Przemówienie Benedykta XVI w Grocie św. Pawła na Malcie 17 kwietnia 2010 r.

Rok: 2010
Autor: Benedykt XVI

Drogi arcybiskupie Cremona,
Szanowni Państwo,
Drodzy Bracia i Siostry!

Moja pielgrzymka na Maltę rozpoczęła się chwilą cichej modlitwy w grocie św. Pawła, który jako pierwszy przyniósł wiarę na te wyspy. Przybyłem śladem tych niezliczonych pielgrzymów, którzy w ciągu wieków modlili się w tym świętym miejscu, powierzając siebie, swoje rodziny i pomyślność tego narodu wstawiennictwu Apostoła Narodów. Cieszę się, że jestem wreszcie pośród was i pozdrawiam was wszystkich z wielką miłością w Panu!

Rozbicie się statku wiozącego św. Pawła i jego trzymiesięczny pobyt na Malcie na trwałe zapisało się w historii waszego kraju. Jego słowa skierowane do towarzyszy przed przybyciem na Maltę są zapisane dla nas w Dziejach Apostolskich i stały się szczególnym tematem waszych przygotowań do mojej wizyty. Te słowa – „Jeħtieg iżda li naslu fi gżira” („Musimy przecież dopłynąć do jakiejś wyspy”, Dz 27,26) – w ich oryginalnym kontekście są wezwaniem do odwagi w obliczu nieznanego i do niezawodnego zaufania niezgłębionej opatrzności Bożej.

Rozbitkowie byli serdecznie przyjęci przez Maltańczyków, idąc za przykładem św. Publiusza. W Bożym planie św. Paweł stał się w ten sposób waszym ojcem w wierze chrześcijańskiej. Dzięki jego obecności pośród was, Ewangelia Jezusa Chrystusa głęboko zakorzeniła się i zaowocowała nie tylko w życiu jednostek, rodzin i wspólnot, ale także w kształtowaniu tożsamości narodowej Malty oraz jej tętniącej życiem i wyróżniającej się kultury.

Apostolskie trudy Pawła zrodziły też bogate plony w pokoleniach kaznodziejów, którzy poszli w jego ślady, a szczególnie w bardzo wielu kapłanach i zakonnikach, którzy naśladowali jego zapał misyjny, pozostawiając Maltę, aby nieść Ewangelię do odległych brzegów. Cieszę się, że mam okazję spotkać tak wielu z nich dzisiaj w tym kościele św. Pawła i dodać im odwagi w ich w wymagającym, a często heroicznym powołaniu. Drodzy misjonarze, dziękuję wam wszystkim w imieniu całego Kościoła za wasze świadectwo zmartwychwstałemu Panu i za wasze życie spędzone w służbie innym. Wasza obecność i działalność w tak wielu krajach świata przynosi zaszczyt waszej ojczyźnie i świadczy o ewangelicznym porywie, głęboko osadzonym w Kościele na Malcie. Prośmy Pana, aby pobudził wiele innych kobiet i mężczyzn do kontynuowania szlachetnej misji głoszenia Ewangelii i pracy na rzecz nadejścia królestwa Chrystusowego w każdym kraju i narodzie!

Przybycie św. Pawła na Maltę nie było planowane. Jak wiemy, podróżował do Rzymu, gdy rozpętała się gwałtowna burza i jego statek osiadł na mieliźnie na tej wyspie. Marynarze mogą nakreślić trasę podróży, ale Bóg w swojej mądrości i opatrzności sam wyznacza kurs. Wiedział o tym dobrze Paweł, który w dramatycznych okolicznościach spotkał zmartwychwstałego Pana na drodze do Damaszku. Bieg jego życia nagle uległ zmianie. Odtąd dla niego życiem stał się Chrystus (por. Flp 1, 21). Każda jego myśl i działanie było skierowane na głoszenie tajemnicy krzyża i jego orędzia o jednającej miłości Bożej.

To samo słowo, słowo Ewangelii ma nadal moc wdarcia się w nasze życie i zmieniania jego biegu. Dziś ta sama Ewangelia, którą głosił Paweł nadal wzywa mieszkańców tych wysp do nawrócenia, nowego życia i nadziei na przyszłość. Stając pośród was jako Następca Apostoła Piotra, zachęcam was do usłyszenia na nowo słowa Boga, jak czynili to wasi przodkowie. Niech stanowi ono wyzwanie dla waszego sposobu myślenia i przeżywania waszej życia.

Z tego świętego miejsca, skąd przepowiadanie apostolskie rozprzestrzeniło się po raz pierwszy na te wyspy, wzywam każdego z was do podjęcia pasjonującego wyzwania nowej ewangelizacji. Przeżywajcie swą wiarę coraz pełniej wraz z członkami waszych rodzin, z przyjaciółmi, w waszym sąsiedztwie, w miejscu pracy i w całym maltańskim społeczeństwie. W szczególny sposób wzywam rodziców, nauczycieli i katechetów, aby o swoim żywym spotkaniu ze zmartwychwstałym Jezusem mówili innym, zwłaszcza młodym ludziom, którzy są przyszłością Malty. „Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana!” (por. „Redemptoris missio”, 2). Wiedzcie, że wasza wiara zapewnia spotkanie z Bogiem, który w swej wszechmocy dotyka serca człowieka. W ten sposób wprowadzicie młodych w piękno i bogactwo wiary katolickiej oraz dacie im zdrową katechezę, zachęcając ich do coraz bardziej aktywnego uczestnictwa w życiu sakramentalnym Kościoła.

Świat potrzebuje tego świadectwa! Czyż w obliczu tak wielu zagrożeń dla świętości ludzkiego życia, godności małżeństwa i rodziny, nie należy naszym współczesnym stale przypominać o wielkości naszej godności jako dzieci Bożych i najwznioślejszym powołaniu, które otrzymaliśmy w Chrystusie? Czyż społeczeństwo nie musi sobie na nowo przyswoić i bronić tych podstawowych prawd moralnych, które pozostają fundamentem autentycznej wolności i prawdziwego postępu?

Właśnie teraz, gdy stałem przed tą Grotą, rozważałem wielki dar duchowy (por. Rz 1, 11), jakim Paweł obdarzył Maltę i modliłem się, abyście utrzymali nieskazitelnym dziedzictwo, jakie pozostawił wam wielki Apostoł. Niech Pan utwierdzi was i wasze rodziny w wierze, która działa przez miłość (por. Ga 5,6) i uczyni was radosnymi świadkami nadziei, która nigdy nie zawodzi (por. Rz 5,5). Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał! Alleluja!
tłum. st / Rabat