Przemówienie Benedykta XVI do cypryjskich katolików 5 czerwca 2010

Rok: 2010
Autor: Benedykt XVI

Drodzy bracia i siostry w Chrystusie,

Είναι ευάρεστο σε μένα να είμαι μαζί με σας που είστε οι αντιπρόσωποι της καθολικής κοινότητας της Κύπρου. (Ogromnie się cieszę, że jestem wśród was – przedstawicieli wspólnoty katolickiej Cypru).
Dziękuję Arcybiskupowi Soueifowi za jego uprzejme słowa powitania, wypowiedziane w waszym imieniu i dziękuję w sposób szczególny dzieciom za ich piękne przedstawienie. Pozdrawiam również Jego Eminencję Patriarchę Fouada Twala oraz wyrażam uznanie dla wielkiej i cierpliwej pracy Franciszkańskiej Kustodii Ziemi Świętej w osobie obecnego dziś tutaj między nami o. Pizzaballi.

Z tej historycznej okazji pierwszej wizyty Biskupa Rzymu na Cyprze przybywam tu, aby utwierdzić was w waszej wierze w Jezusa Chrystusa i zachęcić was do trwania jednym sercem i jednym duchem w wierności tradycji apostolskiej (por. Dz 4,32). Jako następca Piotra jestem dziś wśród was, aby zapewnić was o moim wsparciu, o moich pełnych miłości modlitwach i o mojej zachęcie. Wysłuchaliśmy przed chwilą fragmentu Ewangelii św. Jana o tym, jak niektórzy Grecy, dowiedziawszy się o wielkich dziełach, dokonanych przez Jezusa, zbliżyli się do apostoła Filipa, mówiąc: „Chcemy ujrzeć Jezusa” (por. J 12,21). Słowa te dotykają głęboko każdego z nas. Podobnie jak ludzie z Ewangelii, chcemy ujrzeć Jezusa, poznawać Go, kochać Go i służyć Mu „jednym duchem i jednym sercem” (por. Dz 4,32).

Ponadto, podobnie jak głos z nieba w dzisiejszej Ewangelii, który dał świadectwo o chwale Bożego Imienia, Kościół głosi Jego Imię nie tylko w imię własnej korzyści, ale dla dobra całej ludzkości (por. J 12,30). Również wy, dzisiejsi wyznawcy Chrystusa, jesteście wezwani do przeżywania swej wiary na świecie, łącząc swe głosy i działania w celu wspierania wartości Ewangelii, powierzonych wam przez pokolenia chrześcijan cypryjskich. Wartości te, głęboko zakorzenione w waszych kulturach, jak również w dziedzictwie Kościoła powszechnego, winny nadal stanowić natchnienie dla waszych wysiłków popierania pokoju, sprawiedliwości oraz poszanowania życia ludzkiego i godności waszych rodaków. W ten sposób wasza wierność Ewangelii okaże się z pewnością korzystna dla całego społeczeństwa cypryjskiego.

Drodzy bracia i siostry, zważywszy na waszą szczególną sytuację, chciałbym także zwrócić waszą uwagę na zasadniczą część życia i posłannictwa naszego Kościoła, czyli na poszukiwanie większej jedności w miłości z innymi chrześcijanami i na dialog z tymi, którzy nie są chrześcijanami. W sposób szczególny Kościół, począwszy od Soboru Watykańskiego II zobowiązał się do kroczenia drogą większego zrozumienia z naszymi braćmi chrześcijanami, mając na względzie coraz ściślejsze więzi miłości i przyjaźni między wszystkimi ochrzczonymi. W waszej szczególnej sytuacji jesteście w stanie wnieść osobisty wkład do osiągnięcia większej jedności chrześcijańskiej w codziennym życiu. Zachęcam was do takich działań, ufając, że Duch Pana, który modlił się, aby Jego uczniowie stanowili jedno (por. J 17,21), będzie wam towarzyszył w tym ważnym zadaniu.

