Przemówienie Benedykta XVI w Betanii za Jordanem 10 maja 2009 r.

Rok: 2009
Autor: Benedykt XVI

Drodzy Bracia Biskupi,
Drodzy Przyjaciele,

Z wielką radością duchową przybywam tu, aby pobłogosławić kamienie węgielne dwóch kościołów katolickich, które zostaną zbudowane nad rzeką Jordanem, w miejscu naznaczonym wieloma pamiętnymi wydarzeniami z dziejów biblijnych. Prorok Eliasz z Tiszbe pochodził z tej ziemi, nieco na północ od Gileadu. Nieopodal stąd, naprzeciw Jerycha, wody Jordanu otworzyły się przed Eliaszem, którego Pan zabrał wozem ognistym (por. 2 Krl 2,9-12). To tutaj Duch Pański wezwał Jana, syna Zachariasza, aby głosił nawrócenie serc. Również Jan Ewangelista umieszcza w tym miejscu spotkanie Jana Chrzciciela z Jezusem, który w chwili swego chrztu został „namaszczony” przez Ducha Świętego, zstępującego w postaci gołębicy i ogłoszony Synem Umiłowanym Ojca (por. J 1,28; Mk 1,9-11).

Z radością pozdrawiam Jego Eminencję Grzegorza III Lahama – patriarchę Antiochii Kościoła Grecko-Melchickiego. Z miłością pozdrawiam również Jego Eminencję Arcybiskupa Fuada Twala – łacińskiego patriarchę Jerozolimy. Gorącymi i najlepszymi życzeniami obejmuję też Jego Eminencję Michela Sabbaha, obecnych tu biskupów pomocniczych, zwłaszcza arcybiskupa Josepha Jules Zereya i biskupa Salima Sayegha, któremu dziękuję za jego uprzejme słowa powitania. Z przyjemnością pozdrawiam wszystkich biskupów, księży, zakonników i wiernych, którzy dzisiaj nam towarzyszą. Radujmy się na wieść, że oba gmachy – jeden łaciński, drugi dla melchitów – będą służyć budowaniu, każdy zgodnie z tradycjami swej wspólnoty, jednej rodziny Bożej.

Wmurowanie kamienia węgielnego pod kościół symbolizuje Chrystusa. Kościół opiera się na Chrystusie, jest przez Niego wspierany i nie może być od Niego oddzielony. To On jest jedyną podstawą każdej wspólnoty chrześcijańskiej, żywym kamieniem, odrzuconym przez budowniczych, ale cennym w oczach Boga i wybranym jako kamień węgielny (por. 1 P 2,4-5.7). Wraz z Nim również my jesteśmy żywymi kamieniami, budującymi dom duchowy, miejsce zamieszkania dla Boga (por. Ef 2,20-22; 1 P 2,5). Święty Augustyn lubił przywoływać tajemnicę Kościoła jako Christus totus – cały Chrystus, pełne czyli kompletne Ciało Chrystusa, Głowa i członki. Taka jest rzeczywistość Kościoła – to jest Chrystus i my, Chrystus z nami. On jest z nami jak krzew winny ze swymi latoroślami (por. J 15,1-8). W Chrystusie Kościół jest wspólnotą nowego życia, dynamiczną rzeczywistością łaski, która wypływa z Niego. Za pośrednictwem Kościoła Chrystus oczyszcza nasze serca, rozświetla nasze umysły, jednoczy nas z Ojcem i, w Duchu Świętym, prowadzi nas do codziennego spełniania miłości chrześcijańskiej. Wyznajemy tę radosną rzeczywistość jako jeden, święty, katolicki i apostolski Kościół.

Wchodzimy do Kościoła przez chrzest. Wspomnienie chrztu samego Chrystusa staje żywo przed nami tu, w tym miejscu. Jezus stanął w jednym szeregu wraz z grzesznikami i przyjął Janowy chrzest pokuty jako proroczy znak własnej męki, śmierci i zmartwychwstania dla wybaczenia grzechów. W ciągu wieków wielu pielgrzymów przybywało nad Jordan w poszukiwaniu oczyszczenia, odnowienia swej wiary i nawiązania bliższej więzi z Panem. Tak uczyniła pątniczka Egeria, która pozostawiła pisemną opowieść o swej wizycie pod koniec czwartego wieku. Sakrament chrztu, czerpiący swą moc ze śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, będzie szczególnie ceniony przez wspólnoty chrześcijańskie, które zgromadzą się w nowych budynkach kościelnych. Niech Jordan zawsze przypomina wam, że zostaliście obmyci w wodach chrztu i staliście się członkami rodziny Jezusowej. Wasze życie, posłuszne Jego słowu, przeobraża się na Jego obraz i podobieństwo. Starając się dochować wierności swemu chrzcielnemu przyrzeczeniu nawrócenia, świadectwa i misji, wiecie, że zostaliście umocnieni przez dar Ducha Świętego.

Drodzy bracia i siostry, niech modlitewne rozważanie tych tajemnic wzbogaci was o radość duchową i o odwagę moralną. Za św. Pawłem zachęcam was do wzrastania w całej serii szlachetnych postaw, objętych błogosławionym imieniem agape – miłości chrześcijańskiej (por. 1 Kor 13,1-13). Wspierajcie dialog i zrozumienie w społeczeństwie obywatelskim, zwłaszcza wtedy, gdy upominacie się o swe słuszne prawa. Na Bliskim Wschodzie, naznaczonym tragicznym cierpieniem, latami przemocy i nierozwiązanych napięć, chrześcijanie są wezwani do wnoszenia swego wkładu, czerpiąc natchnienie z przykładu Jezusa, do dzieła pojednania i pokoju przez przebaczenie i wielkoduszność. Nadal bądźcie wdzięczni tym, którzy prowadzą was i służą wam wiernie jako słudzy Chrystusa. Dobrze czynicie, akceptując ich przewodzenie w wierze, wiedząc, że przyjmując nauczanie apostolskie, które wam przekazują, przyjmujecie Chrystusa i przyjmujecie Tego, który Go posłał (por. Mt 10,40).

Moi drodzy bracia i siostry, przechodzimy obecnie do błogosławieństwa tych dwóch kamieni, będących początkami dwóch nowych budynków sakralnych. Niech Pan wspiera, umacnia i rozwija wspólnoty, które będą się w nich modliły. I niech błogosławi was wszystkich swym darem pokoju. Amen.
tłum. kg / Betania zaJordanem