Dziękczynienie za 40 lat kapłańskiej posługi Bogu i ludziom

29 stycznia 1984 roku w łódzkiej bazylice archikatedralnej św. Stanisława Kostki absolwenci Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi przyjęli sakrament święceń. W 40. rocznicę dziękczynne Te Deum za dar powołania i kapłaństwa wyśpiewano w parafii pw. Matki Boskiej Zwycięskiej  w Łodzi. Uroczystej jubileuszowej liturgii przewodniczył ks. prał. Tadeusz Weber – kustosz Sanktuarium Matki Boskiej Zwycięskiej w Łodzi, a kazanie wygłosił ks. prał. Sławomir Sosnowski – rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi.

– Dzisiaj możemy sobie zaśpiewać tę słynną piosenkę 40 lat minęło jak jeden dzień! – mówił we wstępie do liturgii ks. prał. Weber. – To wyjątkowy moment i chwila.  Dziś z potrzeby serca jesteśmy tutaj wszyscy razem, aby podziękować Jezusowi za to, że również i nas powołał, tak jak powołał św. Pawła i dał nam tę możliwość, żebyśmy realizowali swoje powołanie, swoją misję w Kościele łódzkim, niektórzy także w innych Kościołach – Kościele łowickim. Dzisiaj chcemy podziękować za łaskę powołania i wybrania. Za te wszystkie lata, i za świadomość, że Bóg nam okazał wielkie miłosierdzie i wspierał nas nieustannie na tej drodze kapłańskiej służby – powiedział kustosz sanktuarium.

O powołaniu, które nie jest czymś minionym, ale wciąż aktualnym i przyszłym, mówił w swojej homilii rektor WSD w Łodzi. – Taki moment jest okazją, żeby jakoś robić podsumowania. Pewnie trzeba nam zwrócić uwagę na ile ten proces ciągłego nawracania, to jest ciągłe wracanie do Jezusa. Na ile moja relacja z Jezusem jest żywa? Gdy św. Paweł mówi o spotkaniu z Jezusem, to mówi jednocześnie o tym, do czego Jezus go wezwał. Spotkanie z Jezusem związane jest z powołaniem. Myślimy o tym, że nas powołał,  myślimy o tym na ile temu powołaniu byliśmy, jesteśmy wierni i trzeba pomyśleć, że powołanie to przyszłość, do czego Jezus nas dziś wzywa. Powołanie jest czymś aktualnym, czymś przeżywanym dzisiaj. Nasza relacja z Jezusem zawiera to, że jesteśmy otwarci na nowość na przyszłość, że nie ma czasu, czy życia zamkniętego – podkreślił duchowny.

Kaznodzieja zauważył, że „nasza relacja z Jezusem jest zawsze osadzona w Kościele i ten wymiar naszego życia i powołania – z jednej strony troski o relacje (może nasze braterskie, kursowe), a z drugiej z innymi ludźmi. Jak połączymy jedno z drugim tzn. przeżywanie relacji z Jezusem to jest zawsze powołanie (patrzenie w przyszłość) i to, że ta relacja osadza nas wśród innych w Kościele to wtedy pojawia się to pytanie – kim jestem dla innych?”.

Kończąc, rektor zaapelował: ‚niech więc młody duch w nas trwa. Niech relacja z Jezusem będzie żywa, niech owocuje naszą żywą obecnością w Kościele, wśród ludzi, w świecie. Tego moim kolegom i sobie życzę. Życzę wszystkim, by doświadczyli takiej dobrej obecności starszych księży”.

30 lat temu sakrament święceń przyjęli: ks. Bogusław Anyszka, ks. Marek Bąk, ks.. Andrzej Chmielecki, ks. Andrzej Chmielewski, ks. Stanisław Danielewicz, ks. Zbigniew Dawidowicz, ks.. Franciszek Dowleszewicz, ks. Grzegorz Gogol, ks. Sławomir Jałmużny, ks. Eugeniusz Kacperski, ks. Wiesław Kalupa, ks. Krzysztof Kowalski, ks. Tomasz Kubik, ks. Piotr Kulbacki, ks. Stanisław Łaski, ks. Jerzy Majda, ks. Andrzej Mikołajczyk,  ks.. Roman Ochnicki, ks. Jan Orczykowski, ks. Andrzej Pełka, ks. Andrzej Perzyński, ks. Tadeusz Piotrowski, ks. Zbigniew Pniewski, ks. Ireneusz Sikora, ks. Sławomir Sosnowski, ks. Jacek Stasiak, ks. Krzysztof Szalewski,  ks. Janusz Szeremeta, ks. Tadeusz Weber.

Galeria zdjęć (6 zdjęć)