Przemówienie kard. Louisa Raphaela Sako podczas wizyty papieża Franciszka w katedrze św. Józefa w Bagdadzie

Rok: 2021
Autor: Kard. Louis Raphael Sako

Wasza Świątobliwość,

1. Moje słowa nie mogą wyrazić całej mej radości i mej wdzięczności oraz radości i wdzięczności chrześcijan i Irakijczyków z powodu tej Twojej odważnej wizyty, tym bardziej że odbywa się ona w wyjątkowych okolicznościach z powodu sporów i kryzysów, przeżywanych przez nasze narody i inne narody świata. Twoja obecność wśród nas jako pielgrzyma, który modli się o świat bardziej ludzki, bardziej braterski, bardziej solidarny i bardziej pokojowy napełnia nas nadzieją.

2. Dziękujemy Bogu za łaskę charyzmatu, jaki Wasza Świątobliwość przynosi z korzyścią dla wszystkich: głosi niestrudzenie, aby przełamywać bariery między ludźmi, będącymi braćmi, nie wrogami; za nawoływanie do umacniania duchowości współżycia, do szerzenia kultury otwarcia, aby iść naprzód naprzód w budowaniu zrównoważonego pokoju. A to wszystko po to, aby osiągnąć godność, sprawiedliwość i równość dla wszystkich, jak mówi o tym dokument o „Braterstwie ludzkim”, który Ty, Ojcze Święty, podpisałeś wraz z wielkim imamem al-Azharu Ahmadem al-Tayyebem i który stanowi ważny punkt zwrotny w stosunkach chrześcijańsko-muzułmańskich w celu wspierania wartości współżycia w poszanowaniu różnorodności i pluralizmu. W tym też kierunku jest zwrócona Twoja najnowsza encyklika „Fratelli tutti”, w której przedstawiłeś ambitną i odważną wizję lepszej przyszłości.

3. Tak, Ojcze Święty, wszystkie strony winny uważać się za tę samą rodzinę, troszczyć się o wspólny dom i o solidarność oraz przyczyniać się do wyjścia z przygniatających nas kryzysów, jak pandemia koronawirusa, ubóstwo, emigracja, ekstremizm, terroryzm i problemy środowiska naturalnego. Aby wykonać ten żywotny projekt, niezbędne jest przebudzenie duchowe i moralne.

4. Wasza Świątobliwość, ta wspólna tożsamość wszystkich istot ludzkich nie zagraża różnym tożsamościom religijnym i narodowym ani nie usuwa odrębności, ale raczej wzbogaca je i wyzwala od ekstremizmu i terroryzmu, formując dzieci i młodzież, zdolnych do codziennych więzi otwartych na przyjęcie, na dialog, na wzajemne zrozumienie, tolerancję, miłość, dobroć, pokój oraz poszanowanie życia i środowiska. Dzięki temu wychowaniu staną się one osobami twórczymi i wpływowymi w swym otoczeniu.

5. Wasza Świątobliwość, Twoja wizyta zachęci Irakijczyków do przezwyciężania bolesnej przeszłości z myślą o pojednaniu narodowym, uzdrowieniu ran, o spójności i współpracy na rzecz wzrostu, pokoju i stabilności, po prostu dlatego, że są różnymi braćmi i obywatelami ziemi Abrahama i ponieważ Irak jest ich wspólnym domem.

6. Dla nas, chrześcijan, wizyta ta jest sposobnością do odbycia pielgrzymki do naszych pierwszych korzeni, do nawrócenia oraz do utrzymania naszej tożsamości irackiej i chrześcijańskiej. Jest czasem siły i wierności na szlaku Abrahama – naszego ojca, z jego miłością, jego wiarą, jego cierpliwością oraz na szlaku św. Tomasza – apostoła naszego kraju, z jego ukorzeniem i zapałem: „Pan mój i Bóg mój” (J 20, 28). Dlatego nie pozwolimy, aby Twoja wizyta i Twoje słowa przeszły niezauważone, nie pozostawiając śladu w nas, w naszych kościołach i w naszym kraju.

7. Nasza obecność jako chrześcijan w Iraku i na Wschodzie nie jest przypadkiem ani następstwem emigracji, ale wynika z planu Bożego. Mamy powołanie i misję, której nie możemy się wyrzekać, mimo trudności. Jako duszpasterze musimy zrozumieć nową rzeczywistość i mądrze zreorganizować wszystko tak, aby przystosować życie chrześcijańskie do wymogów teraźniejszości, w której żyjemy, wpisując się w naszą autentyczność wschodnią, czyli czerpiąc ze źródła a nie ze strumyków, na gruncie instrukcji „Nawrócenie duszpasterskie wspólnoty parafialnej”, która stwierdza, iż ewangelizacja jest kryterium, które winno nas prowadzić i nami kierować. Wraz z Waszą Świątobliwością modlimy się w czasie tej Mszy św., aby spełniły się wszystkie te intencje, o których wspomniałem.

Dziękuję tym wszystkim, którzy przyczynili się do przygotowania tej wizyty.