Dzień Świętości Życia w siedleckiej katedrze

Zgromadzeni w uroczystość Zwiastowania Pańskiego w siedleckiej katedrze duchowni, osoby konsekrowane i wierni świeccy polecali Bogu ludzi odpowiedzialnych za prawodawstwo, lekarzy, pielęgniarki oraz rodziców, którzy są lub będą obdarzeni potomstwem, by z miłością służyli życiu.

Podstawowym celem ustanowionego w 1998 roku przez Episkopat Polski Dnia Świętości Życia jest budzenie w wiernych wrażliwości na wartość ludzkiego życia od chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci. Pasterze Kościoła zachęcają wiernych, by w tym dniu gromadzili się w świątyniach na wspólnej modlitwie, dziękując Bogu za dar życia.

W uroczystość Zwiastowania Pańskiego przypada także rocznica śmierci dwóch Pasterzy Kościoła Siedleckiego – bp. Ignacego Świrskiego i bp. Jana Wiktora Nowaka. To w ich intencji w katedrze siedleckiej sprawowana była Msza św. pod przewodnictwem Biskupa Siedleckiego Zbigniewa Kiernikowskiego. Uroczystą Eucharystię poprzedziła modlitwa Anioł Pański przy grobach zmarłych biskupów.

W homilii Ksiądz Biskup, przywołując List do Flawiana św. Leona Wielkiego, zwrócił uwagę na przedziwne zjednoczenie natury Boskiej i ludzkiej w Osobie Wcielonego Słowa. – W ewangelijnej scenie Zwiastowania poznajemy Boga, dla którego wszystko jest możliwe oraz Maryję, która wyznaje: „jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Spotkanie Bożego Słowa z wolnością człowieka owocuje tym, że Bóg może być Bogiem między ludźmi. Nie jest łatwe przyjęcie do swojego życia obecności Boga. Ten Bóg-Emmanuel wyprowadza bowiem człowieka z jego zagubienia. Tak było z królem Achazem, który wobec zagrażającej inwazji miał prosić dla siebie o znak. Achaz nie chciał tego uczynić, ponieważ miał swoje plany. Dlatego Bóg zapowiedział mu przez proroka Izajasza: „Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel”.

Ta zapowiedź spełniła się w Maryi – nauczał Pasterz Kościoła Siedleckiego. – Bóg stanął między ludźmi jako Emmanuel, otwierając nam drogę prawdy i wolności. Papież Leon Wielki z zachwytem mówi o spotkaniu się dwóch natur – Boskiej i ludzkiej – w tajemnicy Wcielenia. „Ten, który jest prawdziwym Bogiem, jest również prawdziwym człowiekiem i nie ma w tej jedności żadnego kłamstwa, bo w tym zjednoczeniu razem istnieje pokora człowieka i wielkość Bóstwa”. W naszej egzystencji jest wiele kłamstwa wynikającego z grzechu pierworodnego. Zapominamy, że zostaliśmy stworzeni do życia w komunii z Bogiem i drugim człowiekiem. W Jezusie nie było kłamstwa. On przyjął na siebie wszystkie konsekwencje grzechu człowieka. W Nim istniała doskonała pokora i uniżenie aż do śmierci – kontynuował Ksiądz Biskup. – Moc Bóstwa polega na tym, że przyjmuje ograniczoność człowieczeństwa. „Słowo mianowicie sprawia to, co jest Słowa, a ciało wykonuje to, co należy do ciała. Pierwsze z nich jaśnieje cudami, drugie podlega niesprawiedliwościom”.

Wpatrując się w scenę Zwiastowania, jak Maryja chciejmy otwierać się na przychodzącego Boga, byśmy mogli zaakceptować wszystkie trudne momenty z naszego życia. Jeżeli przyjmujemy jakąkolwiek niesprawiedliwość, stajemy się obrazem Bożej sprawiedliwości, tak innej od naszej. Niech ta prawda towarzyszy nam w Dniu Świętości Życia. Bóg jest Panem życia, który potrzebuje sług i służebnic, gotowych odpowiadać: „Niech mi się stanie według Twego słowa” – mówił bp Kiernikowski.

W słowie pasterskim skierowanym do diecezjan na Dzień Świętości Życia Biskup Siedlecki napisał: „Tegoroczny Dzień Świętości Życia wpisuje się w duchowe przygotowanie do beatyfikacji Sługi Bożego Jana Pawła II, który tak często stawał w obronie życia ludzkiego. W 1977 r., podczas Światowego Spotkania Rodzin w Rio de Janeiro mówił do zgromadzonych wiernych: „Przyjmijcie swoje dzieci z odpowiedzialną miłością; brońcie ich jako daru Bożego od momentu poczęcia”. Niech udział obchodach Dnia Świętości Życia zaowocuje podejmowaniem Dzieła Duchowej Adopcji. Duchowa Adopcja jest uczynkiem miłosierdzia wobec bezbronnych. Modlitwa trwająca nieprzerwanie przez dziewięć miesięcy broni poczęte, niechciane dzieci przed śmiercią, stoi u początku nawrócenia serc rodziców, by zostały na nowo napełnione szacunkiem i miłością do Bożego daru życia. Do podjęcia się tego Dzieła zachęcam wszystkich ludzi dobrej woli, duchownych i świeckich, którym życie ludzkie nie jest obojętne”.