Drewniany kościół w Nidku wpisany na ogólnopolską listę „Miejsce ciekawe”

Kościół śś. Szymona i Judy Tadeusza w Nidku, będący częścią Beskidzkiego Muzeum Rozproszonego (MuRo) Diecezji Bielsko-Żywieckiej, został wpisany na ogólnopolską listę „Miejsce ciekawe” Stowarzyszenia Polskiej Sieci Odnowy i Rozwoju Wsi. „To prestiżowe wyróżnienie stanowi docenienie wysiłków podejmowanych na rzecz ocalenia kościoła oraz uczynienia go atrakcyjną turystyczną destynacją, co przyczynia się do promocji najciekawszych miejsc na polskiej wsi” – uważa dyrektor MuRo ks. dr Szymon Tracz.

Uroczyste wręczenie certyfikatu miało miejsce w Wojsławicach w Gminie Zduńska Wola 18 marca podczas Zgromadzenia Ogólnego Stowarzyszenia Polskiej Sieci Odnowy i Rozwoju Wsi. Stowarzyszenie ma m.in. za zadanie promować turystycznie najbardziej ciekawe i reprezentacyjne miejsca zlokalizowane na polskiej wsi.

Wyróżnienie dla nideckiego kościoła było możliwe dzięki staraniom wójta Gminy Wieprz Małgorzaty Chrapek oraz sołtysa wsi Nidek Tomasza Gąsienicy-Staszeczka, przy wsparciu dyrektora ks. dr. Szymona Tracza.

Drewniany, dawny kościół parafialny pw. śś. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w stylu późnego gotyku wznieśli Nideccy w centrum wsi w 1539 roku. Przed 1617 rokiem do nawy od zachodu dobudowano wieżę zwieńczoną izbicą i hełmem w kształcie ostrosłupa. Zawieszono w niej dwa dzwony, trzeci mniejszy umieszczono w wieżyce na sygnaturkę nad prezbiterium.

W 1555 roku świątynia znalazła się w rękach kalwinów, a następnie braci polskich, by w 1669 roku do katolików. W drugiej poł. XVII wieku we wnętrzu kościoła wykonano polichromię ścienną, która częściowo zachowała się za lewym ołtarzem bocznym. Przed 1748 rokiem kościół otoczony został sobotami, czyli krytymi gankami. Z kolei w drugiej połowie XVIII wieku ustawiono barokowy ołtarz główny i dwa ołtarze boczne oraz zawieszono ambonę. W 1877 roku Jan Imitowski, malarz z Oświęcimia, wykonał zachowaną do dziś polichromię w prezbiterium i nawie kościoła.

Polichromia w części podwieżowej powstała w lipcu 1920 roku i jest dziełem P. Sztafińskiego z Bulowic. W czasie działań II wojny światowej 27 stycznia 1945 roku dwa granaty uszkodziły prezbiterium z ołtarzem głównym. W kościele ucierpiały stacje drogi krzyżowej oraz prospekt organowy. Od chwili przeniesienia nabożeństw do nowego kościoła murowanego w 1995 roku kościół nie był używany. W wyniku kilku włamań pod koniec XX wieku utracona została część ruchomego wyposażenia – w tym rzeźby aniołów z ołtarza i żyrandole. Ocalałe elementy dawnego wyposażenia zostały przeniesione do nowego kościoła pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy (1987-2003).

Gruntowną konserwację świątyni przeprowadzono w latach 2020-2022. Wtedy też przy kościele powstał tzw. Ogród Nidecki. W latach wcześniejszych z inicjatywy Gminy Wieprz przeprowadzono konserwację ołtarzy i gontowego dachu kościoła.