Gdy chodzi o dialog międzyreligijny, wiele jeszcze pozostaje do zrobienie na świecie. Jest to inna płaszczyzna, na której katolicy cypryjscy często doświadczają sytuacji, stwarzających im możliwość słusznych i roztropnych działań. Tylko w wyniku cierpliwej pracy, opartej na wzajemnym zaufaniu, można przezwyciężyć brzemię minionej historii, a różnice polityczne i kulturowe między narodami mogą stać się powodem działania na rzecz głębszego zrozumienia. Zachęcam was, abyście pomagali tworzyć takie wzajemne zaufanie między chrześcijanami a niechrześcijanami jako podstawę do budowania trwałego pokoju oraz zgody między narodami różnych religii, regionów politycznych i korzeni kulturowych.

Drodzy przyjaciele, pragnę zaprosić was do strzeżenia głębokiej wspólnoty, którą już zachowujecie między sobą i z Kościołem katolickim na świecie. Pamiętając o bezpośrednich potrzebach Kościoła, zachęcam was do modlitw o powołania kapłańskie i zakonne i do wspierania ich. Teraz, gdy Rok Kapłański dobiega końca, Kościół zyskał odnowioną świadomość potrzeby kapłanów dobrych, świętych i dobrze przygotowanych. Pragnie zakonników i zakonnic, całkowicie podporządkowanych Chrystusowi, oddanych szerzeniu Królestwa Bożego na ziemi. Pan nasz obiecał, że ci, którzy ofiarowują swe życie, aby Go naśladować, zachowują je na życie wieczne (por. J 12,25). Proszę rodziców, aby zastanowili się nad tą obietnicą i zachęcali swe dzieci do udzielenia wielkodusznej odpowiedzi na wezwanie Pana. Wzywam duszpasterzy, aby szli za młodymi, za ich pragnieniami i dążeniami oraz aby kształtowali ich do pełni wiary.

Tu, w tej szkole katolickiej pozwólcie, że skieruje także słowo do tych, którzy działają w szkołach katolickich na wyspie, zwłaszcza do nauczycieli. Wasza praca jest częścią długiej i cenionej tradycji Kościoła katolickiego na Cyprze. Służcie nadal cierpliwie dobru całej wspólnoty, podejmując wysiłki na rzecz wspaniałej oświaty. Niech Pan błogosławi wam obficie w świętym zaangażowaniu formacji, która jest największym darem Wszechmocnego Boga dla nas i dla naszych dzieci.

Obecnie kieruję szczególne słowa do was, moi drodzy młodzi katolicy cypryjscy. Παραμείνετε δυνατοί στην πίστη σας, γεμάτοι χαρά στην υπηρεσία του Θεού και γενναιόδωροι με τον χρόνο σας και με τα τάλαντα σας. Βοηθήστε να κτισθεί ένα καλύτερο μέλλον για την Εκκλησία και για την χώρα σας, προωθώντας το καλό των άλλων παρά το δικό σας. [Bądźcie silni w swej wierze, radośni w służbie Pana oraz hojni w rozporządzaniu swym czasem i swymi zdolnościami! Pomagajcie budować lepszą przyszłość dla Kościoła i dla swego kraju, stawiając dobro innych przed swoim własnym]Drodzy katolicy cypryjscy, pielęgnujcie swoją własną zgodę w łączności z Kościołem powszechnym i z Następcą Piotra oraz umacniajcie swe braterskie więzi z wyznawcami innych wiar, w nadziei i w miłości.

Z tymi krótkim słowami zawierzam was wszystkich opiece Najświętszej Maryi Panny oraz wstawiennictwu świętych Pawła i Barnaby.

Ο Θεός ας σας ευλογήση όλους! [Niech Bóg wszystkim wam błogosławi!]

Tłum. Krzysztof Gołębiowski (KAI)