Elbląg: 65 lat kapłaństwa ks. Józefczyka – żołnierza AK, powstańca warszawskiego

Władze miasta, wierni parafii katedralnej, wychowankowie, przyjaciele, osoby świeckie i duchowni uczestniczyli w niedzielny wieczór 20 stycznia w uroczystej Mszy św. dziękczynnej z okazji jubileuszu 65 lat kapłaństwa ks. infułata Mieczysława Józefczyka, żołnierza Armii Krajowej, uczestnika Powstania Warszawskiego. Oprócz modlitwy nie zabrakło życzeń i słów pełnych uznania dla poświęcenia i pracy Jubilata na rzecz człowieka i Kościoła lokalnego.

W homilii biskup elbląski Jacek Jezierski przypomniał, że ks. Józefczyk urodzony w 1928 r. w Woli Michowej w Bieszczadach, jako chłopiec i młodzieniec doświadczył II wojny światowej. Później, przez większą część posługi kapłańskiej, żył w państwie realnego socjalizmu. Do Elbląga przybył w 1968 r. i związał z tym miastem większą cześć swojego życia. W Elblągu przeżył Grudzień 1970, czas pierwszej „Solidarności”, okres stanu wojennego i jego dolegliwych represji dla społeczeństwa. W swej posłudze zawsze dążył do łagodzenia konfliktów – zaznaczył kaznodzieja.

– Wspierał ofiary represji i prześladowań. Wspomagał ruch „Solidarności”, organizował dystrybucję pomocy humanitarnej, która przychodziła z zagranicy. Był i jest człowiekiem wielu zasług dla Ojczyzny, Kościoła, a także badań nad przeszłością. – Dominantą jego działań jest świadomość chrześcijańska oraz kapłańskie poczucie odpowiedzialności za przekaz Ewangelii i społecznej nauki Kościoła dorastającym pokoleniom – podkreślił bp Jezierski.

Proboszcz katedry św. Mikołaja w Elblągu ks. Prałat Stanisław Błaszkowski, składając Jubilatowi życzenia na zakończenie Mszy św. podkreślił, że jest On duchem zawsze młody i taki z pewnością pozostanie.

Ks. infułat dr Mieczysław Józefczyk jest związany z Elblągiem od 1968 r. Był proboszczem kościoła, a od 1992 r. katedry św. Mikołaja. Harcerz, żołnierz Armii Krajowej, uczestnik Powstania Warszawskiego, budowniczy struktur i Wikariusz Generalny diecezji elbląskiej, autor licznych publikacji historycznych – nazywany przez przedstawicieli dawnej władzy „sumieniem miasta Elbląga”.