Działacz Solidarności: kościół jezuitów był naszą ostoją w czasie stanu wojennego

Kościół św. Trójcy w Radomiu był naszą ostoją w czasie stanu wojennego – wspomina Wiesław Mizerski, wiceprezes Stowarzyszenia Osób Internowanych i Represjonowanych w Stanie Wojennym. Dzisiaj mija 40. rocznica wprowadzenie stanu wojennego w Polsce. Według szacunków IPN, w regionie radomskim internowano ok. 130 osób.

Dzisiaj gościem Radia Plus Radom był Wiesław Mizerski, wiceprezes Stowarzyszenia Osób Internowanych i Represjonowanych w Stanie Wojennym, który 40 lat temu jako działacz Solidarności był internowany, pobity przez ZOMO i prowadził strajk głodowy.

Wspomina, że na początku lat 80. w kościele księży jezuitów w Radomiu odprawiano Msze św. w intencji Ojczyzny. Rozpoczął je na prośbę działaczy podziemia o. Hubert Czuma. Gromadziły one tysiące radomian. Udział w nich traktowano jako manifestację przeciwko stanowi wojennemu. – Ten kościół był naszą ostoją. Odbywały się spotkania, gromadzili się ludzie z Solidarności, opozycji. Msze święte były dla nas ogromnym wsparciem duchownym, o wiele większym wsparciem niż pomoc materialna. Do dzisiaj uczestniczymy w tych liturgiach, podczas których modlimy się za Polskę – powiedział Wiesław Mizerski, gość „Bilansu Dnia”.

Dodajmy, że w Radomiu w stanie wojennym pomagano internowanym i represjonowanym. W tych tragicznych chwilach ówczesny biskup sandomiersko-radomski Edward Materski celebrował Msze święte dla więźniów politycznych. Zaś obecny kościół katedralny w Radomiu był w czasie stanu wojennego punktem informacyjnym. Po wieczornej Mszy świętej były przekazywane informacje dla osób, których bliscy byli internowani. W tym czasie również powstał komitet społeczny, który opiekował się wszystkimi rodzinami, których bliscy byli uwięzieni.

Wiesław Mizerski od września 1980 r. należał do NSZZ „Solidarność”. Był członkiem Międzyzakładowego Komitetu Robotniczego Ziemi Radomskiej, członkiem KZ w Radomskich Zakładach Przemysłu Skórzanego „Radoskór”. W maju 1981 r. był delegatem na I Walny Zjazd Delegatów Regionu Ziemia Radomska, sekretarzem ZR. W latach 1981-1994 był przewodniczącym Komisji Rehabilitacji Czerwiec ’76 przy NSZZ „Solidarność” Ziemia Radomska. Za swą działalność w dniu 13 grudnia 1981 r. został internowany w Ośrodku Odosobnienia w Kielcach-Piaskach, gdzie uczestniczył w 10-dniowej głodówce. Przebywał również w Nowym Łupkowie, gdzie 22 lipca 1982 r. uczestniczył w proteście internowanych. Był pobity, przewieziony do szpitala w Sanoku, następnie w Nowej Hucie. Został zwolniony 2 grudnia 1982 r. W 1983 r. został zwolniony z pracy. W latach 1983-1987 był współzałożycielem i wydawcą podziemnego pisma „Wolny Robotnik”. Został aresztowany w sierpniu 1986 r. i przetrzymywany w Areszcie Śledczym w Radomiu. W 1987 r. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomiu na 1,5 roku więzienia w zawieszeniu na 3 lata. W latach 1987-1989 był założycielem i redaktorem radomskiego podziemnego kwartalnika „Koncept”.