Orędzie końcowe biskupów Rady Konferencji Episkopatów Europy | 6 października 2019

Rok: 2019
Autor: Rada Konferencji Episkopatów Europy

Orędzie końcowe biskupów Rady Konferencji Episkopatów Europy

Od grobu św. Jakuba Apostoła, celu licznych pielgrzymów z każdej części naszego kontynentu, my również, biskupi Rady Konferencji Episkopatów Europy, ponawiamy nasze wyznanie wiary na fundamencie Apostołów.

W tych dniach odczuwaliśmy radość, widząc tak wielu młodych ludzi, i już nie młodych, którzy pieszo docierali do Santiago, przybywając przed Portal Chwały. Świadomi naszych ograniczeń i wielu słabości, które dostarczają cierpień całemu Kościołowi, my także weszliśmy do Katedry, aby złożyć – w geście objęcia figury – nasze smutki i błagania na ramionach Apostoła, ażeby prosić o wybaczenie naszych błędów i angażować się z nadzieją i ufnością w przyszłość.

Przybyliśmy do Santiago de Compostela, miasta na dalekim zachodzie Europy, w którym – jak przypomina nam papież Franciszek, któremu dziękujemy za troskę, z jaką niestrudzenie pokazuje nam drogę, jaką mamy
iść i przesłanie, które nam przysłał – „spotyka się centrum i peryferie… wysoce symboliczne miejsce, aby odkrywać wielkie bogactwo Europy zjednoczonej w tradycji religijnej i kulturowej”.

Zgromadzeni, aby poczynić refleksję na temat *Europa, czas przebudzenia? Znaki Nadziei*, staliśmy się bardziej świadomi sytuacji, w której żyją nasze kraje i różnych istniejących sprzeczności, jak:

– pragnienie Boga, a jednocześnie kruchość życia chrześcijańskiego;

– pragnienie życia opartego na Ewangelii, a jednocześnie słabość kościelna i ludzka;

– pragnienie świętości, a jednocześnie małe świadectwo życia;

– pragnienie powszechnych praw człowieka i jednocześnie utrata szacunku godności ludzkiej;

– pragnienie harmonii w społeczeństwie i ze stworzeniem, ale także utrata wszelkiego poczucia obiektywnej prawdy;

– pragnienie trwałego szczęścia, ale także utrata wspólnego poczucia przeznaczenia, do którego powołana jest ludzkość;

– pragnienie wewnętrznego pokoju i spójności wyrażone w duchowym poszukiwaniu, ale także negowanie tego poszukiwania w wielu debatach publicznych.

Skoncentrowaliśmy się na kwestiach egzystencjalnych, które znajdują się głęboko w sercu człowieka i które nigdy nie znikają, nawet jeśli są zasłonięte konsekwencjami materialnymi. Każdy człowiek żywi ukryte pragnienie spotkania kogoś, kto pomoże jego sumieniu przebudzić się i obudzić kluczowe pytania egzystencjalne, dotyczące życia po śmierci, zła, które rani człowieka oraz zła, które narusza życie i świat.

Oto dlatego niczym stróżowie poranka,czujni i gotowi wskazać nowy dzień, chcemy dać spragnionej Europie przesłanie nadziei i mówimy z mocą: Zbudź się, Europo! W różnych historiach i tradycjach, w starych i
nowych wyzwaniach znajdują się elementy nadziei: wśród nich święci i męczennicy naszych krajów, płonące pochodnie dodające odwagi teraźniejszości i zapowiadające przyszłość. Świecą oni niczym gwiazdy na
niebie.

Odkryj na nowo swoje korzenie, Europo! Wpatruj się w liczne przykłady tej spełnionej nadziei, zaczynając od naszych świętych Patronów: Benedykta z Nursji, Cyryla i Metodego, Brygidy Szwedzkiej, Katarzyny ze Sieny, Teresy Benedykty od Krzyża, będących znakiem Europy zjednoczonej w różnorodności. Odkryj na nowo świadectwo wielkich europejskich postaci bliższych nam, jak matka Giuseppina Vannini, Małgorzata Bays, kardynał John Henry Newman, którzy w niedzielę 13 października zostaną ogłoszeni świętymi Kościoła i niezliczone przykłady świętości obecne na drogach naszych czasów, a które często spotykamy na co dzień.

Ciesz się, Europo, dobrocią swego ludu, tylu prawdziwych świętych, którzy co dzień po cichu przyczyniają się do budowy bardziej sprawiedliwego i bardziej ludzkiego społeczeństwa obywatelskiego. Popatrz na liczne rodziny, które jako jedyne są zdolne zrodzić przyszłość. Uznaj z wdzięcznością ich wiarę w Boga i ich przykład. Niech kształtują ten nasz umiłowany kontynent i – jak przypomina nam papież Franciszek – niech „przyczyniają się do tworzenia nowego europejskiego humanizmu, zdolnego do
dialogu, integracji i rodzenia, podkreślającego jednocześnie to, co najdroższe – tradycji kontynentu: obronę życia i godności człowieka, wspieranie rodziny i poszanowanie podstawowych praw osoby. Poprzez takie zaangażowanie Europa będzie mogła wzrastać jako jedna rodzina ludów, ziemia pokoju i nadziei”.

Wierzymy, że prawdziwą odpowiedzią na wszystkie pytania o sens jest Jezus Chrystus, oblicze Ojca. Głosimy naszą wiarę w Jego osobę, jedynego Zbawiciela człowieka i świata. Tylko w Nim, Chlebie łamanym dla nas, znajdują odpowiedź nasze pytania, bowiem tylko On jest pełnym objawieniem tajemnicy Boga i odpowiedzią ludzkości na tę tajemnicę Miłości i Miłosierdzia. Tego, kto Go przyjmuje, czyni On gotowym do słuchania, kochania i stania się bliskim, oddając się w imię Chrystusa na służbę człowieka, szczególnie potrzebującego, dając mu w darze Chrystusa i potrzebną pomoc z miłością, która „pobudza nas do uznania siebie za dzieci jednego Ojca” (Papież Franciszek, Przesłanie na zebranie plenarne).

Santiago de Compostela, 5 października 2019 r.