Duchowni nominowani do tytułu Honorowego Obywatela Wrocławia

Prezydent Wrocławia Rafał Dutkiewicz nominował ks. Stanisława Orzechowskiego, wieloletniego duszpasterza akademickiego i dominikanina o. Ludwika Wiśniewskiego, działacza opozycji antykomunistycznej do tytułu Honorowego Obywatela Wrocławia. O tym, czy duchowni w czasie obchodów Święta Miasta 24 czerwca otrzymają tytuły, zadecyduje specjalna komisja.

Nominacje znanych i popularnych nie tylko w stolicy Dolnego Śląska duchownych nie były zaskoczeniem. Rafał Dutkiewicz wyjaśnił w rozmowie z KAI, że nadanie tytułów ks. Stanisławowi Orzechowskiemu i o. Ludwikowi Wiśniewskiemu będzie zarówno uhonorowaniem wieloletniej posługi duszpasterskiej i działalności opozycyjnej we Wrocławiu, jak też podziękowaniem za wychowanie wielu pokoleń wrocławian i za ich zasługi dla miasta.

W podobnym duchu wypowiedział się metropolita wrocławski. – W tej nominacji należy zauważyć ogromny wkład Kościoła w kształtowanie najnowszej historii Wrocławia – zauważył abp Józef Kupny, dodając, iż w wielu miejscach czy instytucjach spotyka się z ludźmi, którzy po latach przyznają jak duży wpływ na kształtowanie ich osobowości miało zaangażowanie w działalność duszpasterstw akademickich prowadzonych przez popularnego „Orzecha” czy o. Wiśniewskiego oraz uczestnictwo w Pieszej Pielgrzymce na Jasną Górę.

O tym, czy duchowni w czasie obchodów Święta Miasta 24 czerwca otrzymają tytuły, zadecyduje specjalna komisja. Jeśli werdykt będzie pozytywny dołączą oni do grona takich osób, jak: Jan Paweł II, XIV Dalajlama Tybetu, Andrzej Wajda, Władysław Bartoszewski czy Lech Wałęsa.

Ks. Stanisław Orzechowski – duszpasterz świata pracy diecezji wrocławskiej, popularny "Orzech", związany z Wrocławiem od 1957 r. gdzie rozpoczął naukę w szkole średniej. Rok później wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. 28 czerwca 1964 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk abp. Bolesława Kominka. W 1967 rozpoczął posługę w parafii św. Wawrzyńca we Wrocławiu, a w 1972 objął funkcję diecezjalnego duszpasterza akademickiego. W latach 80. organizował piesze pielgrzymki wrocławskie na Jasną Górę, które – oprócz wymiaru religijnego – kształtowały charaktery, uczyły zachowań prospołecznych, były wyrazem kontestacji komunistycznej rzeczywistości. Ksiądz „Orzech” był uczestnikiem pierwszego strajku w zajezdni przy ul. Grabiszyńskiej w sierpniu 1980, brał również udział w strajku głodowym wrocławskich kolejarzy. W stanie wojennym organizował msze w intencji Ojczyzny i osób internowanych, na których gromadziły się tłumy wrocławian. Wspierał ludzi oskarżanych i represjonowanych za działalność związkową i polityczną. Od 1990 kierował placówką Duszpasterstwa Akademickiego „Wawrzyny”. Pełnił funkcję duszpasterza Rodzin Katyńskich, diecezjalnego Koordynatora Nowych Ruchów Religijnych, świadczył posługę religijną w Poradni Rodzinnej przy Duszpasterstwie Rodzin „Pod czwórką”. Wykładowca Seminarium Duchownego. Uhonorowany m.in.: Nagrodą Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola w 1997 r., Nagrodą Wrocławia w 2005 r., Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2006 r.

O. Ludwik Wiśniewski – dominikanin, duszpasterz akademicki, rekolekcjonista, wychowawca wielu pokoleń młodych wrocławian, działacz opozycji antykomunistycznej, publicysta Tygodnika Powszechnego. Od 1981 do 1988 był duszpasterzem akademickim we Wrocławiu. Propagował ideę walki „bez przemocy” z komunizmem. W latach 1985–1988 organizował tzw. Tygodnie Społeczne – cykle spotkań propagujące budowanie niezależnych struktur społecznych. W 1986 głośny był jego udział w niemym proteście w centrum Wrocławia w obronie skazanego Władysława Frasyniuka. Członkowie jego duszpasterstwa stworzyli m.in. niezależny samorząd Uniwersytetu Wrocławskiego tzw. Dwunastkę oraz organizowany do dziś w Białym Dunajcu Obóz Adaptacyjny dla studentów. W latach 1988–1990 pracował w Krakowie, gdzie również podjął inicjatywę Tygodni Społecznych, a od 1990 do 1996 w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Sankt Petersburgu. Od 2005 pracuje w Lublinie. Założył tam Akademię „Złota 9”, gdzie organizuje spotkania ze znanym osobami publicznymi. W 2006 odznaczony został przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2011 otrzymał Medal św. Jerzego. W 2014 r. Nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.