Rozważanie Benedykta XVI przed modlitwą Anioł Pański 1 marca 2009r.

Rok: 2009
Autor: Benedykt XVI

Drodzy bracia i siostry!

Dziś jest pierwsza niedziela Wielkiego Postu i Ewangelia, w powściągliwym i zwięzłym stylu św. Marka, wprowadza nas w klimat tego okresu liturgicznego: „Duch wyprowadził Go na pustynię. Czterdzieści dni przebywał na pustyni, kuszony przez szatana” (Mk 1, 12). W Ziemi Świętej, na zachód od rzeki Jordan i oazy Jerycho, znajduje się pustynia Judy, która poprzez kamienne doliny, pokonując różnicę poziomów wynoszącą około tysiąc metrów, podchodzi aż pod Jerozolimę. Po przyjęciu chrztu od Jana Jezus wstąpił w tę pustelnię, prowadzony przez samego Ducha Świętego, który spoczął na Nim, konsekrując Go i ukazując jako Syna Bożego. Na pustyni, miejscu próby, jak pokazuje doświadczenie ludu Izraela, z żywą dramatycznością jawi się rzeczywistość kenozy, utraty Chrystusa, który ogołocił się z postaci Boga (por. Flp 2, 6-7). On, który nie zgrzeszył i nie może grzeszyć, zgadza się na próbę i dlatego może współczuć naszym słabościom (por. Hbr 4, 15). Pozwala się kusić szatanowi, przeciwnikowi, który od początku sprzeciwił się zbawczym planom Boga w stosunku do ludzi.

Niemal w pośpiechu, w zwięzłości opowiadania, naprzeciw tej ciemnej i mrocznej postaci, która ośmiela się kusić Pana, pojawiają się aniołowie, postacie świetliste i tajemnicze. Aniołowie, powiada Ewangelia, „usługiwali”: Jezusowi (Mk 1, 13); są oni kontrapunktem szatana. „Anioł” oznacza „wysłany”. W całym Starym Testamencie napotykamy te postacie, które w imieniu Boga pomagają ludziom i prowadzą ich. Wystarczy wspomnieć Księgę Tobiasza, w której pojawia się postać anioła Rafaela, który towarzyszy bohaterowi w licznych przygodach. Dodająca otuchy obecność aniołów Pańskich towarzyszy narodowi Izraela we wszystkich zdarzeniach, dobrych i złych. Na progu Nowego Testamentu Gabriel wysłany został, by zapowiedział Zachariaszowi i Maryi radosne wydarzenia, które znajdują się u zarania naszego zbawienia; również anioł, którego imienia się nie ujawnia, uprzedza Józefa, prowadząc go w tym momencie niepewności. Chór aniołów przynosi pasterzom dobra nowinę o narodzeniu Zbawiciela; również aniołowie ogłoszą niewiastom radosną wieść o Jego zmartwychwstaniu. U końca czasów aniołowie towarzyszyć będą Jezusowi w Jego przyjściu w chwale (por. Mt 25, 31). Aniołowie służą Jezusowi, który niewątpliwie przewyższa ich, a ta Jego godność głoszona jest tu, w Ewangelii, w sposób jednoznaczny, aczkolwiek dyskretny. Istotnie nawet w sytuacji skrajnego ubóstwa i upokorzenia, kiedy kusi Go szatan, pozostaje On Synem Bożym, Mesjaszem, Panem.

Drodzy bracia i siostry, pozbawilibyśmy Ewangelię znacznej części, gdybyśmy zostawili na boku te istoty, wysłane przez Boga, które głoszą Jego obecność pośród nas i są jej znakiem. Wzywajmy je często, ażeby wspierały nas w zadaniu pójścia za Jezusem aż do utożsamienia się z Nim. Prośmy je, w szczególności dzisiaj, by czuwały nade mną i nad współpracownikami z Kurii Rzymskiej, którzy tego popołudnia rozpoczniemy, jak co roku, tygodniowe rekolekcje . Maryjo, Królowo Aniołów, módl się za nami!

Po modlitwie Anioł Pański.

(po włosku) Pozdrawiam pracowników zakładów Fiata w Pomigliano d’Arco, przybyłych, by zamanifestować swe zaniepokojenie o przyszłość tej fabryki oraz tysięcy osób, które, bezpośrednio lub pośrednio, ze względu na swoją pracę są od niej uzależnione. Myślę również o innych równie trudnych sytuacjach, jak te, które dotykają okręgów Sulcis-Iglesiente na Sardynii, Prato w Toskanii i innych ośrodków we Włoszech i gdzie indziej. Przyłączam się do biskupów oraz tamtejszych Kościołów lokalnych, wyrażając bliskość z rodzinami dotkniętymi tym problemem i zawierzam je w modlitwie opiece Najświętszej Maryi i św. Józefa, patrona ludzi pracy. Pragnę skierować słowa zachęty do władz, zarówno politycznych, jak i cywilnych, jak również do przedsiębiorców, ażeby przy udziale wszystkich można było stawić czoło temu delikatnemu momentowi. Potrzebne jest bowiem wspólne i zdecydowane zaangażowanie, pamiętając, że pierwszeństwo należy się ludziom pracy i ich rodzinom.

(po polsku) Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże” (Mk 1, 15). Tak powiedział Pan Jezus do ludzi po zwycięstwie nad szatanem na pustyni. Dzisiaj, w Pierwszą Niedzielę Wielkiego Postu, kieruje te słowa również do nas. Czas zerwać z grzechem, pokonać pokusy, uwierzyć i zaufać Bogu: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” (Mk 1, 15). Dzieląc się tą refleksją serdecznie pozdrawiam Polaków.