Droga Krzyżowa w 106. rocznicę śmierci bł. Karoliny Kózkówny

18 listopada przypada 106. rocznica śmierci bł. Karoliny Kózkówny – dziewicy i męczennicy. Z tej okazji w Wał- Rudzie odbędzie się Droga Krzyżowa szlakiem męczeństwa. Takie nabożeństwo odbywa się osiemnastego dnia każdego miesiąca. Z domu błogosławionej Karoliny, przez las, idą tłumy, aż do miejsca, gdzie znaleziono jej ciało.

Rozważania Drogi Krzyżowej poprowadzi Marek Dziewiecki, doktor psychologii, kapłan diecezji radomskiej, ekspert Ministerstwa Edukacji z zakresu przedmiotu „Wychowanie do życia w rodzinie”. Jest adiunktem Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, autorem książek z dziedziny psychologii wychowawczej, przygotowania do życia w rodzinie, profilaktyki i terapii uzależnień.

Uczestnicy wyruszą z domu bł. Karoliny, 18 listopada o godzinie 15:00. Po nabożeństwie w sanktuarium bł. Karoliny w Zabawie o godz. 18:00 zostanie odprawiona Msza św., zaplanowano także uwielbienie i modlitwę o uzdrowienia. Msza św. dla pielgrzymów w sanktuarium bł. Karoliny będzie także o godz. 13:00.

„Na to wyjątkowe nabożeństwo, osiemnastego dnia każdego miesiąca, przyjeżdżają ludzie z różnych stron Polski. Są rozważania, świadectwa, prośby i podziękowania. Ludzie wypraszają tutaj wiele łask, ja także” – opowiada Jadwiga.

W czasie pandemii nabożeństwo gromadzi mniej osób, a kapłani przypominają o wymogach sanitarnych, czyli aby zachować dystans i zakryć usta i nos.

Stacje prowadzą przez las do miejsca męczeństwa. To ok. 1,5 km i powrót 1 km. Czas odprawienia Drogi Krzyżowej i powrót zajmują ok. 1,5 godziny.

Karolina Kózkówna urodziła się 2 sierpnia 1898 r. w wielodzietnej rodzinie w podtarnowskiej wsi Wał-Ruda. Mimo młodego wieku i braku specjalistycznego wykształcenia prowadziła bardzo aktywne działania na rzecz społeczności lokalnej. Była animatorką i liderką życia religijnego.

Należała do stowarzyszeń religijnych, angażowała się w tworzenie i formowanie nowej wspólnoty parafialnej powstałej z połączenia dwóch miejscowości, gdy została utworzona nowa parafia w Zabawie. Uczyła katechizmu dzieci z wioski, organizowała dla nich zajęcia, przygotowywała do przyjęcia Komunii św. chorych współmieszkańców. Pomagała w prowadzeniu prywatnej biblioteki wujowi Franciszkowi Borzęckiemu, umożliwiała dorosłym dostęp do literatury religijnej.

Wrażliwa na potrzeby chorych i biednych, odwiedzała ich w domach i wspierała w potrzebach. Była przykładem pracowitości i uczciwości oraz poczucia odpowiedzialności za rodzinę. Swoją postawą zdobyła powszechne uznanie i szacunek wśród współmieszkańców, którzy mówili, że jest „pierwszą duszą do nieba”.

Zginęła heroicznie, broniąc godności i honoru 18 listopada 1914 r., gdy została zaatakowana przez rosyjskiego żołnierza, który w bestialski sposób ją zamordował.