Przesłanie abp. Światosława Szewczuka | 13 listopada 2022

Rok: 2022
Autor: abp Swiatosław Szewczuk

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Drodzy bracia i siostry w Chrystusie!

Dziś jest niedziela, 13 listopada 2022 roku, a na Ukrainie to już 263 dzień wielkiej wojny, którą Rosja sprowadziła na ukraińską ziemię i która każdego dnia powoduje dziesiątki ofiar śmiertelnych, tysiące rannych, zniszczenia, cierpienie, łzy, wielkie problemy.

Nie na darmo nazywamy ją wojną świętokradczą, bo to wielki grzech przeciwko Bogu, przeciwko jego najdoskonalszemu stworzeniu – człowiekowi, i przeciwko światu, który stworzył, aby człowiek mógł żyć, a nie umierać. Ponownie w ciągu ostatniej doby na całej linii frontu doszło do zaciętych walk. Wczoraj dowiedzieliśmy się od prezydenta, że w regionie Doniecka jest prawdziwe piekło.

Nieprzyjaciel atakuje ukraińskie pozycje w szczególności w pobliżu miejscowości Bachmut i Awdijiwka oraz wsi Opytny. Ale nasi obrońcy swoją piersią mężnie bronią ukraińskiej ziemi.

Wróg nieustannie atakuje spokojne ukraińskie miasta i wsie, co jest zbrodnią wojenną. W ciągu minionej doby ataki z użyciem różnego rodzaju broni przeprowadzono na około 20 miejscowości. Samo miasto Nikopol stało tej nocy się celem 40 ataków rakietowych. Ludzie zostali poważnie ranni, zniszczone zostały dziesiątki domów. Ludność cywilna i budynki mieszkalne zostały zniszczone w obwodach zaporoskim, czerkaskim charkowskim i donieckim.

Ale Ukraina trwa! Ukraina walczy! Ukraina się modli!

I dziś, w ten Dzień Pański, odłóżmy na bok wszystkie smutki życia, bo jako lud, jako dzieci Boga stajemy przed Jego obliczem, by uczestniczyć w Boskiej Liturgii, aby oczyścić nasze serca i sumienia w świętym Sakramencie Spowiedzi i stać się uczestnikami Jego najczystszego i najświętszego Ciała i Krwi w Sakramencie Eucharystii, z którego czerpiemy światło i siłę, aby przejść tą drogą przez ciemności wojny i pozostać chrześcijanami i ludźmi podczas tej nieludzkiej wojny wymierzonej przeciwko Bogu.

Podczas tej Boskiej Liturgii, jak w każdą niedzielę, będziemy się również modlić za naszych pracowników służby zdrowia. Bo tak jak nasze Siły Zbrojne Ukrainy odpierają ataki wroga na polu walki, tak nasi medycy utrzymują obronę na linii frontu walcząc o ludzkie życie. I tak jak nasi kapelani wojskowi są blisko naszego personelu wojskowego, tak nasi kapelani medyczni są i będą blisko naszych pracowników medycznych. I tak jak nasz personel wojskowy potrzebuje czasem światła, duchowej rady, jak pozostać człowiekiem w obliczu śmierci z bronią w ręku, tak nasi lekarze potrzebują wsparcia kapelanów medycznych, aby podjąć właściwą decyzję i być głosem ostatniej, ratującej życie nadziei w komunikacji z pacjentami.

Wiemy, że praca lekarza nie jest łatwa. Przecież podejmując decyzję, jak postępować, jakie leczenie zastosować, lekarz zdaje sobie sprawę, że ta decyzja może mieć ogromne konsekwencje dla życia i przyszłości jego pacjenta. Czasami od tej decyzji zależy, czy pacjent przeżyje, czy niestety odejdzie do wieczności. I aby pomóc świadczeniodawcy podjąć decyzję na korzyść życia pacjenta, unikając niebezpieczeństwa leczenia technologicznego, nasi kapelani medyczni są do jego dyspozycji.

Nawet w medycynie radzieckiej istniało pojęcie etyki lekarskiej i deontologii. We współczesnym świecie rozwinęła się cała nauka „bioetyki”, która pomaga pracownikom służby zdrowia zharmonizować ich działalność zawodową z podstawowymi zasadami moralności chrześcijańskiej, pomaga zharmonizować medycynę z Ewangelią Chrystusa. Dlatego zapraszam wszystkich pracowników służby zdrowia do udziału w działalności różnych towarzystw i bractw medycznych, aby lepiej poznać zasady życia, którymi musi kierować się dziś nasza ukraińska medycyna. Pracownicy służby zdrowia ulegają bowiem pokusie podążania za logiką technologii, mówiąc, że wszystko, co jest technicznie możliwe, można i trzeba zrobić. Zasady chrześcijańskiej, uniwersalnej moralności mówią jednak, że wszystko, co można zrobić, należy oddać na służbę życia ludzkiego.

Dzisiaj chciałbym serdecznie podziękować naszym wykładowcom bioetyki i Instytutowi Bioetyki Ukraińskiego Uniwersytetu Katolickiego, a także wszystkim tym, którzy oświecają rozwój ukraińskiej medycyny słowem Ewangelii Chrystusa. I zapraszam pracowników służby zdrowia do przyłączenia się do duchowej podróży poznania Jezusa Chrystusa, bo On jest drogą, prawdą i życiem.

Dzisiaj wsłuchujemy się w słowa sługi Bożego, metropolity Andrzeja Szeptyckiego, który mówi o konieczności uleczenia bardzo głębokiej rany, choroby naszego ukraińskiego narodu. Jako dobry duszpasterz metropolita dostrzegał nie tylko mocne i wielkie strony naszego narodowego bytu, ale także zauważał nasze wady i trudności i starał się je uzdrawiać, aby nasz naród był zarówno duchowo, jak i moralnie zdrowy, a nasz byt duchowy był zarówno integralny, jak i zdolny do rozwoju.

A tak o naszej jedności narodowej mówi Andrzej Szeptycki: „Ukraina nie potrzebuje nowych wrogów, kiedy sami Ukraińcy są wrogami Ukraińców, kiedy nienawidzą się nawzajem i nawet nie wstydzą się tej nienawiści. Dopóki nie będzie wśród nas chrześcijańskiej jedności, najsłabszy wróg będzie od nas silniejszy. Tak długo, jak w sprawach narodowych będziemy bardziej pamiętać o sprawie narodowej, dopóty będziemy mieli więcej siły, by móc skutecznie rozwijać się wspólnie, narodowo. Bo ta wspólna sprawa nie będzie dla nas tak trudna do zbudowania. A jeśli zapomnimy o tej jedności, to tej wspólnej narodowej jedności po prostu nie będzie. Bo ona [jedność naszego narodu i naszego Kościoła] nie będzie istnieć w ludzkiej świadomości”.

Boże, ulecz ranę naszej wewnętrznej niezgody! Panie, siła ludu jest w jedności, Boże, daj nam jedność! Boże, błogosław Ukrainę, naszą ukraińską armię! Boże, ulecz rany naszego narodu, natchnij serca pracowników służby zdrowia mocą Ducha Świętego, aby poznali Twoją odwieczną prawdę! Boże, pobłogosław Ukrainę Twoim niebiańskim i sprawiedliwym pokojem!

Niech błogosławieństwo Pana zstąpi na was przez Jego łaskę i miłość do ludzkości, zawsze, teraz i na wieki wieków. Amen.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!