłyby przeciwne tym Normom.

Rzym, 19 marca 1975 r.

FRANJO Kard. ŠEPER Prefekt

+ JÉRÔME HAMER Abp tyt. Loreny Sekretarz

Przypisy

Góra

¹ Por. SOB. WAT. II, Konst. Lumen gentium, 23.

² SOB. WAT. II, Konst. Dei verbum, 7.

³ Por. tamże, 10.

⁴ Por. SOB. WAT. II, Konst. Lumen gentium, 23.

⁵ Por. SOB. WAT. II, Konst. Dei verbum, 22, 25.