Przemówienie abp. Gallaghera w Kijowie | 20 maja 2022

Rok: 2022
Autor: Abp Paul Richard Gallagher

Przybyłem do Kijowa na zaproszenie J.E. Pana Dmytro Kułeby, Ministra Spraw Zagranicznych, któremu składam najszczersze podziękowania. Wizyta ta planowana była już od dłuższego czasu, jednak kilka przeszkód, zwłaszcza natury zdrowotnej, w trakcie [pandemii – przyp. KAI] COVID, uniemożliwiało ją.

W czasach pokoju głównym przedmiotem wizyty byłyby pozytywne aspekty bilateralnych relacji pomiędzy Stolicą Apostolską a Ukrainą, zwłaszcza że trwający rok 2022 wyznacza 300-lecie naszych stosunków dyplomatycznych. Nawiązane 8 lutego 1992 r., nasze Relacje przebiegały pozytywnie przez cały ten czas, ale też stawały się coraz bardziej intensywne, zwłaszcza w ostatniej dekadzie. Ograniczając się w tym momencie do kilku ostatnich lat, chciałbym podkreślić, że Stolica Apostolska spogląda na nie z wielką satysfakcją, a odznaczały się one wzajemnym zaufaniem i zrozumieniem. Regularne wzajemne wizyty na wysokim szczeblu, takie jak wizyta Prezydenta Wołodymyra Zełeńskiego 8 lutego 2020 r. i p. Denysa Szymhala 25 marca 2021 r., jak również [wizyta – przyp. KAI] J.E. kard. Sekretarza Stanu Pietro Parolina, w tej stolicy w dn. 23-25 sierpnia 2021 r.z okazji 30-lecia niepodległości Ukrainy są tego wymownym dowodem.

Oprócz tych wizyt, jest też wymiana listów i rozmów telefonicznych pomiędzy Ojcem Świętym a Prezydentem Zełeńskim, która nabrała jeszcze większego znaczenia w smutnym kontekście wojny w Donbasie w ostatnich kilku latach i obecnego konfliktu na szeroką skalę na Ukrainie.

Moja wizyta ma na celu okazanie bliskości Stolicy Apostolskiej i Papieża Franciszka wobec narodu ukraińskiego, zwłaszcza w kontekście agresji Rosji przeciwko Ukrainie. I zapewniam Państwa, że zarówno Ojciec Święty, jak i jego najbliżsi współpracownicy, w tym także ja, ogromnie cierpią z powodu wielu śmierci, wszelkiego rodzaju przemocy, niszczenia miast i infrakstruktur, rozdzielenia tak wielu rodzin i milionów osób przesiedlonych oraz uchodźców.

Dochodzi do tego to, co moglibyśmy nazwać „ograniczeniem” naszych ludzkich starań znalezienia natychmiastowych sposobów zakończenia tego pozbawionego sensu konfliktu. Wiara w Boga i w ludzkość przymusza nas jednak do bycia wytrwałymi w dążeniu do pokoju poprzez modlitwę, słowa i uczynki i do tego, abyśmy nie poddawali się przedwcześnie wobec ogromnych wyzwań. Moja wizyta jest kontynuacją szczególnej uwagi Ojca Świętego wobec Ukrainy, którą okazał, wysyłając swego Jałmużnika kard. Konrada Krajewskiego i kard. Michaela Czernego, prefekta Dykasterii ds. Służby na rzecz Integralnego Rozwoju Ludzkiego [tłumaczenie nazwy Dykasterii ds. Promocji Integralnego Rodzaju Ludzkiego, wg nowej Konstytucji Apostolskiej Praedicate Evangelium, zgodne z używaną już wcześniej nazwą włoską – przyp. KAI].

Dzisiejsze spotkanie z J.E. Ministrem Kułebą oraz innymi przedstawicielami władz Narodu na szczeblach miejskim i rzadowym, podobnie jak spotkanie z niektórymi Przedstawicielami Religijnymi i tymi, szczególnie ciężko doświadczonymi przez [trwający – przyp. KAI] konflikt, pozwalają mi dotykać ran ukraińskiego narodu, i usłyszeć jego żarliwe błaganie o pokój. Dziś rano odwiedziłem trzy spośród najbardziej umęczonych miejscowości: Vorzel, Buczę oraz Irpień. Z drugiej zaś strony zakończone przed chwilą spotkanie z Ministrem pozwoliło nam skupić uwagę na sytuacji Narodu, kiedy koncentrujemy się na przywróceniu pokoju.

W odniesieniu do tego ostatniego, Stolica Apostolska ponawia zapewnienie, tak jak zawsze to czyniła, o swojej gotowości do wsparcia prawdziwego procesu negocjacji, upatrując w nim właściwej drogi ku sprawiedliwemu i trwałemu rozwiązaniu.

Na koniec, podczas gdy zatroskani oczekujemy czasów pokoju, dzięki obecności i działaniu Kościół Grecko i Rzymskokatolickiego, podobnie jak związanych z nimi instytucji, takich jak Caritas, i w harmonii z wysiłkami innych Kościołów i organizacji religijnych, podejmowane są wysiłki, by wychodzić naprzeciw duchowym i materialnym potrzebom ludności, zarówno tym pilnym, jak i długotrwałym.

Podsumowując, zapewniam ponownie o mojej wdzięczności wobec władz ukraińskich, a także składam serdeczne podziękowania Kościołowi katolickiemu oraz innym kościołom i organizacjom religijnym, dziękując za ich zaangażowanie na rzecz pokoju i solidarności, trwając w nadziei, że znajdą wsparcie, którego tak rozpaczliwie potrzebują oraz, że wspólne wysiłki całego świata położą wkrótce kres zniszczeniu i śmierci. Dziękuję za waszą serdeczną uwagę.