Przemówienie Benedykta XVI podczas wizyty w katedrze Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego w Jerozolimie 15 maja 2009 roku

Rok: 2009
Autor: Benedykt XVI

Wasza Świątobliwość!

Serdecznie pozdrawiam Ciebie z braterską miłością w Panu i składam najlepsze życzenia, które są też modlitwą w intencji Twego zdrowia i posługi. Jestem wdzięczny za możliwość nawiedzenia kościoła katedralnego św. Jakuba w sercu starej ormiańskiej dzielnicy Jerozolimy oraz spotkania ze znakomitym duchowieństwem patriarchatu a także członkami wspólnoty ormiańskiej Świętego Miasta.

Nasze dzisiejsze spotkanie, charakteryzujące się atmosferą serdeczności i przyjaźni jest kolejnym krokiem na drodze ku jedności, której pragnie Pan dla wszystkich swych uczniów. Dzięki Bożej łasce byliśmy w ostatnich latach świadkami istotnego rozwoju relacji między Kościołem katolickim a Ormiańskim Kościołem Apostolskim. Za wielkie błogosławieństwo uważam możliwość spotkania w minionym roku z Najwyższym Patriarchą i Katolikosem Wszystkich Ormian, Karekinem II oraz Katolikosem Cylicji, Aramem I. Ich wizyty w Stolicy Apostolskiej oraz wspólne chwile modlitwy umocniły nas w przyjaźni i potwierdziły nasze zaangażowanie w świętą sprawę krzewienia jedności chrześcijańskiej.

W duchu wdzięczności Panu pragnę też wyrazić mojej uznanie dla niezachwianego zaangażowania Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego w stały dialog między Kościołem katolickim a przechalcedońskimi Kościołami Wschodu. Dialog ten, wspierany modlitwą, dokonał postępu przezwyciężając brzemię dawnych nieporozumień i jest bardzo obiecujący na przyszłość. Szczególnym znakiem nadziei jest niedawny dokument o naturze i misji Kościoła, wypracowany przez Komisję Wspólną i przedstawiony Kościołom do przeanalizowania i oceny. Razem zawierzmy pracę Komisji Wspólnej Duchowi mądrości i prawdy, aby mogła wydać obfite owoce dla wzrostu jedności chrześcijan i postępu przepowiadania Ewangelii wśród ludzi naszych czasów.

Od pierwszych wieków chrześcijaństwa wspólnota ormiańska w Jerozolimie miała sławną historię, charakteryzującą się w szczególności niezwykłym rozwojem życia monastycznego oraz kulturą powiązaną z miejscami świętymi oraz liturgicznymi tradycjami, które rozwinęły się wokół nich. Ten czcigodny kościół katedralny, wraz z patriarchatem oraz różnymi powiązanymi z nim instytucjami edukacyjnymi i kulturalnymi świadczy o długiej i wspaniałej historii. Modlę się, aby wasza wspólnota mogła nieustannie czerpać nowe życie ze swych bogatych tradycji i była umocniona w tym świętym mieście w swym świadectwie Jezusowi Chrystusowi oraz mocy Jego zmartwychwstania (por. Fil 3,10). Zapewniam również obecne tu rodziny, a zwłaszcza dzieci i młodzież o szczególnej pamięci w mych modlitwach. Drodzy przyjaciele, proszę was z kolei, byście się ze mną modlili, żeby wszyscy chrześcijanie w Ziemi Świętej działali wspólnie, wielkodusznie i gorliwie przepowiadając Ewangelię naszego pojednania w Chrystusie oraz nadejścia Jego Królestwa świętości, sprawiedliwości i pokoju.

Wasza Świątobliwość, raz jeszcze dziękuję za uprzejme przyjęcie i z całego serca modlę się o obfite Boże błogosławieństwo dla Ciebie i wszystkich duchownych i wiernych Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego w Ziemi Świętej. Niech radość i pokój Chrystusa zmartwychwstałego będą zawsze z wami.

tł. st (KAI)