Dzień Pamięci św. Maksymiliana

W czwartek 17 lutego minie dokładnie 70 rocznica aresztowania św. Maksymiliana Kolbego przez Gestapo i osadzenia go w więzieniu w Warszawie. Uroczystości upamiętniające to wydarzenie przygotowali franciszkanie.

Zakonnicy przypominają, że przywiezienie o. Maksymiliana na Pawiak było „pierwszą stacją jego drogi do męczeństwa”. Rok 2011 został ogłoszony przez Senat RP „Rokiem Świętego Maksymiliana”.

Jak poinformował o. Roman Soczewka OFMConv – współorganizator rocznicowych obchodów – już w środę, 16 lutego, w Niepokalanowie o godz. 17 odbędzie się procesja z relikwiami św. Maksymiliana z celi zakonnej, w której był aresztowany, do bazyliki. Tam artyści scen warszawskich odczytają Mękę św. Maksymiliana – fragment sztuki napisanej przez Kazimierza Brauna. Zostanie też odprawiona uroczysta Msza św. z kazaniem o św. Maksymilianie i uczczeniem relikwii Świętego.

Główne uroczystości odbędą się 17 lutego w Muzeum Męczeństwa w Warszawie przy ul. Dzielnej 24/26. O godz. 10 zostanie przedstawiona Męka św. Maksymiliana w wykonaniu tych samych aktorów. Ceremonia upamiętniająca osadzenie o. Maksymiliana w więzieniu na Pawiaku zakończy się złożeniem biało-czerwonych kwiatów u stóp jego wizerunku, znajdującego się w Muzeum. W programie rocznicowych obchodów zaplanowany jest też przemarsz do kościoła franciszkanów przy ul. Zakroczymskiej 1, gdzie o godz. 12 zostanie odprawiona uroczysta Msza św., pod przewodnictwem biskupa pomocniczego archidiecezji warszawskiej Mariana Dusia.

Ze słynnego więzienia w centrum Warszawy nie zachowały się żadne urzędowe akta dotyczące o. Maksymiliana. – Całą wiedzę o osadzeniu franciszkanina czerpiemy tylko z relacji ówczesnych więźniów Pawiaka. Dowiadujemy się od nich tego, że o. Kolbe pracował przez jakiś czas w więziennej bibliotece, przebywał także w izbie chorych. Urządził przed Wielkanocą rekolekcje, wiele spowiadał i był bardzo spokojny. Każdą wolną chwilę poświęcał modlitwie i skupieniu. Wiemy, że „z wielką dobrocią opiekował się innymi”; „przez dyskusje i rozmowy wprowadzał atmosferę odprężenia i zapomnienia o przykrym położeniu, ratował przed zwątpieniem i pesymizmem. W wypadkach zadrażnień między współwięźniami umiał bardzo delikatnie wpływać na uspokojenie.” To wszystko sprawiało, że osadzeni darzyli go wielkim szacunkiem i zaufaniem – wspominają franciszkanie.

O. Maksymilian Kolbe już nigdy nie wrócił z Pawiaka do Niepokalanowa. 28 maja 1941 r. trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16670. Mając 47 lat ofiarował swoje życie za współwięźnia – Franciszka Gajowniczka. Zmarł 14 sierpnia 1941 roku w bunkrze głodowym Auschwitz.

Papież Paweł VI 17 października 1971 roku ogłosił ojca Maksymiliana Kolbego błogosławionym wyznawcą. Polskie władze państwowe 22 marca 1972 roku odznaczyły go pośmiertnie Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari, a tym samym włączyły go do grona najwspanialszych Polaków – bohaterów.

Papież Jan Paweł II 10 października 1982 roku zaliczył ojca Maksymiliana do grona świętych męczenników Kościoła katolickiego, który poniósł śmierć w obronie wiary chrześcijańskiej i cnót ewangelicznych.